Piskopat Sevgilim

39.Bölüm"Cesaretin var mı"

hayatımı hep bir aksiyon içinde yaşıyorum işte tamam oldu diyorum ama tekrardan başa donuyorum bu iş iyice canımı sıkmaya başladı zaten olduğumuz okuldaki kızların kağana bakışı beni deli ediyordu kağan her zamanki gibi okulda kısa bir sürede resmen popüler olmuştu okuldakiler ona karşı pek davranış sergilemiyorlardı korku makinesi gibi adam o tek olsa o da iyi batı ondan da beter diğerleride en az onun kadar acımasız olabiliyorlar bazen belki başka bir hayata yelken açmak en iyisi diyorum çekip gitmek istiyorum herşeyden herkesten uzakta zaten benden başka kimsem yoktu oysaki iki teyzem bir dayım üçte amcam vardı hiçbiri yanımızda değildi kötü günümüzde  belki çok uzaklara gitmek bana herşeyi unuturabilirdi fakat annemi ve babamı bu şehirde yanlız başına bırakmakda istemiyorum eğer gidişat bu yönde olursa kesinlikle Ankara'yı terk edicektim sonunda emniyet müdürlüğüne gelmiştik içeri girdim her zamanki gibi telfonumu verdim içeri girdim bir süre sonra Hakan komiser geldi "hoşgeldin Buket nasılsın"bu adam gittikçe gençleşiyordu gibime geliyordu esmer teni ve kahve tonlarında saçı vardı "iyiyim sağol siz nasılsınız"karşıma geçip oturdu"sizi kaldıralım sen veya hakan diyebilirsin"gülümsedim"peki hakan"hakanda gülümsedi öksürdüm dikatti üzerime çekmek için hakanda bunu anladı"evet konuya girelim diyosun"başımı salladım"Serkay yaklaşık 1 aydır kaçak ve bulunamadı bir haber var mı"hakan yüzünü ekşitti"malesef yakalanmadı büyük ihtimalle yurt dışına kaçmış olmalı"ayağa kalktım bana burdan da ekmek yoktu hakan arkamdan seslendi"ne oldu Buket"arkama döndüm"elde var sıfır ben gidiyorum haber alırsanız haber verirsin"kapıyı kapattım dışarı çıktım taksiye binmek istemedim bu yüzden ayakla yürüdüm öylece yürüdüm kimseyi görmüyordum aslında bu aralar para konusunda biraz sıkışmıştım annemlerden kalan küçük bir arsa vardı onu satmıştım kendime iş bulmam gerekiyordu yoksa elimde avucumda birşey kalmamıştı okulun sokağına vardığımda tam karşıda kafe vardı eleman aranıyor ilanı vardı belki bu bir fırsattır diye düşündüm içeri doğru girdim içeri baya bir kalabalıktı okula yakın olduğu için fazla müşterisi vardı 45 yaşlarında bir adam vardı kasada oraya doğru ilerledim"merhaba ben Buket ilan için gelmiştim"bu benim ilk iş deneyimim olacaktı "evet anladim peki buralara yakın mı oturuyorsun"gülümsemeye çalıştım"ileriki sokakta oturuyorum bu üniversiteydim çıkışta mesai yapacam eğer izin verirseniz"adamda güldü"kızım sen iyi birine benziyorsun hayırlı olsun"
