Samen Met Jou✔

Hoofdstuk 5

"Treedt u binnen." zei Perr en Eva liep vervolgens achter hem aan. Ondanks dat ze hier al vaker was geweest voelde het ongemakkelijk aan. Het kwam natuurlijk omdat ze in elkaar geslagen was, dacht Eva en probeerde er even niet aan te denken. "Wil je wat drinken? Of douchen?" vroeg Perr toen ze in de woonkamer stonden van zijn appartement. "Douchen doe ik thuis wel. Ik wil graag wat drinken, als dat kan." antwoordde Eva nadenkend en Perr knikte. 

"Dan pak ik wat verband spulletjes en drinken voor ons allebei. Ik ben zo terug!" hij zette haar op de bank neer en Eva pakte haar mobiel erbij. Bewust stuurde ze nog geen bericht naar Isis of Jurgen. Ze wilde eerst zelf bijkomen van wat er zojuist gebeurd was en preken voorkomen. "Kijk eens." Perr kwam terug en zette twee mokken met warme chocolademelk op tafel neer. De herfst maanden waren aangebroken en het begon buiten aardig frisjes te worden. Eva had haar winterdekens al te voor schijn gehaald en op haar bed gelegd. 

"Bedankt." ze glimlachte beleefd naar Perr en pakte een van de mokken waarin gloeiend hete chocolademelk zat. De Limburger wist maar al te goed wat haar favoriete drankje was en Eva klemde haar handen op de mok. "Wil je vertellen wat er gebeurt is?" vroeg Perr terwijl hij naast haar plaats nam op de comfortabele hoekbank waarin Eva zich al genesteld had. "Ja." knikte ze, nam een slokje en zette haar mok weer terug op de salontafel. "Zeg het alsjeblieft als het niet gaat. Ik wil niks tegen jou wil in doen." vertelde Perr het meisje. "Zal ik doen." knikte ze en begon met vertellen. 

"Zoals jullie al wisten, was ik vandaag lunchen met Elise, een vriendin van mijn oude opleiding. Toen kwam ik Luna en Chiara tegen." Eva zag dat Perr zijn vuisten balde. "Wat hebben ze tegen je gezegd?" vroeg hij en ze dacht even een boze schittering in zijn ogen te kunnen zien. "Dat ze ervoor zouden zorgen dat ik Jurgen niet meer zou zien door een transfer te regelen waarbij hij geen nee tegen kan zeggen. En dat hun reputatie op school naar beneden is gegaan en dat ze dat nu ook bij mij wilden doen." Eva proefde zout door haar ogen en knipperde haar tranen weg. 

"Je gelooft die meiden toch niet, hé?" vroeg Perr en gaf haar een knuffel. "Natuurlijk niet." zei ze zo stoer mogelijk. Perr trok zijn wenkbrauwen op maar reageerde er verder niet op. "Ze kunnen ook zomaar wat bluffen, hé." zei hij uiteindelijk. "Ja, dat weet ik. Ik merk het vanzelf wel." antwoordde Eva. "Oke, als jij dat wil." mompelde Perr en ze nam een slokje van haar warme chocolademelk. "Vertel alsjeblieft niks tegen Jur of wie dan ook. Dit blijft tussen ons." vertelde Eva de blonde jongen voor haar. 

"Hoe wou je dat doen? Ze komen er snel genoeg achter, reken daar maar op." waarschuwde Perr. "Vertel het nou maar niet." zei Eva en hij knikte. "Best, wat jij wil. antwoordde Perr met een zucht. "Kom, laat mij je arm verzorgen." zei hij en keek er naar. "Het hoeft niet." sputterde Eva tegen. "Jawel straks loop je nog ontstekingen op en dat wil je niet." zei Perr en pakte de EHBO doos met verband spulletjes. Eva rolde haar mouwen omhoog en schrok er van. Er zaten blauwe plekken en krassen die later wel open zouden gaan. Ook zat er een bult op haar voorhoofd omdat ze gevallen was op de grond en ze kreunde. 

"Ik lijk op een monster. Wat moet Jurgen wel niet denken." zei ze geschrokken en raakte voorzichtig haar voorhoofd aan. "Het is aan jou om het wel of niet te vertellen." zei Perr en merkte dat hij teleurgesteld was dat ze wou liegen tegen Jurgen. "Ik wil gewoon niet dat hij bezorgd is." zei ze om het duidelijker te maken voor hem. "Jurgen is altijd bezorgd om je, dat weet je toch." zei Perr en pakte een klein flesje jodium uit de doos. "Kom is hier met je arm." voorzichtig stak Eva haar arm uit en Perr verspreidde het prikkende spul over haar wondjes. 

"Wil je een pleister of verband op je voorhoofd?" vroeg hij daarna. "Doe maar een pleister. Dan valt het niet zo op." zuchtte Eva en hij knikte begrijpend. "Komt eraan mevrouwtje." zei Perr grappend en ze grinnikte. Hij pakte een pakje met pleisters, haalde er eentje uit en plakte hem netjes recht op haar voorhoofd. "Bedankt." fluisterde Eva en Perr glimlachte naar haar. 

"Graag gedaan. Wil je naar huis of blijf je hier  nog?" vroeg hij aan haar en keek naar Eva. "Ik blijf nog wel even. Ik voel me onbeleefd om een uurtje te blijven en daarna weer te gaan. Ik app Jur wel dat ik later kom dan afgesproken." besloot Eva en Perr knikte. Ondertussen pakte ze haar telefoon erbij en appte Jurgen eventjes over haar plan van vandaag. Jurgen was wel eens jaloers geweest op de vriendschap van haar en Perr maar dat was gelukkig al snel over. Hij had het geaccepteerd en Perr was haar beste vriend bij wie ze met een belletje al op de stoep kon staan. 

"Wat wil je gaan doen?" vroeg Perr nadat Eva klaar was met haar berichtje naar Jurgen. "Uhm, horror films!" zei ze met een lachje en Perr grinnikte. "Ik had het kunnen weten, Verbrugge." zei hij en zette de televisie vast aan. "Zoek jij maar een film uit. Dan pak ik wat lekkers. Het is pas drie uur op zondag dus ik vind het wel kunnen." zei Perr en reikte haar de afstandsbediening aan. "Je vertrouwt mij ook gewoon." zei  Eva. "Jou wel. De jongens slopen altijd de boel." grapte Perr en ze grinnikte. "Typisch." antwoordde ze en moesten allebei lachen. Perr liep naar de keuken om lekkere dingen te halen terwijl zij door de lijst met horror scrolde op Netflix. 

"Wat dacht je van deze?" vroeg ze toen hij weer de kamer in kwam lopen. "Voces? Kom maar op." knikte Perr en ging naast haar zitten. Eva klikte de film aan waarna al snel de intro begon en ze vervolgens tegen hem aanleunde.

Voor even was ze al haar zorgen vergeten van die dag.