MAFYA'NIN ESİRİ

45.

- Benim.sözümden. çıkmazsın!

**************
Tıslayarak söylediği şey ile artık sabrımın sonuna gelmişti. Yalandan kahkaha  atıp

-Doğru ya ben sadece bu evdeki esirim,  SENİN SOZUNDEN ÇIKMAK NE HADDİME!

-Kendine gel saçma sapan konuşma!

Çenesini sıkarak sinirle söylediği şeye

-Aa benim geçmemem gereken bir sınırda VARDI DEĞIL Mİ?

-SANA YETER  DEDİM KES SESİNİ!!

-yoksa ne olur döver misin odaya mı kilitlersin?

- Melisa yeter dedim sana.

Tezgahın üzerini attığı art arda yumruklarla bi kaç adım geriledim. Delirmiş gibi görünüyordu ve bu beni çok korkutuyordu.

- Tamam ne halin varsa gör Karan.

Hızla yanından geçip salona  doğru yöneldim. Arkamdan geldiğini sert  ayak seslerinden anlayabiliyordum. Merdivenlerden çıkacakken gözüm yerdeki kolyeye takıldı. Ne olurdu alıp da taksam ? Kim olursa olsun, bu hediyeyi  beni düşündüğü için göndermemiş miydi ? Karan dan evlendiğim,  sevdiğim adamdan ,çocuklarımın babasından şimdiye kadar bir gül bile almamıştım. Ne yaparsa  yapsın ne kadar kırarsa kırsın özür dileyince herşeyin geçtiğini sanıyordu. Ben de insanım , benim  de duygularım olamaz mıydı?  Herşeye katlanan ben değil miydim , ne olurdu biraz  değerli hissettirse?...  Son zamanlarda benimle sadece sevişmek için yanında tuttuğunu düşünmeden edemiyordum, belki de öyledir.

Eğilip yerdeki kolyeyi aldım ve doğrulup merdivenlerden adım attım.

-Neden aldın o siktiğimin kolyesini?

Merdivenlerden ona dönüp buruk bir şekilde.

-Kimden olursa olsun,  beni çok kısa bir zaman da olsa değerli hissettirdiği için .

-Ver onu bana!!

Cebime koyup, merdivenlerden çıkmaya devam ettim.

- MELİSA...

peşimden geliyordu

- MELİSA VER ŞUNU

Ona bakmadan Arda nın odasına girip beşiğe yaklaşarak uyuyup uymadığına baktım. Uyuduğunu görünce kapıdaki Karan a bakmadan odadan yavaşça çıkıp yatak odamıza geçtim. Kapıyı kapatıp ,kızarmış gözleri ile bana baktı. Göz göze geldiğimizde elleri yumruk  halini aldı ve  birkaç adımda yanıma geldi , sağ elini uzatarak kolyeyi vermemi işaret etti  .Elindeki  bakışlarımı yüzüne çıkardığımda, çenesini sıkarak

-Koy  şunu.

-Çekil git başımdan Karan .

-Melisa hadi ver!

-O benim Karan uzak dur.

-Ben sana alacağım hadi canım. Ver

- Çık odadan seni görmek istemiyorum !

Gerçekten pahalı veya güzel  birşey olduğu için mi aldığımı  sanıyordu. Değerli  hissettiğimi, mutlu olduğumu görmemiş miydi?  Ne kadar da basit cümleler kurabiliyor...
Yanağımdaki  sızı ile başım yan düştü, dudağımdaki metalik tadı tükürüp gülerek başımı  kaldırdım , baş parmağımı dudağımın  üzerine bastırıp geri çektim.  Parmağımdaki  kana  bakmayı kesip ,başımı kaldırarak  Karan a baktım

- Biliyor musun?  Keşke....

Gözlerindeki bakışlarımı çektim. Onda da pişman olmuş gibi bir surat ifadesi vardı. Elini Dudağıma doğru uzattığında 1 adım geriledim.