I'm inlove with my patient (Medical series 2)

Chapter 15

                       ~Luke~

I wake up this morning with a smile painted in my face. I feel now how bless I am.

Nagbihis kaagad ako at nagtungo sa opisina ng girlfriend ko. Wow it feels good to hear about the girlfriend thingy. Nahilo pa ako bigla ng malapit na ako sa opisina nya but I ignore it.

Pagbukas ko ay sumalubong kaagad sa akin ang maganda nyang ngiti.

"Hey! Good morning. How's your sleep?" Kinalingkis nya kaagad ang braso nya sa may leeg ko at hinalikan ako sa labi. How I miss your lips when I'm gone.

I smiled.

"I'm good. Maganda ang tulog ko at maganda rin ang gising." Hinalikan ko rin sya.

"May trabaho ka ngayon?" Tanong ko na mahigpit ang hawak sa beywang nya.

"Meron naman akong trabaho palagi." Ngisi nya.

"I want to go somewhere." I said with a tired smile. I'm feeling weak. I don't know why, but the pain in my head started to got heavy.

"Ayos ka lang ba?" No. I feel like I'm draining energy. Gusto kong sabihin sa kanya yun pero ayokong mag alala sya.

Dati gusto ko pag namatay ako ay si mama ang huli kong makita, pero ngayon hindi na. Wala akong gustong makita. Dahil alam kong masasaktan si mama pag nakikita nya akong nahihirapan. Kaya sya umalis. Kaya sya hindi nagpapakita sa akin kasi sobrang sakit ng lahat ng Ito para sa kanya. I love my mom.

"Saan mo ba gusto pumunta?" She asked smiling. She's so sweet.

I grab her and we walked in our destination.

Nagulat sya nang dinala ko sya sa stairs. Sa hagdan kami dumaan. Ayoko kasi sa elevator. Dati kasi hindi ako pwede mag hagdan kasi mapapagod ako. Pero ngayon gusto ko maranasan gamitin ang hagdan.

"Luke saan tayo pupunta? Bakit dito tayo dumaan? Mapapagod ka lang." Nag aalala nyang suhesyon pero hinalikan ko lang sya.

"Its okay. I want to try the stairs." Panatag kong sabi. Pero hindi parin sya makalma. I just hold her hand tight.

Nang makarating kami sa roof top ay sinuot ko kaagad ang hoody ko. Medyo sumisilip na ang araw. Its 5:30 in the morning.

"Luke bakit tayo nandito? Bawal ka dito." Halata ang iritasyon sa kanyang mukha. Alam kong aalis na ako kaya susulitin ko ang araw ko sayo.

Naglakad lang ako sa gitna ng rooftop, pinipilit nya akong hilahin. But I drag her instead. I sighed.

Its not my first time in a rooftop, but its my first time in a rooftop with the girl I love and this time, its morning.

"Luke. Aware ka naman sa sakit mo diba? Bawal ka sa radiation ng araw" she reminded me again. As if I don't know my case.

Xedorma pigmentusom.

I hate that word.

I just continue what I'm doing. Yong dating hindi ko nagawa kasi bawal, napangiti ako sa tanawin ng labas. Minsan lang ako maka kita ng ganito ka gandang tanawin.

I remember when I was young. Sinuway ko ang utos ni mama na wag lumabas. Kasi gusto ko talaga makalanghap ng sariwang hangin. But then paglabas ko at pag tama ng araw sa akin ay hindi ako makahinga, that moment they explain to me what kind of disease I have. They explain why I can't go outside. I feel bad for my self.

"Luke. Wag matigas ang ulo please, pumasok na tayo at kailangan mo pang uminom ng gamot" I laugh sarcastically. Kaya napalingon sya sakin.

"As if it will heal me from this disease." I sigh. "I know hindi na tumatalab. And I just want to spend my remaining time with you" I smile. Unti unti ng sumisilip ang araw. And I feel suffocating.

"Luke. May araw na. Pumasok na tayo." I just stared at her. I just realize how beautiful she is lalo na pag nasa labas. Pag minahal nya ako ay sigurado akong sasamahan nya ako palagi sa loob at ayaw ko mangyari yun. Na realize ko kagabi kong gaano ako ka selfish. At ngayung araw matatapos na ang pagiging selfish ko. Hahayaan ko na sya sa gusto nyang gawin pag katapos nito.

"They say girls like it when they saw the sun rising. And sunrise is the perfect time where couples are going to kiss. They say it feels good to be kiss lalo na pag sumisilay na ang araw." May isang butil na luha ang tumulo sa mata nya.

"L-luke please. Pumasok na tayo." She beg. Its 6:00 am. And 6:15 is the sunrise now.

"But I want to experience wacthing sunrise with you."

"Hindi nga pwede sayo." I look at her.

"Why?" I just want to be happy but fate didn't allow me to.

"Kasi may sakit ka. Pumasok na tayo please, baka kong anong mangyari sayo" humigpit ang hawak ko sa kamay nya.

"I don't care. I just want to be with you during sunrise." Napakunot ang noo nya at bahagya akong tinulak.

"Bakit ba napaka selfish mo? Pumayag akong mahalin ka diba? Bakit ngayon parang ayaw mong lumaban? Na realize mo na ba na hindi ako worth it ha?" Na shock ako sa sinabi nya pero hindi ako nagpatinag.

"Yeah I know that I'm selfish. Pero alam ko din na kailangan Kong sulitin ang lahat ng pagkakataong natitira sa akin na makasama ka." Paliwanag ko.

Napatingin sya sa araw na unti unting sumisilay. Its 6:10. Sumasakit ang ulo ko.

"N-namumutla ka" sabi nya pero agad ko syang sinunggaban ng halik sa kanya labi.

Isang malalim na halik sa ilalim ng araw. I want her to feel how I love her. Kahit sa kunting pagkakataon na nagkasama kami. At least naranasan kong mainlove. Natawa ako sa naisip.

I will miss you. See you in our next life.

Tumulo ang luha sa mga mata ko habang hinahalikan ko sya. The sun is killing me. And I'm willing to die basta kasama ko lang sya.

Napabitaw ako sa halik ng manghina ang katawan ko. Namumutla narin ang balat ko.

"L-luke?" Agad nyang kinuha ang phone nya at tinawag ang mga nurse. I hold her hand.

"L-luke please wag ngayon. Wag ngayon please" she kiss my hand and beg. I'm sorry but I can't stay for long.

My tears slowly fall again.

"I-i love you. You are the best thing happens into my life. Be happy for me. And promise me to find love. Love that will never leave you"

To be continued

Epilogue na sunod💪