P-14
"ကဲထြက္ ဖို႔အသင့္ျပင္ထားၾကေကာင္ေလးေတြ ရန္လူမ်ိဳးေတြကိုအကုန္သတ္တစ္ေယာက္မွမက်န္ေစန႔ဲ''
"ဒါေပမ့ဲ အစ္ကိုေလးကေပ်ာက္ေနတယ္ေလ''
"အခုခ်ိန္မွာသူမ႐ွိဘူး အခုမင္းတို႔ေတြအကုန္လံုးငါ့စကားကိုနာခံပါ''
"ဒါေပမ့ဲ''
"တိတ္စမ္း မင္းဒိီတစ္သက္စကားမေျပာခ်င္ေတာ့တာလား''
"....''
"ကဲ ထြက္ၾကမယ္ ''
XXX
"ဝမ္ေလး ဝမ္ေလး''
"ေျသာ ေကာ''
"အြန္ ထေတာ့ေနာ္ ေကာ မနက္စာအတြက္ ေတာထဲက သစ္သီးေတြ႐ွာထားေပးတယ္''
"ေကာ စားပီးပီလား''
"အြန္ ဝမ္ေလးမႏိုးခင္ထဲကေကာစားတာ''
"မညာန႔ဲေနာ္ ''
"မညာပါဘူးဗ်ာ ကဲ ေရာ့ဒိီမွာေရ အရင္ဆံုးမ်က္ႏွာသစ္ပီးမနက္စာစားလိုက္အံုး ပီးမွေကာ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ဖို႔အတြက္ ဒီနားက ေခ်ာင္းကိုေခၚသြားမယ္''
"ဟုတ္''
နန္းေဆာင္အဝတ္အစားေတြမဟုတ္ဘဲ အျပင္ကအဝတ္အစားေတြ ေၾကာင့္ဝမ္ေလးရ႕ဲပကတိ႐ုပ္ရည္ေလးကေပ်ာက္ကြယ္မသြားဘဲ ပို၍ပင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလွသည္ ဒီပံုရိပ္မ်ိဳးကိုက်ေနာ္ထပ္မျမင္ရေတာ့ဘူးလို႔ထင္ေနခ့ဲတာ
"ေကာ ဘာေတြအ့ဲေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ ဝမ္ေလးကေခ်ာေနလို႔လား''
"အြန္ ေခ်ာတာေပါ့ ေခ်ာတယ္ဆိုတာထက္ လွတယ္''
"ဟာ က်ေနာ္က ေယာက်ာ္းေလးပါေနာ္''
"ဟားဟား ဟူတ္ပါပီဗ်ာ လာမနက္စာစားလိုက္အံုး''
"ေကာစားပီးပီဆိုတာေသခ်ာလို႔လား''
"အြန္ေသခ်ာတာေပါ့''
"တကယ္လို႔ညာရင္ အခု က်ေနာ္ စားတ့ဲ အသီးေတြအကုန္လံုး ပုပ္ရင္ပုပ္ မပုပ္ရင္ ခ်ဥ္ မခ်ဥ္ရင္ခါး ပါေစေနာ္''
"ဟာ ဘာေတြက်ိန္ေနတာလဲ အ့ဲလိုမက်ိန္ကဘူးေလ''
"ေကာက ဘာကိုေၾကာက္ေနတာလည္း ေကာမလိမ္ထားဘူးဆိုရင္''
YOU ARE READING
ေတာ္ဝင္ပန္း
Fanfiction(Intro) ေျမျပင္ထက္မွာတေရြ႔ေရြ႔ေျပးလႊားေနတ့ဲျမင္းျဖဴေလးေပၚမွာ စီးခ်က္ညီစြာ စီးေနတဲ့ျမင္းျဖဴပိုင္႐ွင္ေလးကိုက်ေနာ္အျမဲတမ္းေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္ ေန႔တိုင္းတစ္ရက္မွမပ်က္ကြက္ဘဲေန႔တိုင္းဒီေနရာေလးကိုလာမိသည္ လာမိတိုင္းလဲျမင္းျဖဴပိုင္႐ွင္ေလးကိုသာအျမဲၾကည့္ေနမိသည္...
