Keyifli okumalar🍷
Acıtan Yükler
Kitabın başlarından ayrıldıktan sonra, hiçbir şeyin geçen sayfalara benzemeyeceğini de anlıyordun. Ya daha iyi, ya daha kötü. Ya mutlu bir aile tablosunda, bir gökyüzünün altında, gül bahçesinin tam ortasında, yanında ki adamın göğsünde, yada iki metrelik beyaz bir kefenin içinde, toprağın altında, bileklerinde soğuk kelepçeler, önünde demir parmaklıklar, elinde şakaklarına doğrultulmuş bir silah, altında itmeyi beklediğin sandalye ile...
Bu işin grisi yoktu. Ya siyah ya beyazdı.
Elimde ki bardağın üzerinde tüten dumandan ayırdım bakışlarımı. Tam karşımda ki bir çift gözün hapsinde, müebbet yemişçesine hiçbir şey söylemeden ve yapmadan duruyordum. Biliyordum ki, müebbet yiyen bir suçlunun yapacağı hiçbir itiraz cezasını indiremezdi.
"Anlatacak mısın?"
Derin bir nefes alıp ifadesizce Yaman'a baktım. Bir açıklama bekliyordu. Hakkı mıydı bilmiyorum ama içime sığdırdıklarımı şimdi bu salona dökmek istiyordum.
"Nereden başlayayım."
Tıpkı benim gibi avuçları içinde tuttuğu kupayı yan tarafında ki sehpaya bıraktı. Ardından ayağa kalkıp yanıma oturdu. Yavaş bir şekilde elimde ki kupayı alarak koltuğun köşesine yerleştirdi. Beni ise omuzumdan destekleyerek göğsüne yasladı, yüzünü de saçlarıma.
"En başından bilmek istiyorum."
"Bilmiyor musun ki?" diye sordum sakince.
"Bildiklerime, sen anlatana kadar inanmama kararı aldım. Şimdi sen ne anlatırsan ona inanacağım."
Gözlerim bileğinde ki gümüş künyeye gittiğinde parmaklarımda onları takip etmişti. Baş parmağım künyenin üzerindeyken gözlerimi oradan çekmeden derin bir nefes aldım.
"O akşam bahçedeydim..." tekrar bir nefes aldım. Dudaklarımda duygudan yoksun bir gülümseme oluştu. "Biliyorsun bizimkileri. Yine kavga sesleri geliyordu. Girdim salona her zaman ki gibi babam annem ile kavga ediyor, Duru geçmiş bir köşeye izliyor." duraksadım, ve bunun ile birlikte saçlarımın üzerine konan bir buseyi hissettim. "Ayırdım." yine sustum ve bu sefer omzumda ki okşanmayı hissettim. "Yukarıya çıktı babam, sonra elinde silah ile geri döndü. Yine ayırmak istedim ama bu sefer Duru izin vermedi." göz kapaklarım sanki o anı bir daha bana izletmek istercesine kapandı.
"Babam annemi vurdu."
Omuzumda ki el sıkılaştı, her şeye rağmen hissettim.
"Sonra... sonra silahı ben aldım elime."
"Anlatmak istemiyorsan-"
YOU ARE READING
DİLAY
ChickLit"O kadar soğuk kanlı olmam hâlâ canımı sıkıyor Yaman. Bir insan, ailesi ayaklarının dibinde ölü yatıyorken oturup ağlamalı. Buna sebep olan kendisiyse daha çok ağlamalı. Hatta belki de bir kurşun da kendi kafasına sıkmalı. Normal olan bu değil mi?"...
