Ai, Une dhe Koha

14**

Mu deshen vite per te mbledhur copezat e mia dhe tani qe e kam bere te lutem me ler te qete.

Pashe sesi syte tij moren nje ngjyre tjeter dhe duart e tij u mblodhen grusht.Packa kesaj me qeshi sic bente dikur dhe nen ate buzeqeshje fshehi te fundit copeza trishtimi.

E dija qe ai nuk do ta linte me aq dhe e verteta eshte se as une nuk doja qe te ndalonte.

Sami qe njihja une do vazhdonte te luftonte per mua ndersa Luiza qe njihja une do vazhdonte ta kercenonte.Njejt si Sam para 7 viteve duhej qe edhe une kete here te zgjidhja mes atij dhe vetes.Luiza me kishte kercenuar haptazi dhe une nuk kisha rrugezgjidhje tjeter.Nuk mund te lejoja qe ajo te vriste Samin,te pakten jo per shkakun tim.

S'kishte dy dite qe ajo kishte qene ne shtepine time duke kthyer gjithcka mbrapsht e ne fund duke lene nje shenim "Sam eshte imi,afroju dhe do e vras".

-Nuk mund te na e besh kete neve Ev.Nuk eshte kjo menyra e duhur per ta bere.Le te dalim dhe nese atehere vendos serish se nuk mund te jemi se bashku une do te te le te lire.

-Mos kembengul me tutje Sam.

-Te lutem.Vetem pese takime,asnje me shume.

-Tre dhe nje marreveshje.

-Nje marreveshje?!

-Nese ti humbet do kthehesh me Luizen.

-Ti je cmendur,po me hedh ne krahet e vdekjes me duart e tua.

-Nuk po e bej.

*******

Nuk e bera.Te shpetova,po te shpetoj,do te te shpetoj.

Kisha gjithe naten qe i perserisja kete vetes.Isha e lodhur,e rraskapitur dhe mbi te gjitha ndieja dhimbje qe tani qe ai mund te ishte afer meje .Tre takime,do i mbijetoja,fundja kisha kohe qe mbijetoja.

-Degjova zilen e deres qe binte pa pushim.

Cfare dreqin po ndodh?

Klaus,mos u sill si bir bushtre,te thashe qe do fle deri vone.Me ler te qete sepse neser jam qe ne mengjes ne pune.Cfare dreqin...Sam?

-Dukesh bukur edhe kur flen gjume.

-Pse erdhe?

-Kisha qejf.

-Jam gje objekti yt i argetimit?

-Jo,je arsyeja e jetes prandaj vishu sepse do dalim.

-Dua te fle.Eshte ora 1 e nates dhe me duhet te jem ne pune ne oren 8 te mengjesit.

-Mire.Do vishesh tani?