Έτσι τον βρήκε
Σπασμένο, ραγισμένο
Από το μέτωπο ως το μεδουλι
Σαν να μην μπόρεσε το υπέροχο άρμα του
Να τον σώσει από το αναπόφευκτο
Ήταν πιλότος, βλέπετε
Νέος, τα είκοσι δεν ήταν παρά μια πρόσφατη ανάμνηση
Και στην μνήμη του ήρθε να προστεθεί
Ένα φλεγόμενο αεροπλάνο
και δυο μέρες ύπνου σε μια κλινική του στρατού
"Μετά από όλο αυτό"
Τον ρώτησε ο γιατρός που τον ανέλαβε
"Θα προτιμούσες έναν κόσμο
με αεροπλάνα ή χωρίς;"
Το σκέφτηκε καλά
Σκέφτηκε όλα τα αεροπλάνα
Τους πιλότους
Τις οικογένειες που άφησαν πίσω τους
Τις οικογένειες που δεν ξαναείδαν
Ή αυτές που τους αντάμωσαν
Αλλά δεν τους ξαναέζησαν
Σκέφτηκε όλους τους πολέμους
Όλες τις πολεις που έμειναν να καίγονται για ημέρες ολόκληρες
Όλα τα σπίτια που δεν ξανάκουσαν καυγάδες
Και όλους τους γονείς
Που δεν θα ξαναξύπναγαν μεσάνυχτα
από το κλάμα ενός μωρού
"Θα... "
Είπε και σταμάτησε
Και σκέφτηκε κάθε λεπτό της πτήσης του
Κάθε μίλι που διέσχισε
Και σκέφτηκε και όλους τους ανθρώπους που έζησαν το πάθος του ουρανού
Για το καλό όχι μιας σημαίας
Αλλά για το καλό του Ανθρώπου
Του ίδιου Ανθρώπου,
που ευθύνεται ο ίδιος
για τις πληγές του σώματος του
Και όχι το ξυράφι
Με το οποίο κόβει
"Θα προτιμούσα έναν κόσμο
με αεροπλάνα"
