Melina günlerce çalıştığı bir projeyi sunmak için gittiği üniversitede en yıkıcı felaketin içerisinde bulur kendini. Yıllarca içinde tuttuğu ve kimseye bir nebze belli edemediği o hislerin kayboluşunu izlerken, asıl sorun bu değildi. Asıl sorun; tüm...
Her zaman düşünen biri, düşüncelerden başka bir şeye sahip değildir. Yani gerçeklikle temasını yitirir ve hâyâl dünyasında yaşamaya başlar. İçinde bulunduğunuz durumdan çıkıp, dengeyi sağlamak için aklınızı eğitmelisiniz böylece duygulardan daha güçlü olabilirsiniz. Ya da aksi halde, her seferinde kendinizi kaybedersiniz.
Mırıldanışlar eşliğinde bilincimin açık olduğunu hissettiğimde, gözlerimi açmak istedim. Maalesef göz kapaklarımdaki baskı o kadar yoğundu ki, çok basit bir eylemi bile gerçekleştirmekte güçlük çekiyordum. Birkaç ses birbirine girerken az da olsa seslerin kime ait olduğunu kestirmeye çalıştım.
Biraz daha bekledikten sonra işittiğim sesleri daha net duydum. "İlaç kullanıyormuş, çantasında buldum." Bu Ece'nin sesiydi, ne ilacından bahsediyordu ki? Bu sefer Karan'ın sesi kulaklarıma dolarken artık gözlerimi açmak ve hareket etmek istedim. "Reçetesini al ve götür incelesinler, morlukları hâlâ duruyor ciddi bir şey olmalı."
Morluk mu? Bahsettikleri konu ben miydim, ellerimi mi görmüşlerdi, boynumu ve bacaklarımı da mı? Göz kapaklarım yavaşça açılırken tam olarak netleşmeyen görütünleri seyrettim bir süre.
"Hey hey, Melina uyandı." Batu'nun bulanık silüetine bakarken, gözlerimi birkaç kez kapayıp açtım. Görüntü tamamen netleşirken 3 çift gözün beni izlediğini gördüm.
"Noldu, niye öyle bakıyorsunuz?"
"Melina bizi çok korkuttun sen iyi misin?" Ellerimle yerden kuvvet alınca yattığım yataktan kalkıp dikeldim. "Evet ben iyiyim de noldu?"
"Ellerin ve boynun morluklar içinde ve gelirken bayılmışsın." Ellerime baktığımda evet gerçekten de epey morarmıştı bu ara düzensiz ilaç içtiğimden ve hafif bir stres yaşamam, çok fazla sebep doğurmuş gözüküyordu.
"Bu önemli bir şey değil, stres anında ve çok üşüdüğümde kaşıntılar eşliğinde morartılar yapan bir cilt belirtisi. İlaç kullanmam bu durumu engelliyordu ama son bir haftadır düzenli kullanmıyor olmam kötü etkilemiş olmalı. Endişelendirdiğim için kusura bakmayın."
"Bundan sonra ilaçlarını düzenli olarak kullan ve bittiğinde haber vermeyi de unutma." Karan sinirli bir şekilde kurduğu cümleden sonra odadan çıktı.
"Önemli değil iyiysen sorun yoktur." Batu göz kırpıp gülümserken Ece bir bardak su getirdi, avucundaki hapı da uzatırken, hapı yutup ardından suyu içtim. "Teşekkür ederim."
"Önemi yok, iyisin öyle değil mi?" Başımı salladım. "Evet evet iyiyim, gerçekten."
"Güzel öyleyse, madem iyisin, birer kahve içmeye ne dersiniz? Hem seni daha yakından tanımış oluruz."
