« Appa រអិលក្រិចក.ជើងក្នុងបន្ទប់ទឹកប៉ុណ្នោះ ថេវ៉ុនមិនបាច់បារម្ភទេ » ជុងហ្គុកស្រដីទៅរកថេវ៉ុន គេក៏បែរមកមើលនាយមុននឹងនិយាយទៅរកគេ
« Appaដើរបានទេ បាទ៎?? »
« ដើរមិនទាន់បានទេ បើដើរច្បាស់ជាដួលឡើងមិនខាន »
« បើAppaបែបនេះ ចុះទៅញុំាបាយយ៉ាងមិចទៅ?? »
« ចាំប៉ាគ្រាហ៍ទៅចុះ » ចប់សម្ដីជុងហ្គុកក៏លូកដៃទាំងគូបម្រុងនឹងក្រោបកាយថេយ៉ុង តែក៏ត្រូវគេនិយាយឃាត់ ។
« អត់ទេជុង បងចុះទៅញុំាជាមួយថេវ៉ុនទៅ អូនមិនទាន់ចង់ចុះទេ » យកស្អីមកគិតទេនេះ យ៉ា...!!! ផ្លាស់តែអាវអោយគេ តែខោមិនទាន់មាននៅឡើយ អោយចុះយ៉ាងមិច ចំមែន ។
« បើបែបនេះ បន្តិចទៀតបងឡើងមកវិញណា » ថេយ៉ុងងក់ក្បាលតិចៗ ។
« សឺត..!!! មោះ ថេវ៉ុន »
« បាទ!!! សឺត ថេវ៉ុនទៅសិនហើយបាទ៎ » ថេវ៉ុនក៏លោរមុខទៅថ្ពាល់ក្រពុំរបស់ថេយ៉ុងព្រោះតែឃើញនាយថើប ចឹងគេក៏ចឹងថើបតាមដែរ ហើយមួយទៀតគេថើបបានក៏មិនអីដែរព្រោះថេយ៉ុងជាAppaរបស់គេ ។
ថេយ៉ុងបញ្ចេញស្នាមញញឹមដាក់អាល្អិតបន្តិច មុននឹងពួកគេបណ្ដើរគ្នាចេញពីបន្ទប់ ទុកអោយថេយ៉ុងនៅតែម្នាក់ឯង ។
« ឯណាថេយ៍នោះ?? » លោកស្រីចនក៏ស្រដីទៅរកនាយសង្ហារដែលកំពុងទាញកៅអីដើម្បីអង្គុយ
« គេមិនស្រួលខ្លួន ចុះមកមិនកើត ទើបពេលនេះនៅក្នុងបន្ទប់ឯណោះ »
« ថេយ៍មិនស្រួលខ្លួន?? កើតអ្វីឬ?? »
« អូន... » រាងចំណាស់ស្រដីឡើងឃាត់អ្នកជាប្រពន្ធតិចៗ
« យ៉ាងមិច បង?? »
« ញុំាបាយទៅម្ហូបត្រជាក់អស់ហើយ »
« បាទ កូនញុំាមុនហើយ ប្រញាប់ទៅមើលថេយ៍វិញ »
ក្រឡែកមកមើលថេយ៉ុងដែលអង្គុយផ្អែកខ្នងនឹងក្បាលគ្រែឯណេះវិញនៅបន្តអង្គុយសញ្ចុកម្នាក់ឯងរហូតដល់មានអារម្មណ៍លែងសូវឈឺត្រង់នោះ ចង្កេះក៏លែងសូវចុកទៀត ទើបគេក៏ស្រវេស្រវ៉ាចុះពីគ្រែយឺតៗ លូកដៃបើកទូយកខោមកផ្លាស់សឹមមកអង្គុយនឹងគ្រែរងចាំប៉ាកូនគេមកវិញ ។
៚ ក្រាក ៚
ថេយ៉ុងក៏ងាកទៅប្រភពសម្លេង នាយសង្ហារកាន់ថាសមកដាក់លើតុក្បែរក្បាលដំណេកមុននឹងងាកមកសម្លឹងមនុស្សដែលអង្គុយលើគ្រែនេះវិញ ។
« ថេយ៍ឃ្លានហើយ មោះ!! ចាំបងបញ្ចុក ហាមាត់ទៅ » ថេយ៉ុងក៏ព្រមហាមាត់ ចាំជុងហ្គុកជាអ្នកបញ្ចុកអាហារជារឿយៗរហូតដល់អស់ពីក្នុងចាន ទើបនាយសង្ហារដាក់ចានលើថាសវិញ
« បើនៅឈឺសម្រាកចុះ បងនៅកំដរអូន »
« អឹម »
[ ថ្ងៃត្រង់ ]
ថេយ៉ុងកម្រើកត្របកភ្នែកប្រឹមៗសម្លឹងនឹងពិដានជញ្ជាំងខាងលើ ច្រត់ដៃនឹងពូក ងើបអង្គុយងាកទៅមើលប៉ាកូនទាំងពីរដែលកំពុងតែគេងយ៉ាងលង់លក់ក្បែរខ្លួន ។ គេក្រឡាស់ផ្អៀងខ្លួនអោនទៅជិតផ្ទៃមុខអាល្អិតរបស់គេបន្តិច មុននឹងពោលឡើងខ្សាវៗហួសចិត្តបន្តិច
« មកមើលAppa ឬមកអោយAppaមើលទៅវិញទេ?? »
« ហ្អឹម » ជុងហ្គុកក្រហឹមក្នុងបំពង់ក.
