Çiçeğin anında gözleri büyüdü. Sevgilisi mi vardı yani?
"Süren başladı."
Pes etmişçesine baktı yüzüme ardından ayaklarını sürüyerek çıktı salondan.
Dış kapının sesinden çıktığını anlayabiliyordum.
Sinirle baktım yüzüne.
"Eğer Çiçek babasına değil sana söylüyorsa gerçekten sana güveniyordur. İnsanların zayıflıklarını kullanmaktan vazgeç."
"Elini de mi vurdun?" Diye sordu beni takmadan. Sorduğu an daha hissettim acıyı. Ama orası pek can acıtıcı değildi.
Sert parmakları tenime değdiğinde acının katlanılmaz katreliği oluştu bedenimde.
Ayak bileğim çok morarmıştı sanki. Bana biraz daha yaklaşıp kokusunu hissetmemi sağladı.
Buzu ayağıma yerleştirdiğinde, soğukluktan çok acının verdiği tedirginlikle ayağımı geriye çektim.
"Hastaneye gidelim."
Benden bir cevap beklemeden beni kucağına aldı.
Bu yakınlık fazlasıyla garip hissettiriyordu.
Ruhun bedenden hariç her yere sıkışması gibi.
Kapıyı hiç zorlanmadan açtığında kapının önünde Çiçeği beklemediğim için biraz şaşırmıştım. Eve gitti sanmıştım. Dudaklarını bükerek bakıyordu Karan'a.
Karan bir şey söyleme tenezzülünde bile bulunmadan asansörlere doğru yürüdü. Boşuna demiyordum, bu adam yabaniydi.
Çiçek'te arkamızdan geliyordu. Omzunun üstünden Çiçeğe dönüp
"Sen evde kalıyorsun! Faruğu dairene götür!"
Çiçek öfleyerek adımlarını geriye attı. Karan ise asansöre binip düğmesine basmıştı.
Acıya rağmen inlememek için dudaklarıma dişlerimi bastırıyordum. Yaklaşık beş dakika içinde asansör zemin kata indi.
Asansörden indiğimizde gereksiz kalabalığın hakim olduğu bir yer olduğunu farkettim zemin katın.
Yüzümü kimse görmesin diye boynuna gömdüm.
Ellerimin altında bedeninin gerildiğini hissediyordum.
"Uslu dur küçük!"
Yanlış bir şey mi yapmıştım? Kafamı kaldırmadım, yüzüne bakmak için ama. Çünkü meraklı gözlerle karşılaşmak istemiyordum.
Bedenime değen esintiyle dışarı çıktığımızı anladım. Kafamı bu sefer kaldırıp bedenimi ondan hafifçe uzaklaştırmıştım.
Garaj kısmına geldiğimizde görevli bir an afalladı ardından, Karan'ın sert bakışıyla ve emir verir gibi arabayı çıkarmasını istediğinde kendine gelip, arabayı garajdan çıkardı.
Bir de vale mi vardı? Vay canına.
Siyah arabası gözlerimi doldururken görevli adam ayağımın morardığını görüp, muhtemelen önde oturamayacağımı anlayarak arka kapıyı açmıştı.
Karan düz bir ifadeyle beni arkaya yatırırken eteğim yukarı sıyrıldı.
Kendime hakaret etmeye başladım, ağrımdan dolayı eteğimi düzeltemediğim için.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANİ (Tamamlandı)
ChickLit* Kurgu ve isimler değiştirildi. "Bazen evler, sadece dört duvar olmaz." Kadın küçücüktü fakat adamın kalbinde adamdan bile daha daha büyük bir yer kaplamıştı. Bunu kabul edemiyordu adam. Kırıyordu döküyordu ama bunu kabul edecek kadar cesareti yok...
❉ Yabani| Bölüm 8 ❉
En başından başla
