🍁Daffodils အပိုင်း(၁၇)ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အလွှာ

Start from the beginning
                                    

နွေဦး ကိုက်နေတဲ့ခေါင်းကိုနှိပ်နယ်ရင်း ဆင်းလာတော့ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ သူနဲ့မတူစွာ ပေါ့ပါးလန်းဆန်းနေတဲ့ မိုးပင်လယ်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ စိတ်ထဲမှာဇဝေဇဝါတောင်ဖြစ်သွားရတယ်။

ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ...သောက်နိုင်စွမ်းမြင့်လို့လား။ကြည့်ပါဦး!

ဘယ်လိုမှတောင်အရက်သောက်ထားတဲ့ပုံရှိမနေဘူး။မျက်လုံးတွေကလဲ တောက်တောက်ပပနဲ့ပုံမှန်လိုပဲ..သူ့လိုလဲနီစပ်စပ်ဖြစ်မနေဘူး။

ကျစ်!!အရှက်ကွဲချက်ပဲကွာ...

နွေဦးကိုမြင်တော့ မိုးပင်လယ်က နှစ်လိုဖွယ်ရာပြုံးပြလာပြီး...

"မောနင်း နွေဦး...ခေါင်းကိုက်နေတာလား"

နွေဦး နှိပ်ရင်းတန်းလန်းနဲ့ပဲ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်တယ်။မိုးပင်လယ်က စိတ်မကောင်းသလိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး ..ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပန်းကန်ကို ရှေ့သို့တိုးပေးကာ..
"ကိုယ်ခေါက်ဆွဲပြုတ်လေးလုပ်ထားတယ်...စားပြီး ဆေးသောက်လိုက်ဦး...ဒီနေ့ ဆေးရုံသွားနိုင်ပါ့မလား..မသွားရင်မသွားပါနဲ့လား ကိုယ်တို့..."

နွေဦး စကားစကို အတင်းဖြတ်လိုက်ပြီး..
"ဟိုးထားဟိုးထား...ဒီလောက်လေးနဲ့ဆေးရုံမသွားနိုင်ဖြစ်စရာမရှိပါဘူး...ခေါင်းကိုက်တာလဲခဏပဲပျောက်သွားမှာ"

"ရပါ့မလား"
စိတ်ပူသလို မေးလာတဲ့မိုးပင်လယ်ကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး...
"ရတယ်..ဒါနဲ့ ခင်ဗျားကအကောင်းအတိုင်းကြီးပါလား"

"အင်း...ကိုယ်ကအကောင်းအတိုင်းပဲလေ"

"ဘာမှမဖြစ်ဘူးလား...ကျွန်တော်ကိုက မသောက်နိုင်တာလဲပါမှာပေါ့"

နွေဦးကပြောရင်းခေါက်ဆွဲကို ရွှတ်ခနဲ နှုတ်ခမ်းကိုချွန်ကာစုတ်စားလိုက်တယ်။မိုးပင်လယ် အကြည့်မခွာ နိုင်ဖြစ်နေတုန်းမှာပင်..သူ့ကိုတူကြီးဖြင့်ထိုးရင်း..

"ခင်ဗျား ဝိုင်ကလဲ ပြင်းလိုက်တာနော်..ကျွန်တော်က အဲ့လောက်ထင်မထားလို့ အရမ်းသောက်ချလိုက်တာ"

မိုးပင်လယ်မလုံမလဲ ခေါင်းညိတ်ကာ...
"အင်းဟုတ်တယ် ကိုယ်လဲ အဲ့လောက်ထင်မထားဘူး"

?Daffodils[Complete]Where stories live. Discover now