303|B×B

37|MESAJ

Eve döndükten 1 ay sonra

"Bebeğim, artık uyanmalısın." Sesindeki uyarı artık bezmiş olduğunun alarmını verirken açtım gözlerimi. Kollarımı yukarı kaldırdım.

Annemlere gittiğim kısacık zaman diliminde Efken'i çok özlemiştim. Fark etmeden ona bağımlı olmuştum ve onu terk etmeme rağmen acı çeken ben olmuştum yine. Kötü düşüncelerde boğulduğum bir anda ise gelip beni kurtarmıştı.

Dediği gibi olmuştu. Ben onsuz nefes alsam bile ölüydüm.

"Günaydın." Boğazım dünden kalma ağrılara gebe olduğu için sesim oldukça kısıktı. Havadaki bileklerime baktım; kızarmış izler... 

"Kaç oldu ismini söylüyorum biliyor musun? Uykun çok derin."

"Ne yapabilirim? Dün gece bayıltana kadar bırakmadın beni."dedim gözlerimi hafif kısarak. Her yanım ağrıyordu.

"Güzel olduğunu biliyorsun." Eğilip yanağımdan öptü.

"Seninle yaşadığım hangi an kötüydü ki?" Dudaklarımı çenesine bastırıp doğruldum.

"Yardım ister misin?"

"Beni banyoya bıraksan yeter."

Saniyeler içinde kucağındaydım. Gülümseyerek yanağını öptüm. Beni banyoda yere indirdi.

"Teşekkür ederim. Sen işe geç kalma. Ben gerisini hallederim."

"Emin misin? Biraz geç gidebilirim."

"Efken hastalarını benim yüzümden bekletme. Hadi sen git." Dudağından öpüp, hafifçe bedenini ittim.

O evden işe gitmek için çıktı, ben ise soğuk suyun altında kendime gelmeye çalıştım.

•••

"Oraya dikkat et! Ah, aptal kız!" Gözümün önünde acı içinde bağıran kıza gözlerimi devirdim.

"Dikkat et dedim sana aptal." Elinde oluşmuş deliğe bakarak için için ağlamaya başladığında önümde duran çikolata paketini aldım. O sırada gözüm saate kaydı.

Öğlene geliyordu. Duştan sonra kahvaltı yapmıştım. Ardından romanım üzerinde küçük  oynamalar yaptıktan sonra kendime korku filmi açmıştım. Efken'i şimdiden özlediğim için ise gün bana geçmiyor gibi geliyordu.

"Kan kaybediyor şimdide. Cidden sen çok aptal bir kızsın."dediğim anda telefonuma düşen bildirim sesi ile hızlıca telefonumu aldım.

Efken'den geldiğini umarak ekranı açtığım mesajın başka birinden geldiğini görünce şaşırdım. Ama beni daha çok şaşırtan ise yazan şeydi.

"Hu hu komşu komşu, öldürdüklerinizin hayaletleri geldi mi? :D"

Kumandayı elime alıp televizyonu komple kapattım. Hafifçe doğrulup, mesajı sesli bir şekilde okudum.

" 'Hu hu komşu komşu, öldürdüklerinizin hayaletleri geldi mi?' Bu da ne şimdi?"

Refleks olarak evin camlarına doğru baktım hızlıca. O an sanki biri tarafından izleniyor gibi hissetmiştim ve bu soğuk bir rüzgarın bedenimde gezmesine sebep olmuştu.

"Yanlış mesajtır. Büyük ihtimalle birisi kafasına göre numara salladı." Başımı sallayıp inandığım şey ile koltuktan kalktım, mutfağa ilerledim. Kendime sert bir kahve hazırlayıp yeniden salona geldiğimde ekranımda yeni bir bildirim gördüm.

"Ne yaptığınızı biliyorum Aybars."

Alt dudağımı dişleyerek okuduğum mesaja bakıyordum. Hızlıca bildirime tıkladım ve klavyenin üzerinde parmaklarımı gergince hareket ettirmeye başladım.