Arkadaşlar bol ağlamalı bir bölüm olacağı için biraz uzun sürecek yazmam..
Fikirlerinizi belirtmeyi unutmayınn✨
🌸🌸🌸
Ellerim titrerken Gökhan'a baktım .
"Özür dilerim Efil elimden geleni yaptım ."
Gözümden akan yaşlar benden bağımsız bir şekilde su gibi aktı.
"Hayır! Gökhan hayır! Hayır!"
Ateş benimle beraber ağlıyordu.
Ecem'in annesinin yüzüne bakıp daha çok ağladım.
Bağırışlarım koridorda yankılanırken Ateş yere yığılan bedenimi tuttu.
Gökhan Ecem'e döndü.
"Ölüm saati 21:03"
Hemşire Ecem'in yüzünü kapattığında boğazım düğümlendi.
"Hayır!götürmeyin onu!"
Gökhan kafasını kaldırdı ve maskesini yukarı çekti.
"Başınız sağ olsun."
Ateş bana sıkıca sarıldı ve kafamı kendisine bastırdı.
"Ateş Ecem !"
Ateş beni kucağına aldı ve Gökhan'ın gittiği yere doğru götürdü.
"Efil güçlü ol kızım lütfen."
Elim boşluğa düştüğünde Ateş'in gözyaşı koluma düştü.
Dünyam başıma yıkılmıştı.
Ellerim tutmamıştı.
Bitmiştim .
Ölmüştüm .
***
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
KARA +18(YENİDEN YAZILIYOR!)
ΡομαντικήOnu uzun süredir öldürmek istedi aslında. Denedi ama yapamadı. Yıllardır defalarca onu öldürmek için nişan aldı. Son kez denemek istedi o gece. Son kez. Ama aşkına yenilip yapamadı . "Aşık olmasan beni öldürecek miydin?" "Aşığım." Duraksadım .Yüzümü...
