Illegal Love

Deel 61

Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven, maar een hele pijnlijke steek schiet door me heen. Voor een seconde verlies ik mijn evenwicht maar probeer mezelf recht te houden. Geen idee of het nu nog nut heeft.

Zodra Layla me ziet verbergt ze haar borsten met de deken waardoor Joost een stukje beweegt aan de andere kant van het bed.

Die onbeschrijfelijke steek zorgt ervoor dat ik geen kant op kan gaan, het is alsof ademhalen zelfs moeite kost. Nadenken lukt niet, sterk blijven lukt niet, zelfs kunnen begrijpen wat ik zie lukt niet.

Maar diep van binnen weet ik wat ik moet weten. Diep van binnen voel ik dat alles kapot gaat, dat alles zeer doet. Veel heb ik niet meegemaakt tot nu toe, maar de pijn die ik nu voel lijkt nergens op.

Al snel verschijnt er een glimlach op Layla haar gezicht. Eentje die zelfs nog gemener is dan degene die ik altijd opzet. Eentje die mij alles vertelt, die mij nogmaals een pijnlijke steek laat voelen.

"Joost, we hebben bezoek." Ze tikt Joost aan en een aantal seconden later opent hij zijn ogen. Ik hoor hem zachtjes schelden binnen zijn mond. Iets later gaat hij met moeite rechter op zitten. Het verloopt allemaal heel snel, maar elke seconde voelt als een eeuw op dit moment. Beseffen gaat niet.

En op dat moment kijkt hij me aan. Vervolgens draait hij zich om en ziet zijn halfnaakte ex die hier duidelijk van geniet. Teveel zelfs.

Hij opent zijn mond als hij weer naar mij kijkt maar woorden komen er niet uit. In tegenstelling sluit hij zijn mond en vertelt hij wat hij ook wilt vertellen met zijn ogen. Hoe moet hij het zeggen ook? Ik was klaar met je en heb Layla geneukt?

Of ik kan een ruzie niet aan en beëindig hierbij deze relatie?

Het is niet dat ik mijn gezichtsuitdrukking kan zien, maar volgens mij kijkt hij mij aan net zoals ik hem aankijk. Ik bedoel onze blikken vol emoties vertellen genoeg, geen behoefte aan woorden toch?

Voordat hij wat tegen mij zegt draait hij zich om naar Layla die inmiddels haar beha aanheeft. "Rot op."

Het is niet dat Layla luistert, maar ik doe wel wat hij zegt. Wat moet ik ook anders?

"Zara wacht!"
Zijn voetstappen hoor ik achter me terwijl hij Layla meerder keren vertelt dat ze weg moet. Alsof ik niets hoor loop ik de gang op, met alle kracht die ik heb slik ik alle tranen door. Huilen door iemand die je dit heeft aangedaan? Dat kan je niet maken. Toch?

"Zara alsjeblieft luister!"
Ik word omgedraaid en kijk hopelijk voor het laatst in zijn blauw-groene ogen. "Ik zweer het je ik had niet eens door dat zij het was! Ik was dronken en—"

Ik onderbreek hem met een klap. Eén van de hardste klappen die ik ooit heb uitgedeeld. "Hoe de fuck durf jij mij aan te kijken?"

De woorden verlaten mijn trillende lippen. Met een rode wang kijkt hij me weer aan. "Zara alsjeblieft luister—" weer onderbreek ik hem met een klap, dit keer een hardere. Hoe zou je dit nog kunnen goedpraten?

"Dankjewel."

"Voor het laten zien dat ik niemand moet vertrouwen."

Voor even stop ik om woorden bij elkaar te kunnen zetten. Ik doe mijn best om geen tranen te laten en met een pijnlijk lachje breng ik mijn laatste woorden uit. Meer lukt niet, gaat niet.

"Zelfs die ene geschiedenisdocent niet."

Ik kijk Layla nog even aan en toon haar met de laatste kracht die ik nog heb een laatste glimlach. Een glimlach die veel vertelt, maar vooral wilt vertellen hoe zielig ze wel niet is. Een glimlach die probeert te zeggen dat het me niets kan schelen, maar hoe erg ik ook me best doe weet ik zeker dat mijn natte ogen mij verraden

Ik zet een stap achteruit en bekijk voor het laatst voordat ik wegloop de man die mij geluk en plezier heeft gegeven dat niemand me gaf.

De man die zogenaamd de vader van mijn kinderen wou zijn, de man die mij de mooiste belofte ooit gaf.

De man die me aankijkt met een blik vol verdiet, spijt en schuld.

De man die mij ooit heeft bedankt voor elke seconde die ik met hem doorbracht.

De man waar ik van hield.

Hield? Is deze illegale liefde nu echt opeens verdwenen?

En dat was het einde van Zara & Joost...

Nee grapje

Wat vonden jullie er van? Het is misschien niet heel goed geschreven maar ik heb mijn best gedaan.

Ik zit dus nu te denken, hoe gaan we verder?
Het lijkt me leuk om een nieuw verhaal te schrijven als vervolg, op deze manier is dit niet een heel lang verhaal en komt het pas over een aantal weken uit. (Zie het als een soort tweede seizoen die aankomt)

Of zou ik hier verder schrijven? Ik wil graag eerlijk jullie mening horen, ik sta ook open voor eventuele ideeën en heb zelf ook veel ideeën die ik nog wil uitwerken.

Let me know!!!

—

Ik zie dat jullie het liefst geen tweede boek willen, wel jammer want ik had dat wel in gedachte. Durf bijna geen vervolgboek te schrijven hahah🙄