Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Loki'nin önüne altın bir çerçeve içinde çıktın. Loki senin varlığının, önünde bir sihirle canlanmasını izledi ve sana doğru nazik bir adım attı. Aklının bir köşesindeki anı yine gözlerinin önüne geldi;
Onun kollarında öldüğün zaman.
Seni özledi.
Loki, bir insanı seni özlediği kadar özleyebileceğini düşünmedi. Birini seni sevdiği kadar sevebileceğini bilmiyordu ve sevdiğinde, onun dokunuşundan o kadar vahşice koparılmıştın ki Loki'nin yapabileceği hiçbir şey yoktu. Günler uzun ve karanlıktı, tıpkı seninle tanışmadan öncekiler gibi. Sen bir güneştin, onun karanlık ve soğuk gözlerini aydınlatan bir insandın. Loki kendisiydi, Yaramazlık Tanrısı. Ama aşkı bulmuştu ve onu iyileştirecek birini de.
Artık sen gittiğine göre, Loki de bir parçasının gittiğini hissetti.
Sen de onun sevdiği gülümsemeyle ona gülümsedin. Loki'nin en sevdiği elbisesini giyiyordun, vücudunun her güzel kıvrımını saran ve tenini mükemmel şekilde tamamlayan bir elbise. En sevdiği renkti; Yeşil. Loki senin o elbisenin içinde pek çok kez görmüştü ama seni o elbisenin içinde her gördüğünde, bundan hiç bıkmış gibi görünmüyordu.
Saçların, her gün olduğu gibi bukleler ve örgüler halinde toplanmıştı.
Loki, elbisenin teninden nasıl pürüzsüzce kayacağını ve güzel vücudunun ona karşı çıplak kalacağını hatırladı.
Ama elbette, Loki ona nasıl baktığını hatırladı. Herkes ona kötü bir adammış, korkulacak ve nefret edilecek bir şeymiş gibi baktı. Ama sen, ona tüm dünyanmış gibi baktın. Hiç kimse, hatta kardeşi bile, Loki'ye o şekilde bakmadı. Senin gibi bir nezaketle.
Loki, Y/E/C gözlerine bir kez baktığında kendini sıkışmış gibi hissetti, senin sıcaklığın onun soğuk vücuduna yayılıyor, onu ısıtıyordu.
Loki'nin, sende çok sevdiği her şey, sihri sayesinde önünde belirdi. Hiç gitmemiş gibiydin. Sen ölmemişsin gibi hissetti. Loki, bu kısa ve saf anda sana dokunmak için uzandı, ona doğru uzattığın ellerini tuttu ama ellerin, onun elleri arasında kayıp oldu. Sanki o an her parçası senden vazgeçmiş gibiydi ve Loki bir kez daha onun önünde kayboluşunu hüzünlü gözlerle izledi.
Oradaydın. Çok yakındın. Sen oradaydın ama seni tutamamıştı, sana dokunmayı ve seni öpmeyi başaramamıştı. Loki denediği an ortadan kayboldun.
Son kez gözleriniz buluştu ve neredeyse bildiğin bir illüzyon gibiydi. Gülümsemen düştü ve gözlerin hüzünlendi, Loki senin zayıf sesin fısıltısını duyduğuna yemin edebilirdi,
"Güle güle."
Sen gitmiştin ve Loki vücudunun bir kez daha soğuduğunu hissetti.
