Bata pa lang si Dodoy, kinakitaan na siya ng mga milagro ng kanyang ama na albularyo at mga kapitbahay. Sa bilis ng pagkalat ng balita ng kanya raw na paghihimala, siya'y naging tanyag sa kanilang kanayunan. Umabot pa nga sa punto na na-telecast pa siya kaya naman dinayo na rin siya ng kalapit na probinsiya maging ng taga-Maynila. Nung nagsimula siyang tubuan ng bigote, nagpasya siyang maging albularyo na rin. Para daw makatulong siya sa kanilang komunidad but deep inside, ano pa ba? Syempre, para din kumita at para makapagretiro na rin ang kanyang ama na matanda na. Isang araw, may pasyente siya na umagaw ng kanyang pansin. Isang dalaginding na tumatayang isa o dalawang taon na mas bata sa kanya. Maganda ang pagkakatabas ng mukha pero banaag dito na may hindi tama. Dinala ito ng kanyang mga magulang dahil lagi na lang itong balisa't walang ganang kumain. Hindi nila alam ang gagawin dahil ayaw naman silang kausapin ng dalagita. Pinaupo ito ni Dodoy sa kung tawagin ay upuan ng pagsusuri. Pinindot-pindo't sinundot-sundot ang mga kamay, braso, talampakan, binti, maging ang likod. Saka niya kiniskis ang isang bungkos ng dahon ng kangkong na may langis sa bumbunan ng nito. Tinanong pa niya ito kung may bahagi ng katawan nito ang masakit pero gaya ng inaasahan, nagsawalang kibo lang ang babae. Pinagmasdan ng ating bidang albularyo ang mga mata ng kanyang pasyente. Batid na niya ang problema at naalala pa niya ang estilo ng kanyang ama kaya nakabuo agad siya ng ideya. "Kaylangan na niyang ipasok sa silid ng karimlan." "Ganun na ba talaga siya kalala?" Tanong ng tatay ng babae. Alam niya at halos lahat ng tagabaryo na piling tao o pasyente lang ang pinahihintulutang makapasok dito. Sinuman ay walang makapagsabi sa kung anong misteryong napapaloob sa silid dahil maski ang mga dating pasyente na nakapasok na dito ay tila ba gang nadaan sa hipnotismo at walang maalala. Lahat ng pumapasok dito, gumagaling pero ang halos ng kalahati dito'y pinipiling maging tagapagsilbi ni Dodoy at bukod pa r'on, kalakip din nito ang mas mahal pa na magiging bayarin. Walang magawa ang mga magulang ng babae kundi pumayag na lang basta't gumaling lang ang kanilang anak. Pumasok si Dodoy kasama ang babae sa isang pasilyo na punong-puno ng baging na lumalaylay pa sa sahig. At dahil sa kapal nito, hindi natatanaw ang anumang nasa dulo ng pasilyo. Nang makarating sila sa dulo, may humarang na pinto na binuksan naman ni Dodoy. Madilim ang loob dahil walang bintana ang kwarto. Pinailawan niya ang mga kandila na nasa tabi ng pader at tumambad sa babae ang lugar na ni minsan hindi pa niya napuntahan o nailarawan man lamang ng kanyang isipan. May mga nakabotelyang langis na katabi ng latigo sa ibabaw ng mesa. Mga nakasabit sa kisame na lubid na ang iba ay nakaugnay sa dalawang poste na hindi naman mawari ng babae kung para saan. Sa gitna ng kwarto ay may kama na may tali sa bawat kanto at sa harap non, ang kapuna-puna sa lahat, ang altar ng malaking rebultong kahoy ng kabute. Ang nagmimistulang payong ng kabute na 'to ay may hati sa gitna at di nalalayo ang dayametro nito sa katawan. Ang gitna ng katawan naman ay may nakaukit na krus. Maraming pang maliliit na bersyon ng rebultong kabute na 'to ang nakakalat lang sa sahig. "Alam ko ang masakit sayo... ang puso mo." Wika ni Dodoy habang sinasara ang pinto. "Iniwan na ako ng bf ko." Sa unang pagkakataon, nagsalita ang kanyang pasyente. "Ang sabi niya, mag-aaral daw siya sa Maynila para mas maganda raw yung kinabukasan namin. 'E kaso, ayoko nga kasi maghihiwalay kami nang matagal. Pero iniwan pa rin niya ako." Dagdag pa nito na humihikbi pa habang nagkukwento. "Wag kang mag-alala..." "Andeng. Andeng ang pangalan ko." "Wag kang mag-alala Andeng. Sa pamamagitan ng init ng aking palad, aalisin ko ang bawat sakit na iyong nadarama." Pinahiga si Andeng sa kama. Nagtayuan ang kanyang mga balahibo dahil siguro sa excitement dulot ng hindi niya batid ang mga susunod pang mangyayari. Sa unang pagdampi pa lang ng kamay ng manggagamot sa kanya para lagyan siya ng langis ay parang may kakaibang aura ito maski banayad pa lang ang pagkakahagod. Ang kaninang kalmang paggalugad ay unti-unting nagiging pangahas na sumasagi na sa mga sagradong