Ik veeg mijn tranen weg en zie geen water maar bloed.

De mannen halen een mes te voorschijn.

Ik kan hun gezichten niet zien, enkel wazig.

''NEEEEE!!''

Ik probeer naar ze toe te rennen maar ik heb geen benen meer..

Mijn heupen beginnen langzaam weg te vallen.

Ze gaan met het mes naar Yassir's keel.

''Dit is geen spelletje, Alles draait om geld'' zegt alweer dezelfde stem.

Ik doe mijn ogen dicht en schreeuw.

''SARAH HELP MIJ! ALSJEBLIEFT!'' Yassir probeert ze tegen te houden.

Ik doe mijn ogen open en zie het mes langzaam dieper in zijn vel gaan.

Er stroomt bloed..

Uit zijn keel.. langzaam naar beneden.

''YAAAASSSIRRR!!'' schreeuw ik.

Ik doe mijn ogen dicht en probeer mijn eigen keel dicht te knijpen.

''LAAT MIJ DE PIJN VOELEN DIE YASSIR VOELT!'' schreeuw ik.

Mijn handen vallen langzaam weg.

Alleen mijn hoofd is nog over.

''Je hebt me zien pijn lijden en deed niks, Je geeft helemaal niks om je familie'' Hoor ik Yassir's stem in mijn oren.

''Het spijt me'' zeg ik zachtjes.

''Spijt komt altijd achteraf'' klinkt zijn stem.

Steeds zachter en zachter.

Langzaam word het rood voor mijn ogen, mijn tranen met bloed willen niet langs mijn wangen rollen.

Ze blijven waar ze vandaan komen..

-

''BAM!''

Ik schrik wakker en vind mijzelf terug op de grond.

Ik kijk geschrokken om me heen en ren naar de kamer van Yassir toe.

''YASSIR!'' schreeuw ik.

Ik weet dat hij vandaag vrij komt.

Maar ik wil dat hij op me reageert.

Dat hij lachend naar me toe komt en me uitlacht.

Of zegt dat ik te dik ben.

Maar dat kan niet meer, het is allemaal voorbij.

Het word vanaf vandaag strijden voor mijn pijn.

Strijden om te blijven overleven.

Ik zak in elkaar en laat mijn gevoelens de vrije loop.

Ik schreeuw.

Sla alles om me heen.

Ik knijp in mezelf.

Ik trek aan mijn haren.

Ik voel niks, het voelt alsof ik niet meer besta.

Alsof mijn lichaam deze pijn allemaal is gewend is.

Mijn wekker gaat in mijn kamer af.

Ik moet zometeen weer naar school.

Ik sta met trillende benen op en loop direct naar de badkamer.

Ik draai de koude kraan open en heb mijn kleren nog aan.

Onvergetelijke pijnWhere stories live. Discover now