Cinayet | Texting

4.1

Uzun bir süre sonra yeni bölüm geldii ✨ Profilimden yoğun olduğumu ve bölüm yazamadığımı duyurmuştum ama herkes görmedi elbette. Bundan sonra yine sınır geçtikçe bölüm gelme düzenimize geri dönüyoruz 💕

————————————————

Sınır: 2000 Oy - 500 Yorum

Sınır geçmeden bölüm gelmeyecektir ❤️

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın, iyi okumalar 💐

———————— 4.1 ————————

"N-nasıl yani?"

Kalbini dinle de ne demekti şimdi? Hayır Rüya, kanma bu oyunlara. Sadece kafamı karıştırmaya çalışıyordu, kesinlikle!

"Rüya..."

Adımı söyledikten sonra duraksamış ve avucundaki elimi alıp tam kalbinin üzerine koymuştu.

"Nasıl atıyor, hissediyor musun ? Ben bunu seninle o hastanenin saçma sapan kilerinde karşı karşıya geldiğimizden beri hissediyorum."

Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki söylediklerine mi yoksa kalbinin atışına mı şaşıracağımı bile anlayamamıştım. Öylece suratına bakıyordum boş boş. Ne aklım benimleydi ne de kalbim.

"Biliyorum inanması güç geliyor sana, haklısın da. Sana bir gün yakın bir gün uzak olmalarıma anlam veremiyorken söylediklerim pekte mantıklı gelmiyor kulağa ama hepsi doğru sarışın."

Şaşkınlığımı henüz atlatamamış olsamda söylediklerini sindirmeye başlamıştım. Barlas sessiz kalmış gözlerimin içine bakarken artık bir şey söyleme sırasının bana geçtiğini hissetmiştim. Bununla birlikte ilk işim avucundaki elimi çekip ondan kurtulmak oldu ama Barlas uzaklaşmama izin vermeden beni arkamdaki kitaplığı dahada yaslayarak hareket alanımı kısıtlamıştı.

"B-barlas, söylediklerine inanmamı sen bile beklemiyorsun daha. Y-yani benden ne dememi bekliyorsun bu durumda ? İki gün önce sus diye öptüm diyordun şimdi geçmiş karşıma kalbimi dinledim diyorsun. İkisini söyleyende aynı kişi ama karşında iki Rüya yok Barlas. Hem diyorsun ki hastaneden beri böyle atıyor kalbim ama beni iki gün önce darma duman edende sensin."

Sürekli kafamı karıştırıyordu, önce öpüyor sonra yıkıp gidiyordu. Şimdi ona nasıl inanabilirdim ki ? Kalbime kalsaydı çoktan üzerine atlayıp sımsıkı sarılmıştım ona ama aklım engel oluyordu.

"Biliyorum şimdi söyleceklerim belkide sana klişe gelecek ama bana inan, sana yalan söylemiyorum. Çok direndim Rüya, seni kalbime almamak için direndim çünkü kim oraya girdiyse kaybettim. Seni kaybetme fikri kafamdan çıkmıyorken birde senin toz pembe hayatına girip mahvetmek istemedim. Ne kadar dirensemde olmadı işte, seni her şeyden kıskanır hale geldim. Senin okulda erkeklik gösterisi dediğin şey kıskançlığımdan başka bir şey değildi. Başkasıyla olma düşüncen delirtti beni Rüya, hala bana inanmıyor olabilirsin ama bir gün öyle bir gün böyle oluşumun tek nedeni kalbimle verdiğim savaştı. Sana yemin ederim başka bir nedeni yok."

Bunları duymayı o kadar çok beklemiştimki, inanıp kabullenmem sadece bir kaç saniye sürmüştü ama yine de sessiz kalmıştım. Sessizliğime karşılık Barlas'ın yüzünü endişeli bir hal almıştı.

"İ-inanıyorsun değil mi bana ?"

"İnanıyorum."

İnanıyordum, doğru söylediğini gözlerinden anlayabiliyordum.