pagmamay-ari. Nagiging mariin na rin ang pagdaloy ng mga daliri ng albularyo na siyang nagbibigay ng ibayong kiliti sa kanya kaya hindi niya maiwasang kumiwal-kiwal. Umabot pa sa punto na hindi na niya alam kung ano ang tawag sa kanyang nararamdaman. Parang sasabog ang kanyang damdamin. Parang nawawalan siya nang hiya, nang bait, at halos mawalan na rin siya nang malay. Punong puno na siya ng kahiwagaan. "A-anong ginagawa mo?" Pautal-utal na lang niyang sambit. "Ito ang salamangka ng pag-ibig." "Pag-ibig?" Tanong ng babae na biglang nagningning ang mga mata sa tinuran ng albularyo. "Oo. Ito ang magbibigay sayo nang sigla para mabuhay. At ito ang maghahatid sayo sa rurok ng kaligayahan." Saad ni Dodoy na pinag-ibayo pa ang paghihimod ng palad niya sa kapatagan, sa kabundukan, at sa yungib. Mala-baga sa init ang nadarama ng dalagita. Halos tirik na ang kanyang mga mata habang nakanganga. Basang basa na siya nang langis, pawis at nang makapit na amoy ng kanyang gata kaya siya'y nangangamoy alimasag na. Iniutos ni Dodoy na ipakita sa kanya ang tarangkahan ng kalangitan ni Andeng. Nang itinalikdan ng babae ang kautusan, ipinakita naman ng manggagamot ang kanyang banal na susi. Ito na ang hudyat para sila'y maglakbay na nang tuluyan patungong langit. At yun nga ang nangyari. Samantala, sa labas kwarto ng karimlan kung saan naiwan ang mga magulang ni Andeng ay dinig nila ang mga sigaw at daing ng kanilang anak. Batid nila na nag-umpisa na ang gamutan kung kaya't lumuhod at yumuko sila sa sahig at nag-alay ng panalangin. Hindi nagtagal, lumabas si Dodoy at si Andeng na maluwalhating nakangiti. Kaya naman ang mga tao na naroon ay nagpalakpakan. At ang mga magulang ng dalagita ay tuwang tuwa. Sa sobrang tuwa ay halos maiyak na sa galak. Bago umalis ang mag-anak, bukod ipinagbenta ni Dodoy ang isang lapad ng langis na ubod ng mahal ay pinaalala pa niya na dapat pang bumalik ni Andeng ng isang linggo para sa iba pang mga session. Walang mapagsidlan sa tuwa si Andeng sa mga sumunod na araw. Damang dama niya ang pag-ibig ni Dodoy at habang tumatagal, lalo siyang nalululong sa iginagawad na pagmamahal sa kanya. Alam na rin niyang gamitin ang mga nakalaylay na lubid sa kisame. Kung bakit may tali sa apat na kanto ng kama. At kung para saan ang latigo at ang mga kahoy na hugis na kabute na nagkalat sa sahig dahil itinuro ito sa kanya ng albularyo. Sa ikaapat na araw, pumunta si Andeng nang maaga sa bahay nina Dodoy dahil siguro sa sobrang kasabikan na makatikim siyang muli ng mainit-init na hilot pero hindi yun nangyari. Nagulat siya sa nakita niyang lumabas sa bukana ng pasilyo na si Dodoy kasama ang ibang babae na kitang-kita ang pagkaligalig sa labis na natikmang kaligayahan. Pinalabas muna agad ni Dodoy ang babae bago siya nito kinausap. "O, bakit ang aga mo? Diba mamaya pang hapon yung theraphy mo?" "Manloloko ka." "Hibang ka ba? Hindi kita niloko no. Walang namamagitan sa'tin. Pesyente lang kita." "Pasyente lang? Pagkatapos mo kong gamitan ng salamangka ng pag-ibig? Pasyente lang?!" Tumulo na lang nang kusa ang luha ni Andeng nang hindi niya namamalayan sa labis na paninibugho. "Siguro, hindi mo na ko kaylangan. Wag ka nang bumalik. Tingin ko naman, magaling ka na." Tila gumuho ang mundo ni Andeng sa kanyang narinig at iniisip na wala nang nagmamahal sa kanya. Kaya minarapat na lang niyang lumisan doon bitbit ang kalungkutang hatid ng ginawa ni Dodoy ng buhay niya. Tahimik. Walang sali-salita. Walang pamamaalam. ********* Habang naglalakad si Andeng sa kalye patunton sa sementadong kalsada na kung saan nagdaraan ang mga jeep ay may tumigil sa kanya na motorsiklo. Isang poging pogi na binatilyo na naka-shades pa ang sakay nito at inalok siyang umangkas. Ngumiti na mala-Daniel Padilla pa ang binatilyo kaya naman gumanti rin siya ng ngiti na kay tamis. Naglaho ang kalungkutan kay Andeng at napalitan ng saya at pag-asa. Pakiramdam niya'y dahil sa ipinakitang kabaitan ng binatilyo, iniisip niyang ito na ang lalaki na ipinakilala sa kanya ng mahabaging langit pagkatapos ng kanyang kabiguan sa dalawang lalaki na magkasunod niyang minahal. Na ipinagtagpo sila ng tadhana at sila ang itinakda. Na ito na ang lalaking huli niyang makikilala. Wakas