bu kadar çabuk olacağını beklemiyordum güldüm"yani işe alındım"adamda güldü daha ismini bile bilmiyordum"evet kızım alındın bu arada benim adım Nevzat bana abi diyebilirsin"elini sıktım "hayırlı olsun yarın başla"güldüm dışarı çıktım neyse en azından para işini de halletmiştim bakalım ne yapacam sanırım garsonluk yapacaktım büyük ihtimalle yoksa ne yapabilirim ki diye düşündüm eve gelmiştim sanırım artık bu evden taşınmam gerek bana iyi gelmiyor karşımda kağanlar altımda yağmur yapamıyorum evet mutlular ama buna katlanamıyorum benimle araları o kadar iyiyken beni bir kalemde silmeleri kalbimi acıttı kendime yeni bir ev bakıcaktım kağanların evine baktım balkonda oturuyorlardı kağan derinlere dalmıştı batı telefonuyla oynuyordu Burak ve yağmurda birşeyler konuşuyorlardı elif anne ve doğu ellerinde tepsiyle balkona geldiler mutlu görünüyorlardı elif anne Hariç diğerleri beni görmemişti bana baktı yüzü düştü onu görmemezlikten geldim biraz uzaktaydım içeri girdim telefonum çaldı
"alo"bu senaydı numaramı almıştı
"naber nasılsın canım"beni böyle düşünmesi beni mutlu etmişti
"iyiyim sen"neşeli bir şekilde cevap verdi sena doğu gillerle de tanışmıştı arada onların yanına da gidiyordu
"bende iyiyim Berkay ve Esma da yanımda sende gelsene"güldüm
"çok üşeniyorum"mızmızlandı
"o zaman biz geliyoruz"birşey dememi beklemeden telefonu kapattı büyük ihtimalle Berkay onları getiricekti adresimi bilen bir o vardı içeri girip televizyon izledim bir süre sonra zil çaldı aşağı indim Berkay,sena ve Esma gelmişti
"hoşgeldiniz"sarıldık Berkaylada selamlaştık aşağıda oturmaya karar verdik bir süre sonra kağanların kapısı da açıldı hep beraber aşağı inmişlerdi sena güldü doğu bize doğru geldi daha doğrusu senanın yanına"selam naber"sena cevap verdi"iyidir senden"doğu elini ensesine attı utanmış mıydı ne biran afalladım herşeyi unuttum tam doğu diceğim an son anda sustum"iyi gezelim mi"bize baktı sena göz kırptım sena"tamam o zaman hep beraber gidelim olmaz mı"
onayladılar Berkay bana baktı bende kağana baktım derin bir nefes aldım sanırım bu ortamda olmamam en iyisiydi"siz gidin benim işim var"sena yüzünü astı yanına gidip sarıldım yağmur bana öyle bir bakış attı ki korktum yönümü değiştirdim kağanda konuştu"ben kaçtım"başka bir şey demedi batı ve Esma-doğu ve sena, Burak ve yağmur -yasemin ve Berkay
yürüyorlardı yasemin ne ara geldi bilmiyorum sanki herkes çift halinde takılıyorlardı arkamı döndüm Kağan da evinin ordaydı"senin işin yok muydu"
beni sinir etmekte üstüne yoktu ama onunla böyle konuşabilmekte bana yetiyordu"sende kaçmamış mıydın"nerdeyse kaç gündür gamzelerini görmüyordum gamzelerini çıkardı
"yok vazgeçtim"bende gülümsedim
"bende vazgeçtim"kağan konuştu"iyi bakalım"bu sefer ben cevap verdim"iyi bakalım"önüme dönmüştüm tekrardan arkama döndüm"Dert Uçurumuna gidelim mi"şaşırdım önüme döndüm kağana bir adım attım sarılmak için Fakat hemen durdum "şey ben"kağan arabasının yanına gidip bindi yanıma doğru sürdü bende bindim kafamı cama koyup gözlerimi kapattım umarım bu rüya değildir ne kadar kağandan uzak durmak istesem de beni ona çeken bir şey var..
