ဂ်ီမင္းဟာ ေဂ်ာင္ကုကိုအံ့အားသင့္စြာၾကည့္လိုက္သည္
သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာတစ္ေျဖးေျဖးႏွငိ့
ေဂ်ာင္ကုပံုစံကေန သူညီမေဆာင္ယြန္းေျပာင္းသြားေတာ့သည္
"စားၾကည့္ပါ ကိုကိုကလည္း
ဒီဆူ႐ွီကအရမ္းစားလို႔ေကာင္းတာေနာ္
ေနာက္မွေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးသမီးဆီကေန
လာလုမစားနဲ႔
"ကိုကိုကေရညႇိေတြမစားခ်င္လို႔ပါ
ညီမေလးပဲစားေနာ္ ေရာ့
ဆူ႐ွီထမင္းလိပ္ဟာ ဂ်ီမင္းေလာက္ဆြဲဗူးထဲေရာက္လိုက္
ေဆာင္ယြန္းေခါက္ဆြဲဗူးထဲေရာက္လိုက္ျဖစ္ေနေတာ့သည္
"မရဖူး ကိုကိုစား သမီးကိုမခ်စ္ဖူးလားလို႔
"ခ်စ္တယ္ေလ
"ခ်စ္ရင္စား မရဖူး
"ကဲ ဟုတ္ပါၿပီ ကိုကိုစားမယ္ေနာ္
ဂ်ီမင္းဟာ ဆူ႐ွီကိုစားလိုက္ေတာ့
ေဆာင္ယြန္းလည္း ၾကည့္ကာရယ္ေနေတာ့သည္
ဂ်ီမင္းေဂ်ာင္ကုကိုၾကည့္ရင္းမ်က္ရည္က်လာေတာ့သည္
ေခါက္ဆြဲစားေနရင္းေဂ်ာင္ကုဟာ ဂ်ီမင္းကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္
"Ceo ceo
"ဟမ္
ဂ်ီမင္းအသိျပန္ဝင္လာကာ မ်က္ရည္ေတြကို
ဂမန္းဂတမ္း သုတ္လိုက္ေတာ့သည္
"ဘာျဖစ္တာလဲ က်ေတာ္ဘာအမွားလုပ္မိလို႔လည္း
"မင္းဘာမွမလုပ္ပါဖူး ငါဒီတိုင္းေတြးစရာေပၚသြားလို႔ပါ
ျမန္ျမန္စား သြားရေတာ့မယ္
"ဟုတ္ကဲ့ ၿပီးပါၿပီ
ေဂ်ာင္ကုလည္း အမိႈက္ေတြကိုအမိႈက္ေတာင္းထဲပစ္ကာ
ျပန္လာေတာ့သည္
ႏွစ္ေယာက္လံုးကားဆီးသို႔သြားဖို႔အျပင္တြင္
ဂ်ီမင္းေ႐ွ႕တည့္တည့္ကလူဟာ
ဂ်ီမင္းကိုဝင္တိုက္လိုက္သည္
တိုက္လိုက္တဲ့အားကသိပ္မျပင္းေပးမယ့္
လူကအားနည္းေနသည္မို႔
ေနာက္သို႔လွန္သြားေတာ့သည္
ေဂ်ာင္ကုဟာ အေနာက္ကေနဂ်ီမင္း
လက္ေမာင္းရင္းေလးႏွစ္ဖတ္ကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ကိုင္ၿပီးထိန္းေပးထားေတာ့သည္
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္အၾကာထိ
ႏွစ္ေယာက္သား အၾကည့္ခ်င္းဆံုေနၾကသည္
တိုင္သြားတဲ့လူဟာ ေတာင္းပန္စကားေျပာၿပီး
အေရးႀကီးေနသည့္ပံုစံျဖင့္
အျမန္ထြက္သြားသည္
သို႔ေပမယ့္ အဲ့လူဆီကို
ႏွးစ္ေယာက္လံုးစိတ္မေရာက္ၾကေပ
YOU ARE READING
ေမတၱာသည္သာေႏြးေထြးရာ 💝 (စ/ဆံုး)
Fantasyကိုယ့္ဘဝရဲ႕အေမွာင္ထုႀကီး ဒီအေမွာင္ထုႀကီးကိုၿဖိဳခြင္းၿပီး ေနြးေထြးမႈေတြေပးႏိုင္မဲ့ ရင္ခြင္တစ္ခုကို လိုအပ္ေနတာအမွန္ပါ တိတ္တဆိတ္ အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ အျမဲပိတ္ေလွာင္ထားခဲ့ဆဲ ျဖစ္ခဲ့သမ်ွ အရာတိုင္းကိုျပန္ေတြးမိလိုက္တိုင္း ရင္ထဲက တစ္ဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနရျပန္ၿပီ ...
