Γαλάζιες Δίνες

Κεφάλαιο 16

Πες μου, ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος; Είναι αυτός που σε κάνει να παραλύεις. Που σε κάνει να χάνεσαι και αυτός που παγώνει το σύμπαν όλο και το εξαφανίζει. Είναι αυτός που σου κόβει το αίμα και σε τρομάζει πιο πολύ. Φωλιάζει βαθιά στο σώμα σου, κάπου δίπλα στην ψυχή σου και μόνο κάποιες μικρές στιγμές, τις στιγμές που είσαι πιο ευάλωτος, εμφανίζεται και σε κατατροπώνει. Φόβος. Φόβος για το μέλλον. Φόβος για τους δικούς σου ανθρώπους και φόβος για το θάνατο. Λογής και λογής μορφές υπάρχουν αλλά μια είναι η μάσκα που σε τρομάζει πιο πολύ. Το ξέρεις, το νιώθεις και το φοβάσαι περισσότερο απ' οτιδήποτε. Είναι κολλημένος σαν βδέλλα πάνω σου. Είναι η δεύτερη σκιά σου και το χάος της ψυχραιμίας σου. Είναι η αιτία του πανικού σου και η αιτία της καταστροφής του μικρόκοσμού σου. Ο μεγαλύτερος και ο χειρότερος σου φόβος. Ο πιο ύπουλος. Γιατί ύπουλος είναι αφού σε χτυπάει τις πιο αδύναμες στιγμές σου. Σου σπάει τα κόκαλα της ψυχής σου και έπειτα εξαφανίζεται γελώντας με την επιτυχία του. Σε αφήνει εκεί στην γωνία ενός σκοτεινού δωματίου, στην μέση μιας πλατείας ή ακόμα και στον κατεστραμμένο σου κόσμο να πλαντάζεις, να καταστρέφεσαι, να οδύρεσαι και να σπας σε χίλια κομμάτια επειδή ήταν χτύπημα κάτω από την μέση όπως λένε και στους αγώνες μποξ. Γιατί αυτό είσαι γι' αυτόν, ο σάκος του μποξ του που κάθε μέρα ρίχνει ανεπαίσθητα χτυπήματα αλλά όταν ρίξει το τελικό του τότε εσύ τρυπάς και σαν χείμαρρος ξεσπάς τον πόνο και τα 'δεν θέλω' σου με κλάματα. 'Δεν θέλω να πεθάνουν', 'δεν θέλω να πληγωθούν', 'δεν θέλω να πονέσουν'. Όλα αυτά είναι θέλω και φρούδες ελπίδες αλλά δεν είναι φόβος. Είναι τα παιδιά του και ο γονέας τους είναι 'Φοβάμαι να μείνω μόνη' σε έναν κόσμο άδικο και κακό. Σε έναν κόσμο που δεν θα με φροντίσει, σε έναν κόσμο που δεν θα τους ξαναδώ. Φόβος για το συγκεκριμένο άγνωστο που δεν θέλει κανένας να το ζήσει αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι. Μπορεί να το ζήσεις χίλιες φορές αλλά ποτέ δεν γίνεται πιο εύκολο. Κάθε φορά είναι μοναδική και υπερβολικά επίπονη. Άρα η λύση ποια είναι; Συμβιβάζομαι, υπομένω, και γίνομαι δυνατός. Δυνατός ώστε να αντέξω μια υποκείμενη καταστροφή. Βάζω θεμέλια από ατσάλι και σφίγγω τα δόντια γερά αντιμετωπίζοντας τον φόβο μου κατάματα. Γιατί μην ξεχνάς ο φόβος γέλασε πολλές φορές μαζί σου αλλά μια φορά θα γελάσεις εσύ και αυτό θα σημάνει το δικό του τέλος.

'Φόβος' αποτελείται από άδεια πουκάμισα και τυφλές ελπίδες. Οπότε, Πες μου, ποιος είναι ο μεγαλύτερος, ο χειρότερος και ο πιο σκοτεινός σου φόβος που μόνο εσύ γνωρίζεις;