လွှာ့ရဲ့ဆောင်းလေး လမ်းပြန်လျှောက်နေနိုင်ပြီတဲ့လား။လွှာဝမ်းသာလွန်းလို့မျက်ရည်တွေပင်ကျလာသည်။
"မမ ဘာလို့ငိုတာလဲ"
ဆောင်းမမရဲ့မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။
"ဆောင်း လမ်းပြန်လျှောက်နိုင်ပြီပဲ"
"မမအမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင်ဆောင်းလမ်းပြန်လျှောက်နိုင်တာနဲနဲတော့ကြာပါပြီ ဒါပေမယ့်မမသိရင်ဆောင်းကိုထားသွားခဲ့မှာကြောက်လို့"
ဆောင်းမျက်ရည်လေးတွေဝိုင်းလျှက်ပြောလာသည်။
"ဖြစ်ရလေဆောင်းရယ် မမဆောင်းကိုထပ်ပြီးထားသွားစရာလားမမပဲဆောင်းအိမ်ပေါ်ထိရောက်နေပြီလေ မမနောက်ဘယ်တော့မှဆောင်းကိုထားမသွားတော့ဘူးနော်"
"မိုးပြိုကျလာရင်တောင် မမဘယ်မှမပြေးဘူး ဆောင်းအနားမှာပဲနေမှာ မမရဲ့ကျန်ရှိနေတဲ့ဘဝသက်တမ်းကိုဆောင်းနဲ့ပဲဖြတ်သန်းသွားမယ်"
လွှာဆောင်းရဲ့နဖူးလေးကိုနမ်းရင်းပြောလိုက်သည်။
"ချစ်တယ် မမ"
"အင်း မမလဲအရမ်းချစ်တယ်"
လွှာဆောင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုတရှိုက်မက်မက် နမ်းရှိုက်လိုက်မိသည်။ဆောင်းကလဲအနမ်းလေးတွေပြန်ပြီးတုန့်ပြန်လာသည်။
မနမ်းရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့မမနှုတ်ခမ်းလေးကို ဆောင်းတပ်မက်စွာနမ်းမိသည်။
အချိန်အကြာကြီး အနမ်းတွေဖလှယ်ရင်း အောက်စီဂျင်လိုတော့မှ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်သည်။
"မမ"
"အင်း မမချစ်လေး"
မမကချစ်ရည်ရွှန်းတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ ဆောင်းကိုပြုံးပြီးကြည့်နေသည်။
ဆောင်းမမရဲ့ကိုယ်လေးကိုလှဲချလိုက်ကာ မမရဲ့လည်တိုင်တစ်လျှောက်ကိုတပ်မက်စွာနမ်းနေမိသည်။မမကမျက်လုံးလေးမှေးစင်းကာ ဆောင်းရဲ့အနမ်းတွေကိုခံယူနေသည်။
မမရဲ့လည်တိုင်တစ်လျှောက်အနမ်းပေးရင်း မမရင်ဘတ်ပေါ်မှာmarkingတွေအများကြီးပေးလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ချစ်ဝဋ်ကြွေးရယ်မပြေစေလို
Romance"ဆောင်း မမကိုချစ်တာမမရဲ့အတိတ်ကိုမဟုတ်ဘူး ဆောင်းကမမရဲ့ပစ္စုပ္ပန်ကိုချစ်တာ... ဆောင်း မမကိုမမြင်ဖူးခင်ကတည်းကချစ်ခဲ့တာ မြင်ဖူးပြီးတော့လည်းပိုချစ်တယ် မမအတိတ်မှာဘာပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ဆောင်းမမကိုချစ်တယ် မမပျိုတာအိုတာ ဆောင်းဂရုမစိုက်ဘူး"
part 25
Start from the beginning