hayat bir parçadan ibaret insanlar hata yapa yapa doğruyu öğrenir o yanlışların sonucunu göz önünde barındırmadan hayatına devam eder fakat başka bir adımda tekrardan aynı hatayı yapabilir Fakat ilk yaptığı hatayı göz önünde barındırsaydı tekrardan aynı hataya düşmezdi bende şuan bir puzzle yapıyorum kağandan uzaklaşmam doğruysa şuan yaptığım şey hata ben bile bile bu hatayı yapıyorum şuanda umarım ilk yaptığım hata şimdiki yaptığım doğrudur gözlerimi kapattığım için kağan beni uyuyor sanıyordu zaten uykuya dalmak üzereydim"of prenses niye böyle oldu niye aramıza mesafe ördün oysa ben seni canımdan çok seviyordum hâlâ seviyorum"yeni uyanmış gibi gözlerimi açtım sesimi uykudan uyanmış gibi yaptım"geldik mi"
kağan başını salladı kapıyı açtı aşağı indi bende bir süre sonra aşağı indim kağanı beklemeden uçuruma doğru gittim her zaman yaptığım gibi yaptım gözlerimi kapattım ellerimi iki yana doğru açtım Bir adım Kala durdum kağan yanıma gelmişti"atlicak cesarete sahip misin"
güldüm"deneyelim mi"kağan cevap vermedi ölmemi mi istiyordu yani bende yapacaktım eğer ölürsem kağanı severek ölecektim adımımı attım kendimi aşağda buldum son anda Kağan elimi tuttu"prenses ne yaptın sen"gözlerimi kapattım"cesaretim var mıymış"kağan daha çok elimi daha sıkı tuttu"ben yapaman sandım prenses"elim gittikçe kayıyordu kağandan koptu ellerim taşı son anda tuttum"kağan ölüm vakti"kağan bağırdı"offf Allah benim belamı versin hepsi benim yüzümden ölmene asla izin vermem"eğildi kolumu tuttu yukarı doğru çekmeye başladı"hadi prenses sende zorla"cevap verdim"belki yaşamak istemiyorumdur"kağan hâlâ beni çekmeye devam ediyordu"benim için Bizim için seni bir daha bırakmam"
kağan beni sonunda yukarı çekmeye başarmıştı ağladım ölümden kurtuldum diye ağlamadım yada ölürüm diye ağlamadım mutlu olmak bana haram diye ağladım kağan ellerini kafamın altına koyup beni oturur pozisyona getitirdi hemen arkama oturup kafamı göğsüne koydu yaklaştı nefes alış verişinden anlıyordum"niye yaşamak istemiyorsun"kağana döndüm yüzümü"yoruldum"Kağan beklemediğim bir anda sarıldı"beraber atlatacağız söz"başımı hayır anlamında salladım"ben bu yolda tek başımayım"kağan avuçlarını yüzümde sabitledi"ben varım beni kendinden uzaklaştırma hep yanında olmak istiyorum sen fark etmesende hep öyleydi"kaşlarımı çattım"nasıl"kağan anlını anlıma yasladı"benden ayrıldıktan sonra taksi çağırıp karakola gitmen iş bulman hepsini biliyorum hep seni takip ettim"kağanın gözlerinin içine baktım"kağan ben yoruldum herşeyden, herkesten"kağan dudaklarıma bakıyordu
"hep yanında olmama izin ver biz biriz unuttun mu "kağana sarıldım"size zarar gelmesine katlanamam"kağan saçlarımı okşadı"sen bizi merak etme sevgilim"kağan ilk defa bana böyle hitap ediyordu güldüm herşeye rağmen onun yanında gülmek istiyordum belki bu son beraber geçirdiğimiz vakitti"sevgilim mi"kağan da güldü"hadi gel gidelim"kağanla beraber eve gelene kadar konuştuk neden böyle davrandığımı onların neden beni gormezden geldiklerini konuştuk serkayın hakkında bildiklerimi tehtid mesajlarını gösterdim en çok Berkayın yanımda olması konusunda rahatsızdı bir yandan da mutluydum çünkü Berkay ve yasemin iyi anlaşmıştı ikimiz açısından iyi birşeydi bu yaseminin kağana bulaşmaz berkayda bana bu yüzden fazla üstüme gelmedi hatta yasemin de bizimle takılıyordu arada onlarda bizimle samimi olmuşlardı Fakat ben, kağan, batı, yağmur, doğu farklıydık kardeş gibi olmuştuk kağanın annesine anne dicek kadar bağlanmıştık.