I'm inlove with my patient (Medical series 2)

Chapter 12

                     ~Angela~

What's happening in me? Tanong ko sa sarili kong naguguluhan na sa mga nangyayari.

Every time I look at him. Every smile he gave to me, it makes my heartbeat so fast.

I'm a doctor and I don't know what's happening in me.

I think I'm in love with my patient.

Tumungo na ako sa private room nya and yes ako ang private doctor nya. Pero natigilan ako nang may biglang nagtakbuhang nurse patungo sakin. Tumakbo ako sa room nya at naabutang nag aagaw buhay sya. No!

C ni CPR na sya nang mga students nurse na hindi narin alam Kong ano ang gagawin lumapit kaagad ako. Pero huli na ang lahat.

Hindi ko man lang nasabi sayo na mahal kita.

----

"Doc. Doc" biglang mag yumugyog sa balikat ko.

Napamulat ako at napapahid sa pawis na namuo sa aking sentido.
Napahinga ako ng malalim dahil sa napanaginipan.

Panaginip lang pala. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko na parang ayaw nitong huminto.

"Doc." Napatingin naman agad ako sa student nurse na gumising sa akin kanina.

"B-bakit?" Nangunot ang noo ko.

"Pasensya na po kong nagising ko kayo. May kailangan lang daw sabihin si Doc. Garcia sa inyo. Urgent daw kaya ginising kita.

Napatango naman ako at sumunod na sa kanya.

Matapos makausap si Doc Garcia ay naglakad na ulit ako sa hallway. Tinignan ko ang relos ko at napagtantong may schedule ako ngayon kay luke. Kailangan ko syang eh check at painomin ng gamot.

Napapikit ako sa naiisip. Paano ako haharap sa kanya ngayon? Umamin lang naman ang tukmol kanina sa nararamdaman nya 'kuno' sa akin. At hinalikan nya pa talaga ako kanina ng papunta kami sa canteen.

Teka. Kumain na ba yon? Eh kong hindi lang sana sya gago ede sana kasabay ko syang kumakain ng lunch ngayon.

Isang malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan. Kailangan kong pumunta sa kwarto nya para e check sya. Bumalik ang alaala ng panaginip ko kanina. Bakit parang totoo? At bakit parang takot na takot akong mawala sya? At sa panaginip ko sinabi kong may gusto ako sa kanya? Siguro nga kulang lang ako sa kain.

Aware ako sa nararamdaman ko sa kanya pero sa maraming kadahilanan ay hindi pwedeng mangyari ang iniisip nya. Hindi sya pwedeng mag ka gusto sa akin ay hindi din ako pwedeng mag ka gusto sa kanya.

Doctor nya ako at pasyente ko sya. Yun lang yun at hanggang doon lang yun. Ano nalang ang sasabihin ng mga tao at ng mama nya? Na pinikut ko sya? Ughh putang INA hindi ko na kaya 'to.

Dahan-dahan kong pinihit ang doorknob at pumasok sa kwarto nya. Na abutan ko syang as usual nanonood ng NBA. Hindi nya ba ako napansin o hindi nya talaga ako kayang pansinin.

Alam kong nasasaktan sya pero hindi parin tama ang mga ginawa nya kanina. Tumikhim ako para makuha ang atensyon nya. Pero hindi nya ako nilingon. Kaya lumapit na ako sa kanya at pinatay ang TV. Napatingin sya sa akin pero walang ka rea-reaction ang mukha nya.

"What do you need?" Malamig nyang tugon. A picture of him begging in front of me to calm down is really drowning me right now.

Napababa ako ng tingin. Alam kong hindi pa sya kumakain kasi hindi pa sya lumalabas Simula kanina at alam nyang makakasama yun sa kanya. Hindi ba sya nag iisip. Sigurado akong mag aalala ang mama nya sa kanya.

"Kailangan mong uminom ng gamot at kailangan kitang e check. Kumain kana rin. Hindi ka pwedeng uminom ng gamot kong Hindi malalagyan ng laman yang tyan mo hmm." Pinandilatan nya lang ako at umiwas ng tingin.

"Why'd you care about me now?" Sarkastiko nyang tanong.

"Because I'm your doctor" asshole.

"My doctor it is." He laugh sarcastically.

"Tama. Doctor kita at pasyente mo lang ako." Diniinan nya pa ang saliyang pasyente na wari'y may pinapahiwatig.

"Look Mr. Ty kong ano man yung nangyari kanina kalimutan mo na yon. Why can't you just fucos on your medication? Mas mabuting pag tuonan mo Ito ng pansin kaysa sa mga walang kwentang bagay dyan." Napabilib ako sa sarili sa haba ng sinabi ko.

"So sinasabi mo ba na walang kwenta ang nararamdaman ko sayo?" Mapait nyang tugon. He's really a dumb ass.

"I'm not talking about your feelings for me. I'm talking about you" tinuro ko sya. "Watching NBA and playing mobile games. Dapat yung gamot mo ang inaatupag mo at hindi ang mga walang kwentang laron nayan." Bwelta ko sa kanya. Ang sabi kasi ng nurse kanina ay nag laro lang Ito ng video games kanina at hindi lumalabas para kumain.

"Ano namang paki mo?" He whisper pero rinig ko naman.

"I already told you. I'm your doctor." Pinandilatan nya lang ako ulit at umalis sa pagkaka-upo sabay bagsak ng sarili nya sa kama. Para talagang bata. Yan ba ang sinasabi nyang may gusto sya sa akin? Ni hindi nya nga kayang maging mature.

"Just leave me. I won't take my medicine. I don't want to go through medication starting today." Sabi nya habang nakatakip ng unan ang mukha. Nag utos nalang ako sa labas ng bibili ng pagkain nya at ng dumating Ito ay pinilit ko syang bumangon para makakain na.

"Bakit ba ang tigas tigas nyang ulo mo ha?" Nilabanan nya naman ang mga nang gagalaiti kong titig sa kanya.

"Yeah matigas nga" tinignan nya ang ibabang parte ng katawan nya at nagulat ako sa nakita. Lumulubo ang sout nyang pajama at hindi ko maintindihan kong bakit umiinit ang pisngi ko ngayon.

Hinampas ko kaagad sya ng unan.

"Napaka bastos mo talagang hayop ka" he chuckled. Bakit parang wala lang sa kanya? Noong una ay hinalikan nya ako. Ngayon naman ay pinapakita nya ang ANO nya sa akin. Hindi nya naman linabas pero ganon narin yun.

"I thought you want me to eat doc? Why are you stepping away now?" Nanunuya ang mga titig nya.

"Ano ba talagang gusto mo ha? Bakit kaba ganyan?" Parang gusto kong maiyak out of frustration. Ganito talaga ako pag na fu frustrate sa isang bagay.

"I just want you to love me, is it that hard that you're going to run just to avoid me?" Napalunok ako sa narinig.

I'm sorry luke. I like you but I can't say it now. Nahihiya. Nanglalamig at naaawa. Yan ang nararamdaman ko ngayon.

Bakit nga ba hindi ko masuklian ang mga nararamdaman nya? Bakit parang ayaw kong makita nya na gusto ko din sya?

Bakit?

Kasi alam ko balang araw na iiwanan nya ako. May sakit sya. At ang mga ganitong sakit ay hindi tumatagal. Ayokong sumugal kasi ayokong masaktan. Pero hindi ko alam kong hanggang kailang ko Ito mapipigilan.

Mahal kita pero hindi ko kayang sabihin kasi alam kong iiwan mo rin ako.

May butil ng luhang biglang bumagsak sa mata ko.

To be continued