Między nami Mścicielami | MCU

Część 28

Drugi tydzień zimowego zamknięcia okazał się o wiele bardziej znośny, niż pierwszy. Mróz nie zelżał, a śniegu nadal było w bród i jedyną osobą, która w ogóle opuszczała bazę był Tony, który koordynował swoją dobroczynną działalność rozdawania jedzenia i finansowania opału dla tych, których na niego nie stać, a nawet sprowadzanie go z zagranicy, gdzie tego problemu nie ma.

Dla Petera mogło tak zostać już zawsze. Poziom nauczania wcale nie odbiegał od tego standardowego, a jego nowa rodzina dawała z siebie wszystko. Poza tym miał przy sobie przybraną siostrę i najlepszego przyjaciela, co w pełni rekompensowało wszystkich kolegów z klasy.

- Bruce daje wam prace domowe? - zapytał Steve, kiedy się upewnił, że przerobili już cały rozdział z podręcznika.

- Nie. - Peter pokręcił głową. - Czasami Natasha każe nam coś przeczytać, ale to wszystko.

Steve pokiwał głową i spojrzał na zegarek.

Do końca lekcji pozostało jeszcze całkiem dużo czasu, a mu już się ze wszystkim wyrobiliśmy. Większość mieszkańców willi znalazła sobie inne zajęcia, co znaczyło, że jedynie Steve, który już wcześniej skończył wszystkie swoje projekty został z dzieciakami na głowie.

- Dobra, zwijajcie to i zajmijcie się czym tam chcecie. - machnął ręką, a Lizzy, Peter i Ned zaczęli składać książki i notatniki.

- Kolejny odcinek „Flasha"? - zaproponował Peter.

- Nie, obiecaliśmy Rhodney'owi, że na niego zaczekamy. - Lizzy pokręciła głową.

- Racja. - przyznał Ned, zarzucając jeden z pasków plecaka na ramię. - Co tam jeszcze masz nagrane na laptopie?

- Coś kryminalnego i...

Urwała, czując na sobie spojrzenie Steve'a. Podniosła wzrok i uniosła brwi na mężczyznę, który patrzył na nią ze zdziwieniem.

- Co? - rzuciła, co wydało jej się wyjątkowo bezczelne.

- Masz nagrane seriale na komputerze? - zapytał przesypując mąkę do miski z masą jajeczną.

- Tak. - Przyznała, kiwając głową. - Nagrywam je z telewizji, a potem przerzucam na dysk, konwertuję, opisuję pliki, potem sortuję i...

- A robisz to ponieważ? - uniósł brwi, odstawiając pudełko na miejsce.

- Ponieważ tata odcina nam Wi Fi od dziewiątej wieczorem do szóstej rano, żebyśmy spali, zamiast siedzieć na Facebooku i Twitterze. - wyjaśnił Peter, stając obok przybranej siostry.

- Streaming nie działa rykoszetem. - Lizzy wzruszyła ramionami.

Przez chwilę patrzyli na siebie starając się zachować kamienne wyrazy twarzy. Steve intensywnie myślał, chcąc wymyślić jakieś nowe argumenty, a dzieciaki starały się nie zacząć z tego śmiać i zrobić wszystko, żeby zapamiętać ten widok. W końcu się poddał i wrócił do gotowania.

- Wiedziałeś, że Lizzy ogląda seriale w nocy? - zapytał Tony'ego, kiedy ten przeszedł do kuchni z worami pod oczami i zaczerwienionymi od mrozu policzkami.

- Wiedziałem. - odpowiedział, wzruszając ramionami. - I co z tego.

- To, że nie śpi. - wycedził przez zaciśnięte zęby. - Tony, to Twoje dzieci, a Ty nawet nie potrafisz ich upilnować. Nie wiem, jakim cudem Lizzy nie chodzi w szkole jak zombie po tych swoich maratonach serialowych.

- Zaraz maratonach. - prychnął. - Ogląda jeden odcinek i zasypia, zanim się w ogóle skończy.

Steve zamrugał z zaskoczeniem i pokręcił głową. Domyślał się, że Friday i tak wyłącza wszystkie urządzenia, jak tylko Lizzy uśnie, ale to nie zmieniało faktu, że Tony nie powinien jej nawet na to pozwalać, bo nastolatki powinny normalnie chodzić spać.