?Daffodils[Complete]

🍁Daffodils အပိုင်း(၁၃)အစမ်းသပ်ခံကြွက်လေး

"မလိုပါဘူး..ခင်ဗျားသာ မချမ်းဘူးလား"

"မချမ်းဘူး မီးဖိုနားကပ်နေတော့ ..ဘာလဲ နွေဦးက ကိုယ့်ကိုစိုးရိမ်လို့လား"

"မဟုတ်ပါဘူး..."

နွေဦးရဲ့ပျာပျာသလဲြငင်းသံကြောင့် မိုးပင်လယ် မရယ်ပဲမနေနိုင်တော့ဘူး။အားရပါးရရယ်လိုက်ပြီးမှ...
"ဟုတ်ပါပြီ..သွားတော့လေနွေဦး..ကိုယ်မနက်စာစားဖို့စောင့်နေမယ်"

နွေဦးခေါင်းညိတ်ပြပြီးထွက်လာခဲ့တယ်။ထွက်သာလာခဲ့ရတယ်နွေဦးစိတ်ထဲအူကြောင်ကြောင်ကြီးဖြစ်နေပြီး သူ့ကိုယ်သူလဲအိမ်ထောင်ကျပြီးခါစ လူတစ်ယောက်လိုခံစားနေရတယ်။ဘယ်လိုမျိုးလဲဆိုတော့..မင်္ဂလာဆောင်ပြီးခါစအသစ်စက်စက်ယောင်္ကျားက သူ့မိန်းမလေးနိုးလာတော့တစ်ခုမကျန်အကုန်လိုက်ဂရုစိုက်နေသလိုမျိုးပေါ့။

ဟ!ပေါက်ကရတွေ!

တွေးရုံနဲ့တင်နွေဦးမျက်နှာရံှု့မဲ့သွားပြီး ကြက်သီးတွေတောင်ထလာသလိုပဲ။ဘာလို့ သူ့မိန်းမလေးလို့ သူတွေးလိုက်မိတာလဲ..နွေဦး ခေါင်းကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းခါထုတ်လိုက်ပြီး အေးစက်စက်ရေနဲ့မျက်နှာကိုသစ်ချလိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးကျင်ခနဲအေးသွားပြီးလန်းဆန်းသွားတယ်။

ထမင်းစားပွဲကိုရောက်တော့ မိုးပင်လယ်ကအကုန်ခူးခပ်ပြီး အသင့်စောင့်နေတယ်။နွေဦးကိုမြင်တော့ နှစ်လိုဖွယ်ပြုံးပြပြီး...

"နွေဦး စွန်တန် ဟင်းချိုသောက်တယ်မလား"

"အင်း...နေပါဦး ဒါတွေအကုန်ခင်ဗျားတစ်ယောက်တည်းချက်ထားတာလား"

"အင်း ဟုတ်တယ်လေ..ဘာဖြစ်လို့လဲ"

နွေဦးပါးစပ်အဝိုင်းသားနဲ့အံ့ြသယူရတော့တယ်။မနက်စာကိုပြင်ဆင်ထားတာ လူနှစ်ယောက်စာအတွက်ဆိုများလွန်းတယ်။အစိမ်းကြော်၊ကြက်ကုန်းဘောင်၊ချိုချဥ်ကြော်နဲ့ဟင်းချို..ပြီးတော့ဟင်းတွေကိုအုပ်ထားတဲ့တရုတ်နံနံပင်အနံ့ကလဲသင်းပျံ့နေသေးတော့နွေဦး ဗိုက်တောင်ပိုဆာလာတယ်။နွေဦးထိုင်ခုံကိုဆွဲယူကာထိုင်လိုက်ပြီး မိုးပင်လယ်ကို လိှုက်လိှုက်လှဲလှဲကို ချီးကျူးစကားပြောလိုက်တယ်။