« ប៉ាភ្ញាក់ហើយ តែកូនមិនទាន់ភ្ញាក់ទេ?? » ថេយ៉ុងស្រដីឡើងទាំងញញឹម ជុងហ្គុឃើញហើយក៏នឹញញឹមតាមមុននឹងអោនឈ្ងោកសម្លឹងមើលអាល្អិតវិញម្ដង ។
« ថេយ៍យ៉ាងមិចហើយ?? »
« លែងអីហើយ » ថេយ៉ុងក្រវីក្បាលតិចៗ និយាយតបតទៅរកនាយ
« អាល្អិតនេះគេងយូរយ៉ាងនេះឬ?? »
« បងមិនដឹងទេ តែចាំមើលបន្តិចទៀតទៅ ចាំគេភ្ញាក់ចុះទៅញុំាបាយជាមួយគ្នា »
« អឹម »
ពួកគេក៏បន្តគេងមើលមុខអាល្អិតញញឹមញញែមចុះឡើងដោយមិនភ្លេចសម្លឹងមើលគ្នាចុះឡើងរហូតដល់ថ្ពាល់ក្រពុំរបស់ថេយ៉ុងប្រែជាក្រហមរលោងដូចជាផ្លែប៉េងប៉ោះគួរអោយចាប់ថើបក្រញិចក្រញី ។ បន្តិចក្រោយមកថេវ៉ុនក៏ភ្ញាក់ឡើង ពួកគេក៏ផ្ដាច់ក្រសែរភ្នែកចេញពីគ្នា ស្របនឹងអាល្អិតក៏មើលមកពួកគេវិញ
« ព្រមភ្ញាក់ហើយឬ?? មោះ!ទៅញុំាបាយ »
« Appaដើរបានហើយមែនទេ បាទ៎?? »
« បាទ៎... »
ពួកគេក៏នាំគ្នាងើបចេញពីពូក សឹមបន្តបណ្ដើតគ្នាចុះទៅខាងក្រោមឆ្ពោះទៅបន្ទប់អាហារ ។
—————
រងចាំភាគបន្ត......
YOU ARE READING
អេតាសុីវិលលក្ខខណ្ឌ( ចប់ )
Fanfictionស្នេហាដែលកើតឡើងដោយការរៀបចំ ! ពួកគេសុទ្ធតែមិនដឹងខ្លួនដូចគ្នា ។ « កូនត្រូវតែរៀបការជាមួយក្មេងម្នាក់នោះ ព្រោះគេមានចៅរបស់ម៉ាក់ » #ការរងចាំមនុស្សដែលខ្លួនឯងស្រលាញ់ត្រឡប់មកវិញ ទាំងដែលមិនគិតថាគេស្រលាញ់ខ្លួនវិញ 02 / 05 ~ 16 / 07 / 2021 #អេត ម៉ារីរដ្ឋា(ថេ-ថ...
P 65 : ប៉ាភ្ញាក់ហើយ តែកូនមិនទាន់ភ្ញាក់ទេ??
Start from the beginning
