The Soul Cultivator

Tale 17

"N- no... I'm fine, parang... familiar lang ako sa type ng damit!" Napailing iling nalang ako at lumayo mula sa eyebags, I don't want to catch his coldness.

But I kinda felt him being worried for a slight moment there- nah! This old man doesn't have emotions! Impossible!

"I've heard these clothing are getting popular to kids your age, it's from our neighboring country across the sea. Merchants from there are exporting these types of fashion, I thought it suits you, you're both weird!" Axcel

Maganda na sana kaso nainsulto pa ako!

"Alam mo, lumayas ka na po muna po sa aking kuwarto. Naiinis lang ako sa pananalita mo, ang talim ng dila mo. Shoo Axcel, shoo!" Taboy ko sa nakakainis kong Lord.

"I'm twice your age, better treat me with respect-" Angil niya.

"Tse! Wala akong pake, ang lakas mong patulan ang batang katulad ko tapos magrereklamo ka diyan about sa respect. Heh! Alis baka nakakalimutan mong ginagawa mo akong prisoner sa bahay mo- and pwede bang bawas bawasan mo ang pananalita mo ng formal at mag tagalog ka naman!" Irap ko sa kaniya bago nagtago sa likuran ng malaking salamin at nagpalit na.

Naiinis lang ako sa kaniya, sa labas at harap ng mga tao ay napaka mature at silent niya. Pero kapag kami nalang ay lumalabas ang totoo niyang ugali, ugaling pang bully, cold, at mapagmataas, feeling Lord kahit Lord talaga siya. Masiyadong pinamumukha saaking Disciple ako at Lord siya, tse!

"And pwede bang bawas bawasan mo ang pananalita mo ng formal at mag tagalog ka naman!"

"You're speaking in this language again!"

"What was that?" Bulong ko ng may isang scene akong naalala.

Ngunit wala naman ito sa aking alaala, wala akong natatandaang naging kaibigang kaedad ko dati, ang mga tao sa Delign ay matatanda na. Kakaunti lamang ang mga bata dahil nagkakasakit at namamatay sila ng maaga!

Tanda kong ako lamang ang nag iisang naligtas sa kakaibang karamdaman na iyon ilang taon ang nakakalipas!

Kaninong boses iyon at sino ang kausap niya?

Deja vu!

*Blag*

"Didn't you know how to close a window?!" Rinig kong malamig na saad ni Axcel sa bandang higaan ko.

Sinara niya gamit ang Magic yung aking bintana, I forgot! People might pass by the hallway and might see me changing in that window!

"I'm almost done!" Sigaw ko bago tinali ang huling waistband at naglakad na paharap ng salamin.

Woah!

*Lub dub!*

My heart skipped a beat ng makita ang aking sarili sa salamin!

"Very familiar!" Bulong ko habang hinihimas ang aking beywang na balot ng waistband.

"Good! Now follow me to the Front hall... naghihintay na ang mga bisita, ipapakilala kita. N- next week we will visit the Capital to formally introduce you... What's so funny!" Seryoso niyang tingin.

"Pfft, ahahaha sorry! Your accent is too strong!" Tawa ko ng unang beses marinig ang kaniyang pagta tagalog.

"Tsk, kneel!" Irap niya.

"Ah- Aray!" Sigaw ko ng biglaan nanaman akong napaluhod, his Magis is too strong!

I tried to stand up but my lower body won't respond!

"Ugh! Bwisit ka!" Bato ko sa kaniya nung suklay na nadampot ko sa harapan ng salamin.

No effort naman niya itong iniwasan.

Ng maka kalma na kami ay na wala na ang spell niya.

"Kainis! Maghanda ka talaga!" Bulong bulong ko habang hinihimas himas ang aking sumasakit na tuhod!

Pag ako talaga natuto ng Magic, lagot ka!

Walang pasabi ay naglakad na siya palabas, dali dali ko namang kinuha ang huling layer nung damit at sinuot na.

