Cinayet | Texting

4.1

"İnanıyorsun ?"

Sanki emin olmak ister gibi tekrar soruyordu.

"Evet, inanıyorum."

Yüzündeki endişeli ifade anında silinmiş ve gülmeye başlamıştı. Kısa bir süre bana baktıktan sonra sanki bir şey hatırlamış gibi aniden elini cebine sokmuştu. Geri çıkardığında ona çıkarıp attığım kolye vardı elinde. Almış mıydı onu ?

"Bunu tekrar takmama izin verir misin Rüya ?"

Kalbim yapma desede aklım savaşın galibi gelmişti ve o sözler ağzımdan çıkıvermişti.

"Hayır."

Afallamıştı.

"T-tamam, haklısın kötü anısı var. Takmayalım bunu o zaman."

Hayır Rüya, sakın üzülme ona.

"Barlas, sorun kolyenin anısı falan değil. Ben seninle birlikte olmak istemiyorum, sana karşı bir şey de hissetmiyorum."

Donmuştu, gerçekten donmuş kalmıştı. Onun kendisine gelmesini beklerken Karel'in sesi girmişti araya.

"Hayda, yanlış zamanlama galiba."

Barlas hala karşımda boş boş bakarken ben kolları arasından çıkıp Karel'e doğru ilerlemiştim.

"Yok, bende dosyayı buldum zaten. Döküldü ama siz toparlarsınız artık, ben taksiyle döneceğim. İkizinde kendine geldiğinde ona saygılarımı iletirsin. Yalnız dikkat edersen sadece saygılarımı dedim, kesinlikle sevgilerimi iletme. Gerçi kendisi zaten biliyor ama neyse. Okulda görüşürüz Karel."

Karel söylediklerimi anlamaya çalışırken bana ağzında görüşürüz gibi bir şeyler gevelemişti. Bunun üzerine geldiğimiz yoldan geri giderek ana caddeye ulaştım. Kendimi bulduğum ilk taksiye atıp evin adresini vermiştim.

Barlas'a gerçekten inanıyordum. Zaten başından beri kalbim onunda bana karşı hisleri olduğunu kabullenmişti. Bir gün yakın bir gün uzak olmasıydı aklımı karıştıran. Son darbeside beni öptükten sonra gelmişti.

Bana duygularını açmasını kesinlikle beklemiyordum, saçma sapan bir dosya kavgasında ise hiç beklemiyordum. O an üzerine atlamamak için verdiğim mücadele takdire şayandı gerçekten. Zira ondan bu sözleri duymayı uzun zamandır bekliyordum ama bana şimdiye kadar yaptığı terslikler için süründürmek istiyordum.

Her ne kadar süründürmek istesemde bir yandan da onu üzmek beni daha üzüyordu. Karel'in anlattıkları ve Barlas'ın 'kimi kalbime aldıysam kaybettim' deyişi yüzünden bir yanım da yapma Rüya diyordu.

Düşüncelerimle boğuşurken telefonuma gelen çağrıyla hemen cebimden telefonumu çıkardım. Arayan Karel'di. Derin bir nefes verdikten sonra aramayı cevaplayıp telefonu kulağıma götürdüm.

"Efendim."

"Allah aşkına sen buna ne yaptın Rüya ?"

"Kime ne yapmışım ben ?"

"Kime olacak Barlas öküzüne. Herif kırmızı görmüş boğa gibi her yeri dağıttı. 'Bana karşı hisslerini yokmuş' diye diye delirdi durdu sonrada gitti."

"Çok mu sinirlendi ?"

"Çok mu sinirlendi ? Rüya delirdi diyorum sana. Ne oldu sizin aranızda ?"

"Hiç, sadece Barlas bana açıldı bende ona onu sevmediğimi söylemedim."

"Barlas sana açıldı mı ? Eee yengecim biz zaten bunun için uğraşmıyor muyduk? Acaba sen neden böyle bir şey yaptın şimdi ?"