Rendering the Ocean Lines

Last Chapter

tw: mention of death

Ibinaba ni River ang phone niya matapos nilang mag-usap ng mga kaibigan niya. Tahimik niyang hinawakan ang lapida ng girlfriend niyang si Nova.

Nova Mendoza.

Nova Mendoza Scott sana ang magiging full name ni Nova kung natuloy ang pag propose ko sa kaniya.

She died because of her heart, carrying our firstborn in her womb. The day she died was on my birthday. It was a heartbreaking moment for me.

"Tito, is she mabait po ba?" tanong ng anak ni Vince habang ang kamay nito ay sinusundan ang pangalan ni Nova.

Tumango ako sa bata at binigyan ito ng maliit ng ngiti. "Sobrang bait ng Tita Nova mo... pero kinuha siya sa akin eh."

Tumitig ako sa langit.

My hands are shaking while holding her hands. My voice cracked. "Love, birthday ko. Bakit nakapikit ka?" I asked her even she was now covered with a white cloth.

He felt the hands of Nova's mom. Trying to calm him down. "Sobrang saya niya nang malaman niya na magkakaroon kayo ng Anak. She even named the baby. Kapag girl daw ay Riva at kapag lalaki naman ay Lake. Tuwang-tuwa siya at excited siyang ibalita iyon sayo. We even jokingly tease her na ang pangit ng Lake pero nakangiti pa rin siyang yumakap sa akin at sinabing 'Mom, hindi naman pangit eh. Malapit lang kaya iyong name na Lake kay River! Mommy, secret lang muna natin ito ah! Sasabihin ko na lang sa kaniya kapag birthday niya na.'"

Hinawakan ni Noah ang kamay ni Tita at niyakap. Tita cried on Noah's shoulder. She's restless. While Noah... His eyes are red. Walang humpay itong umiyak kanina nang malaman ang nangyari sa bunsong kapatid.

"The doctor said hindi siya namatay dahil lang sa puso niya. May saksak siya sa tagiliran." balita sa amin ni Vince.

Gulat akong napatingin sa kaniya. "What!? May saksak siya? Bakit hindi ko napansin? Walang dugo sa damit niya..." mas lalo akong napayuko. Dinadamdam ang nangyari kay Nova.

"Nakita ko sa cctv na hindi kalayuan sa condo mo na naglalakad siya then may biglang holdaper na lumapit. Kalmado niyang kinausap ang holdaper and nagulat na lang kami na sinaksak siya sa tagiliran bago sumakay ng motor ang lalaki." seryosong sabi niya sa amin.

Tita silently holds Nova while crying.

Muling nagsalita si Vince. "Bago siya tuluyang pumunta sa condo mo, bumili muna siya sa malapit ng isang itim na damit which is iyong suot niya kanina. Mukhang siniguro niyang hindi na dumudugo ang tagiliran niya bago siya mahimatay sa kamay mo."

"But the cut is not too big"

Lumabas ako sa kuwarto na iyon. And for one last time, I go again to the chapel. I prayed for her and to our baby also.

It's also our first anniversary. She died on our anniversary... the date of my birthday also.

"In the second time... you left me again," bulong ko.

"I bought my guitar! Kantahan natin si Nova!!" Vida suggest. Nakapaglapag na sila ng malambot na tela sa grass.

Buo kaming lahat kasama si Nova ngayon pero siya ang nasa langit habang kami ay narito at kinakantahan siya. Pinunasan ko ang lapida ni Nova at pinalitan ng bago ang bulaklak.

I wish I can hold you again with our baby.

Hindi nila ako makausap ng ilang linggo dahil sa pagkawala ng mag-ina ko. After her burial doon lang ako tuluyang umiyak. Pagod na napapaupo sa gilid ng kalsada, nakatingin sa langit.

"Miss you. Miss you so damn much." I started singing when I heard Vida strumming her guitar.

"I tried to comfort myself and my eyes get teary when I always remember you." mahinang kanta ni Stella habang yakap ang anak.

"You're silently crying again." Gray suddenly pat my shoulder when he sang those lines.

"And even all the many friends I had. I am alone again. You're alone again. We're alone again."

"Hmm. I miss you so much, love," pabulong kong sabi habang nakatingala sa langit.

"Hala, tara kain na tayo! Walang iiyak!" sumisinghot at naluluhang ani Vida. May nagbabadyang luha sa mga mata ni Vida habang inaaya niya na kaming lahat na kumain.

"Wala raw iiyak! Guys, kunwari hindi natin nakita pagtulo ng luha ni Vida. Woah grabe ang galing joke! Aray! Masakit, Vida! Sorry na nga!" pang-aasar ni Tristan na agad naman siyang pinalo at sinabunutan ni Vida.

I will never forget you.

Thank you for everything.

I hope you are okay there, love.

You're my favorite Photographer.

You're my favorite person in ocean lines.

You're my favorite memory.

River @riv

even if i cry river times
you're always my avon
that keep shining in the sky
with the lake of our love