"Hoy!" Sigaw ko sa kaniya at hinabol ng takbo.

***

"Maraming salamat ho sa pagdalo sa kaarawan ng aming Maester, nais po niyang ipabatid ang kaniyang taus pusong pasasalamat sa inyong mga regalo, ang inyong presensiya sa hapag na ito ay napaka importante!" Nakangiting sambit nung tagapamahala nitong bahay.

"Hindi nalang siya yung nagsalita, tamad talaga!" Bulong ko habang nanguya ng karne sa tabi niya.

Muntik naman akong mabulunan ng ako'y masiko ni eyebas. Ngumiti nalang ako sa madla para hindi halatang nag aaway kami.

"Nais po rin ipaalam ni Maester Axcel na ipakilala sa inyo ang kaniya Disciple na si Zenro mula sa maliit na bayan ng Delign. Sa tagal ng panahon ay sa wakas may Disciple na ang ating Panginoon, kaya ngayon ay mas lalong uunlad ang aing bayan, ang bayan ng Rivoan ay patuloy na puprotektahan ni Lord Axcel bilang walang hanggang pasasalamat sa inyong pagtanggap sa kaniya!" Saad ni kuyang tagapamahala.

Anyway, nagpalakpakan na ang madla. Marami akong nakikitang kabataang nakadamit katuld ng akin, hanfu yata ang tawag.

Mga anak ng Nobles ang karamihang nakikita ko. Puro matataas ang posisyon ng mga nakadalo dito.

If I'm not mistaking, yung mga nakaupo sa kaliwang side ng higanteng lamesa ay mga officials ng Royal army na nakadestino dito, and mga anak nila. Then sa kanan ay mga Nobles, duke, at mga makakapangyarihang pamilya ng bayang ito!

Tumayo naman ako at tumango tango bago bumalik sa aking upuan sa sentro ng table, tabi ni eyebags.

Dahan dahan naman akong umusog palayo ng titigan niya ako.

"You didn't bowed!" Axcel

"Meh!" I just shrugged bago tinanggal ang aking ponytail.

Inatras ko ng kaunti ang aking upuan para itali sa aking ulo ang ribbon na panali ko ng buhok, my hairstyle is pulling my hair kaya ginawa ko nalang itong headband para hindi nalang humarang sa aking mukha.

"I see that your Disciple has a litle bit of attitude!" Sambit nung isang general na nagpatahimik sa madla.

Magsasalita na sana si eyebags ng hinarang ko sa harapan ang aking kamay.

"My apologies mr. General sir, If I ever did something disrespectful or I offended you in some way I am truly sorry for it. May I ask what did I do wrong?" Saad ko ng may pa sweet smile!

Natameme naman ito.

"I- I see you can speak and understand Formal language, ahem! You did offend a lot of us, didn't you know fixing your hair in front of people is a disrespect? Not to mention we are eating!" Sagot nito ng maka recover sa gulat.

"My apologies sir, but I never heard such a thing like that as a disrespect. My days of staying here in Lord Prince Axcel's mansion had thaught me of always tying your hair before eating to prevent your hair from getting in the way, the etiquettes before, during, after meal did not mention that what I did is a disrespect. Are you saying that I was taught wrong? Or you just don't know how it feels having this much hair?" Nakangiti kong sambit habang hawak hawak ang ilang strands ng aking buhok.

Pilit namang nagse seryoso ang mga nakikinig dahil kalbo ang General.

"If you excuse me, ladies and gentlemen. Please enjoy the party of my Lod, I will just excuse myself for aa moment." Ngiti ko sa madla bago ako dahan dahang naglakad palbas ng Front hall.

Front hall seems so familiar to me, it bugs me na ang tawag nila sa reception ay front hall!

Napangiti naman ako ng makaalis ako sa lugar na iyon.

"Mwehehehehe!" Tawa ko habang natakbo, hawa hawak ng harapan ng aking damit at tinatahak ang daan papuntang garden!.....