~ ŞİİR XXXVII ~

55 23 7
                                    

KELİMELER

Kelimelerle oturup sohbet etmek geliyor içimden,
Sen kimsin, ben neyim ve neden?
Neden var bu sorun çıkaran kelimeler?
Bende hepsinin cevabı sen.

Kelimeler dizilmiş de oynuyor benimle,
Ve karışıyor içimdeki desen.
Ben geldim ve seni seviyorum desen,
Bana görünmeyecek, her beyaz kefen.

Sohbet devam ediyor ben çözmeye çalışırken,
Sözcükler vazgeçemiyor benden.
Merak ediyorum ne zaman bulacaklar seni,
Nerede benim kalbim, nerede dışındaki beden?

Göğüs kafesim bir kol açmış da sarmış yüreğimi,
Sanki dönüyor onun çevresinde bütün evren.
Sense o kolların arasındaki sadem,
Her şeyden umursuz, bana taviz vermeyen.

Bu oyun ne kadar sürecek bilemem,
Sonu nereye çıkar tahmin edemem.
Çünkü eminim aslında her şeyden,
Yine sen çıkıyorsun kelimelerin içinden.

Sohbet bitse de ben evime gitsem,
Sen de artık bana hoş gelsen.
Ama inadına direniyorsun kelimelerin ardında,
Sanki kaçacaksın yanına gelsem.

ANLATAMADIKLARIM ( TAMAMLANDI )Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz