Hayatta mümkün olmayacak bir şey varsa, kesinlikle Liliananın elinde tuttuğu testin sonucuydu! Karnımda bir bebeğin olması asla mümkün olamazdı. Bu delilikti, düşüncesi ise daha bir delilikti. O bana gülümseyerek bakarken omuzlarım düşmüş öylece duruyordum.
"Gülmeyi keser misin? Biraz önce dehşete düşmüş gibi bakıyordun. Öyle bakarsan sevineceğim!" omuz silkti ve testi bana doğru salladı.
"Acaba kız mı? Erkek mi? Kız olsa iyi olur, abim çekilmiyor onun erkek çocuğu hiç çekilmez."
"Liliana" dediğimde neşeyle çığlık attı.
"Belki de kızıl saçlı minik bir kız olur ha?" ah ben kime laf anlatıyordum ki?
"Bu sevincini şaka olarak yaptığını düşünüyorum."
"Yoo, neden şaka olsun ki? Gerçi abimin yüzü gözümün önüne gelince bir ürkmüyor değilim. Şey yaparız sen bebeği dünyaya getirirsin, abim olmadan tabii bebek doğunca geri gelirsin. Nasıl fikir?"
"Bok gibi! Abin beni gittiğim yerde bulur diye hiç aklına gelmiyor tabii değil mi?" yüzü düştü.
"Haklısın." Aramızda kısa bir sessizlik oldu ve elimi alnıma koyarak derin bir nefes aldım.
"İki haftalık bebek şu çubukta görünür mü Liliana Allah aşkına?" elinde tuttuğu çubuğu bana doğru salladı.
"Bu öyle demiyor ama.."
"Bunun başka bir çözümü olmalı, hastahaneye gidip soralım."
"Abimin kesin haberi olur. Gerçi biz şu kapıdan adımımızı attığımız an zaten her şeyden haberi oluyor. Muhtemelen çubuktan da haberi vardır."
"Ah Liliana yaktın beni!"
"Ben bir şey yapmadım ki? Karnın kocaman olmadan fark ettik işte.. Hadi gidelim, ben randevuyu yolda alırım." Üzerimdekileri hızla atıp şort ve askılı bir bluz giydim. Telefonumu ve çantamı alıp çıktığımızda içimin bir tarafı olmaması gerek diye dua ediyordu. Liliananın dediği gibi Marino'nun yüzü gözümün önüne gelince tüylerim ürperiyordu. Çocukları sevmemesinin nedenini sürekli düşünmüş ama açıklayıcı bir neden bulamamıştım. Bir süre sonra da bunu düşünmeyi bırakmıştım ama şimdi bu konu kucağıma yine gelip düşmüştü. Asansörden inip rezidanstan çıkarken ensemden aşağı soğuk terler boşaltıyordu. Dışarısının sıcak olması bile bedenimdeki ürpertiyi gizleyemiyordu.
"Hadi gel arabam burada." Liliana beni arabasına sürüklerken korumalarının olmaması ile kaşlarım çatıldı.
"Bizi takip ederler."
"Neredeler."
"Biraz ileride"
"Hastahaneye gittiğimizi abine söyleyeceklerdir." Bana ters ters baktı.
"Biraz önce abimle ilgili fikrimi söylemiştim."
"Doğru."
"Zaten buraya on dakika gibi bir mesafesi var."
"Neden bu kadar küçük bir yerde yaşıyorsunuz anlamıyorum?" sırıttı ve arabayı çalıştırıp konuşmasına devam etti.
"Abim kalabalıktan nefret eder, şirketlerin ana binası burada, geri kalanlar ise İtalya'ya yayılmış durumda, abim diğer şehirleri sevmiyor. Burada sadece işine yarayacak olan kişiler çalışıyor. Bir de diğer konular var, o yüzden." Diğer konuların ne olduğunu sormadım, aklıma gelip ürpermek istemiyordum.
आप पढ़ रहे हैं
Esmer |İtalyan Adamlar Serisi 1|
चिक-लिट|Yetişkin İçeriklidir.| Genç adamın gözleri önce kızıl saçlarda daha sonra süt beyazı olan tende gezdi. Tanrı biliyordu ya genç kadınla bedenlerini her birleştirdiğinde cehennemde yanıyordu. Ellerini kadının teninde gezdiğinde usulca fısıldadı. "T...
