the real tragedy. enha

. . . ⇢ 18 ˎˊ˗

jay
walang makakatiis sa taglay na kalandian ni park jongseong 😎

-♡️-

"mom! anong sinabi niyo kay joy?" bungad ni jay nang makita niya si joy at mom niya sa streetbucks sa loob ng mall, nakaupo habang nagkwekwentuhan.

"jay, sweetheart. buti naman gising ka na, nagpupuyat ka na naman ba? ang tagal mong nagising—"

"mom, i'm not. gusto ko lang gumising ng tanghali." sagot ni jay at lumapit kay joy. "hey, may.. sinabi ba si mom about sa akin na weird stuffs?"

napatingin si joy kay mrs. park saka bumaling kay jay at ngumisi. "bukod sa katotohanan na nag-poop ka sa short mo noong bata ka pa at kinakain mo ang kulangot mo, wala naman."

dahil doon ay namula ang mukha ni jay at napalunok. "y-y-yah! that's not true! m-mom naman!" pagbaling niya sa ina niya at ngumuso na parang bata.

mrs. park just chuckles. "binibiro ka lang ni joy. but hey, totoong kinakain mo ang kula—"

"blablabla, can't hear you." jay cut her off and looked at joy as he smiled nervously. "anyway, let's go? doon tayo sa malayo kay mom—"

"pardon? ayaw mo ba 'kong makasama, sweetheart?"

"mom—"

"sa tingin ko ako muna ang dapat umalis at iwan kayo. marami na rin kaming napag-usapan ni mrs. park— i mean t-tita kaya dapat kayo naman ang mag-usap." pagsasalita ni joy dahilan para mapatingin sila sa kanya.

saglit na natigilan si jay, nakatitig lang kay joy. nakangiti ito at walang halong biro ang binitawan niyang salita kanina— which is minsan lang makita ni jay kay joy. minsan niya lang makita ang ganitong side ni joy kaya tumango na lang siya, pumapayag sa kagustuhan nito.

"sige, basta mamaya ic-chat kita kapag tapos na kami ni mom mag-usap."

tumango lang si joy saka mabilis na binigyan ng halik sa pisngi si jay na hindi inaasahan ng binata. matapos non ay agad ding kumaripas ng takbo si joy, tatawa-tawa pa dahil sa itsura ni jay na natulala sa ginawa niya.

"red looks good on you, son." mrs park says, teasingly.

nabalik sa sarili si jay at napakamot na lang sa kanyang batok, nahihiyang natawa. after that, he sat down in front of his mom as he clears his throat and looked at her with a serious face.

"bakit po kayo nandito?"

sa tanong ni jay ay natigilan ang ginang. alam niyang ito ang unang sasabihin ng anak niya sa kanya pero masakit pa rin kapag harap-harapan mo na narinig sa kanya na para bang hindi ka na niya gusto pang makita.

"jay.."

"after 14 years, bakit ngayon ka lang bumalik?"

hindi nakasagot ang ginang dahil doon. nakatingin si jay sa kanya at walang emosyon na makikita sa mukha niya pero ang mga mata niya, ang mga mata niya ang nagsasabi ng totoong nararamdaman niya.

"lumaki ako kasama ko si dad, si dad ang palaging nandiyan. at kayo nasaan? nasa screen lang. thru video calls ko lang kayo nakakausap. bakit? nasaan ba kayo ng mga panahon na 'yon? bakit.. bakit hindi kayo umuuwi dito kahit tuwing birthday ko man lang?" usal ni jay, hindi man lang kumukurap.

"bakit hindi niyo man lang ipinaramdam sa akin ang pagmamahal at aruga ng isang ina?"

mrs. park heaved a deep breath. matagal niya na itong gustong sabihin kay jay pero hindi niya alam kung paano niya sasabihin at natatakot din siya sa magiging reaksiyon ni jay kapag nalaman nito ang totoo.

pero napagtanto niya rin na kailangan niya na sabihin ang totoo. malaki na si jay at maiintindihan niya na ang mga sasabihin niya.

