"အဲ့လိုမွန္းသိရင္ ညက ကိုကို႔အနားေနေပးခဲ့ပါတယ္"
လင္းလတ္က သူ႕ကိုယ္သူ ယူက်ဳံးမရ ။
နံရံကို လက္သီးျဖင့္ထိုးသည္။
အႀကိမ္ႀကိမ္ထိုးသည္။
စူးရွႏွင့္ အြန္မ္စင္က တားေနေပမယ့္ မရ။
အေဖေတြကလည္း မူးေနာက္ေနခဲ့ၿပီ။
အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီ။
ဖုန္းဆက္ၾကည့္သည္။ ဖုန္းက အခန္းထဲတြင္ ရွိလ်က္သား။
သြားေလ့ရွိတဲ့ေနရာမရွိ။
တစ္ေယာက္ထဲေနေသာ အိမ္ကေလးကို လင္းလတ္သြားၾကည့္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
အိမ္ေလးသည္ သၾကၤန္မတိုင္ခင္အတိုင္း မပ်က္မယြင္း။
သူႏွင့္ခင္တဲ့လူသိပ္ေပါေပါမ်ားမ်ားရွိမေန။
တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စကိုစုံစမ္းေတာ့လည္းမစိပါတဲ့။
သြားတက္သည့္ေနရာလည္းမရွိ၊ အေပါင္းအသင္း မ်ားမ်ားစားစား မရွိေသာ သားႀကီးတစ္ေယာက္
ဘယ္ေရာက္လို႔ဘယ္ေပါက္ေနမည္လဲ
စိတ္ပူေနၾကေသာ
အေဖေတြျဖစ္သူမ်ားမွာေတာ့ အေတြးမ်ားၾကားခ်ာခ်ာလည္ခဲ့ၿပီ။
ညေန၆နာရီအထိ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အေျခအေနမထူးတာမို႔ရဲ႕စခန္းတိုင္ၾကားခဲ့ရသည္။
ရဲစခန္း က ၂၄နာရီျပည့္သည့္အခါ လူေပ်ာက္ေၾကာ္ညာေပးမည္တဲ့။
ဒီၾကာထဲ သူတို႔ ကူညီကာ ရွာေဖြမည္ဟုဆို၏။
တစ္မိသားစုလုံးလည္း ေနရာအႏွံ႕လိုက္ရွာသည္။
အာကာမင္းထက္ႏွင့္တူသည့္အရိပ္အေယာင္ပင္မေတြ႕ရ။
ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေရညက္သည့္တိုင္ ဘာမွ်အေျခအေနမထူး။
ႏွစ္ရက္၊သုံးရက္။
ဘာသတင္းမွမၾကား။
အေဖသည္ ငိုသည္။
စူးရွလည္း ငိုသည္။ လင္းလတ္ကေတာ့ အံကိုႀကိတ္ကာ
ေဒါသေတြထြက္၊ မ်က္ရည္ေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိသုတ္ရင္း
တစ္ခ်ိန္လုံးအိမ္မကပ္။
ကားတစ္စီးႏွင့္ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လုံး ပိုက္စိပ္တိုက္ ရွာသည္။
သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြအကူအညီျဖင့္ရွာသည္။
သက္ဆိုင္ရာ မွလည္းရွာကူသည္၊
ေန႕စဥ္သတင္းစာေတြထဲ ထည့္သည္။
ဘာသတင္းအစအနမွမရၾက။
စိုးရိမ္မႈ က ငယ္ထိပ္ တက္လာခဲ့ေခ်ၿပီ။
အာကာမင္းထက္ ေပ်ာက္သြားခဲ့တာ
ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ၿပီ။
VOCÊ ESTÁ LENDO
A letter to A boy who is not a boy(Completed)
Romanceစာတစ်စောင်ရောက်တယ်တဲ့။ ယောကျ်ားလေးတွေချည်းနေတဲ့အိမ်ကို ကောင်လေးမဟုတ်တဲ့ ကောင်လေးဆိုတဲ့နာမည်နဲ့။ " ...... " စာတစ္ေစာင္ေရာက္တယ္တဲ့။ ေယာက်္ားေလးေတြခ်ည္းေနတဲ့အိမ္ကို ေကာင္ေလးမဟုတ္တဲ့ ေကာင္ေလးဆိုတဲ့နာမည္နဲ႕။ " ...... "
Part 12(zawgyicode )
Começar do início
