Reincarnated

V

V

"So what are you doing now? I mean, you must be bored." Marielle.

Nasa garden kame ngayon, garden na nasa loob lang nang bahay. Naka-upo sa isang round table at nag-ttea.

"C'mon Marielle, Veronishianinica isn't like you. She only goes out when there are special gatherings. She's very different from you that's why everyone doesn't like her." Austin said

"What? I like Veronishianinica." Mukang hindi naintindihan ni Marielle ang sinabi ni Austin.

Marielle is just eight years old kaya malabo pa nitong maintindihan ang sinabi ni Austin. Alam kong pareha lang talaga kame nang edad pero medyo may pagka mature na ang isip ko. Idagdag mo pa ang mundong kinalakihan ko.

Mahilig akong mag dugtong-dugtong nang mga pangyayari, all my gut feels are right. Example ay pag nanonood or nagbabasa ako nang movie or something na may pa mysterious ang peg, my gut feel is always right. And pag inaaway ako ay gaganti rin naman ako. My friend and family taught me how to be strong.

"You like her? As far as I know she doesn't have any friends. Maybe because she's boring to be with. She's no fun"

Natahimik silang lahat sa sinabi ni Austin.

"I don't have any friends, no one of them stays cause I'm boring. I'm no fun."

Ngumisi naman si Austin sa sinabi ko.

"Yes Veronishianinica, your boring."

"Wanna have some fun?"

"Do you know what's the meaning of the word fun? I guess you never experienced that."

Ako naman ang napangisi sa sinabi niya.

"Oh I have a lot of fun. Like playing people, tricking them, peeling their skin and making them on their knees." Kusa yang lumabas sa bibig ko pero medyo based on experience na yan.

"Inventing something huh?"

"Oh yes I'm inventing something." Inventing something to destroy you. Gusto kong bigyan siya nang black eye.

"You'll have a future in story telling." Medyo natawa pa ito.

I can see that this Austin doesn't act like his age.

"So Veronishianinica, can we be friends?" Tanong sa akin ni Marielle at nilahad ang kamay niya.

Wala sa sariling napatingin ako sa Prince na ngayon ay nakatingin rin sa akin na para bang sinasabi na tanggapin ang kamay niya.

Hindi ko namalayan na tinanggap ko na pala ang kamay ni Marielle. Pati nga ako ay nagulat sa ginawa ko. Narinig ko naman ang pagtawa ni Austin.

"You know? There's something inside me saying that you still remember anything based on what I noticed."

I secretly rolled my eyes. Bakit ko ba kase ginawa iyon. Napansin ko na mukang di lang ako ang nagkokontrol sa katawan na ito.

Minsan ay kusa itong kumikilos. Yung kilos nito minsan ay parang pinoprotektahan ang sarili.

"It would be nice if I remember anything. But sadly, I don't." Kung naalala ko lang talaga ang mga memorya ni Veronishianinica ay mas madami talaga akong maisasagot sa kanya.

"Wanna remember something?"

Bigla akong nagkaroon nang interes sa sinabi niya pero umiling ako bilang sagot. The right time will come.

"Well then excuse me, there's some stuffs I need to do." Paalam ko bago tumayo at umalis. Sumunod naman si Celista sakin.

Aaminin kong may parte sa akin na natatakot kay Austin at di ko alam kung bakit. Sa tingin ko ay di lang ako ang nasa katawan na ito. Mukang nandito rin siya.