"jay, sweetheart. ma.. matagal na kaming tapos ng daddy mo." sagot niya at hindi man lang natinag si jay, nanatili lang siyang nakatingin sa kanyang ina. "sa una pa lang, kinasal lang naman kami dahil nabuntis niya 'ko. hindi kami kinasal because of love. yes, i love him, i love your dad so much. but he loves someone else at nag-guilty ako, nakasira ako ng relasyon dahil nabuntis niya 'ko na plano ko din naman kaya ilang years after ka ipanganak, pinili kong mag-divorce kami dahil hindi ko kayang makitang napipilitan lang ang dad mo sa akin. 'yon din ang dahilan kung bakit 14 years akong hindi umuwi."

"so in short, bunga lang pala ako ng isang pagkakamali?" natawa ng pagak si jay.

lumapit si mrs. park kay jay para abutin ang kamay nito at hawakan 'yon ng mahigpit. napatingin siya kay jay at ngayon ay nakayuko na ito. napangiti lang ng malungkot ang ginang.

"i never thought you were a mistake, jay. even though your dad didn't love me as much as he loved his first love, i can say that he really loved you and so did i. and i didn't leave you because i don't like you or because i don't consider you as my son because the truth is i love you, i love you very much and i'm so happy dahil dumating ka buhay ko, anak."

unti-unting nag-angat ng tingin si jay at doon ay bumungad sa kanya ang kanyang ina na naluluha na. hindi na nag-aksaya pa si jay at agad sinugod ng yakap ang ina na siyang ikinagulat ng ginang pero niyakap niya din ang anak pabalik.

kahit kailan hindi nagtanim ng sama ng loob si jay sa ina niya kung bakit ilang taon itong hindi umuwi at nagpakita sa kanya ng personal dahil alam niyang may mabigat na dahilan kung bakit ito wala sa tabi niya sa mga nagdaang taon.

yes, nagtampo siya pero hindi niya maitatangging na-miss niya ang yakap ng kanyang ina na huli niyang naramdaman noong bata pa lang siya.

"i missed you so much, mom."

"i missed you more, sweetheart."

humiwalay sila mula sa yakap at nakita ni jay ang pagpatak ng luha mula sa mata ng kanyang ina kaya agad niya 'yong pinunasan na ikinangiti ng kanyang ina. "i hope napatawad mo na 'ko."

"i'm not mad, mom. nagtatampo lang po ako pero ngayong nandito ka na, gusto po kitang makasama ng matagal bago ka pa umalis ulit." jay says as a soft smile drew on his lips.

"aw, gusto mo kantahan kita ng lullabies? or i-cuddle ka ni mommy?"

napasimangot na lang si jay sa sinabi nito. "mom naman, mukha pa ba 'kong bata?"

mrs. park chuckles softly. "for me, you're always my baby. pero dahil may girlfriend ka na, please 'wag muna gagawa ng baby hangga't hindi pa kayo nakakagraduate ng college, okie?"

napatakip na lang sa mukha niya si jay dahil hiyang-hiya siya sa pinagsasabi ng mom niya at mabuti na lang talaga wala si joy dahil for sure mas lalong hindi kakayanin ni jay kung maririnig ni joy ang mga sinasabi ng mom niya.

"aish, hanapin na nga lang po natin sila joy." pag-iiba ni jay at saka tumayo dahilan para matawa lang lalo ang ina niya.

"fine, fine. pero mauna ka na, babayaran ko lang 'to then after non susunod na 'ko." ani mrs. park na ikinatango ni jay saka nagsimulang maglakad paalis doon after magpaalam sa mom niya.

naiwang nakangiti si mrs. park pero unti-unti din 'yong naglaho nang may maalala siya.

her eyes..

kinuha niya ang phone niya sa bulsa niya at nagpipindot doon saka inilagay sa kanyang tainga. "hello, i want you to check joy's family background." bungad niya sa kabilang linya.

"yes, joy— my son's girlfriend."