Last chapter

1ο Μέρος

Η ζωή είναι σαν ένα κλασικό μυθιστόρημα, ο βασικός χαρακτήρας  έχει μια ταπεινή ζωή, ερωτεύεται κάποιον  που δεν μπορεί να έχει ή του απαγορεύεται .Καταλήγει όμως να  ζει το όνειρο  μαζί με τον  αγαπημένο του, ως το αιώνιο χαρούμενο τέλος. Γεννήθηκα ως ένας απλός αναγνώστης ,  πέρασα τα χρόνια μου διαβάζοντας σε σκοτεινά δωμάτια με το φως ενός  μισοτελειωμένου κεριού κι ένα ποτήρι γεμάτο φτηνό ουίσκι. Η ζωή μου ήταν ήρεμη , η δουλεια ως βιβλιοθηκάριος, θα την χαρακτήριζα καμιά φορά βαρετή μα ποτέ κουραστική. Ο χρόνος κυλούσε γαλήνια, μεχρι που την γνώρισα. Εμφανίστηκε από το πουθενά , με έκανε να νιώσω κάτι διαφορετικό , ένιωσα έρωτα, χωρίς απαραίτητα να ξέρω  τι ακριβώς σημαίνει. Πίστευα πως οι στιγμές  μας θα ήταν έμπνευση για έναν ταλαντούχο συγγραφέα,  για μια ιστορία αγάπης. Μια τεράστια ανατροπή  με περίμενε. Δεν της άρεσαν  οι ιστορίες πάθους  κι οι πραγματικοί έρωτες ,θεωρούσε την απλότητα των σχέσεων και την εμπιστοσύνη μειονέκτηματα. Δειψούσε για ακραία σενάρια , λατρευε το αλκοολ ,ηταν εθισμένη στα λεφτά, ειδωλα της ήταν οι Bony κι Clyde, συχνά ανέφερε πως η ρώσικη ρουλέτα ήταν το αγαπημένο της παιχνίδι, θα προτιμούσε να την απειλούν με ένα όπλο στο μέτωπο  διατάζοντας την να αφαιρεί τα ρούχα της πάρα να περάσει την ώρα της σε κάποιο café . Ήταν ψυχικά διαταραγμένη.  Τα πρώτα μας ραντεβού , οι πρώτοι  μήνες υπήρξαν αξέχαστοι, χάραζαν την ψυχή μου νοσταλγικά. Μια βροχερή Τετάρτη Νοεμβρίου, αποφάσισε  να ακυρώσει το προγραμματισμένο δείπνο μας στις 9 , και να με οδηγήσει στην ταράτσα ενός  παλιού κτήριου , με θέα την Ακρόπολη . Το τραπέζι είχε πάνω ένα ακριβό μπουκάλι Jagermeister μαζί με  εφτά μικρά σφηνάκια . Στην μέση της βραδιάς, μου ζήτησε να παίξουμε ένα απλό  παιχνίδι , ετσι είπε , ένα απλό παιχνίδι . Έβγαλε το χρυσό desert eagle μέσα από  την τσάντα της κι μου ζήτησε να πατήσω την σκανδάλη με το σήμα της. Στην συνέχεια , ανακοίνωσε πως το ποτό ηταν δηλητηριασμένο, κι πως το αντίδοτο βρισκόταν  σε ένα από τα πέντε σφηνάκια. Στην αρχή αρνήθηκα , είχα την εντύπωση πως αστειεύονταν, όταν με απείλησε πως αν δεν πατούσα εγώ την σκανδάλη , θα το έκανε εκείνη , δέχτηκα. . Στεκόταν στον τοίχο , φώναζε πόσο δειλός  είμαι, κι πως  ποτέ της δεν κατάφερε να με αγαπήσει. Κόντεψα να χάσω τις αισθήσεις μου, πάτησα την σκανδάλη , στοχεύοντας τον ουρανό. Άρχισε να γελάει δυνατά προκαλώντας την τύχη της .
Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν  το μυαλο μου θόλωσε , πάτησα την σκανδάλη για δεύτερη φορά  στοχεύοντας την στο κεφάλι , μα ευτυχώς την γλύτωσε .Άρπαξε το όπλο κι το εστρεψε σε εμένα:
-Ξέχασα  να σου πω πως το όπλο εχει 7 σφαίρες μέσα , θα χαιρόμουν αν το αίμα σου είχε το  χρώμα του αγαπημένου μου κρασιού . Μέσα στην κρίση πανικού μου, τράβηξα με ορμή το όπλο από τα χέρια της  . Ένας δυνατός κρότος ακουστήκε ,, τα χέρια μου γέμισαν αίμα,  μου ψιθύρισε πως επιτέλους ήταν ευτυχισμένη . Δεν μπορούσα να το πιστέψω , μολις σκότωσα εναν άνθρωπο , μια ζωή έφτασε στο τέλος της . Άρχισα να κλαίω καθώς  κατανάλωνα το ποτό με την ελπίδα ότι το δηλητήριο δεν είχε αρχίσει να επιδρά . Το επόμενο πρωί ,ξύπνησα στο ίδιο μέρος  , λερωμένος κι μεθυσμένος ,  σκέτο χάλι Ήταν ακόμη χάραμα  , τα αμάξια ηχούσαν ελάχιστα. Γύρισα σπίτι , έκανα ένα κρύο ντους , άλλαξα ρούχα ενώ προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε μόλις γίνει . Έριξα μια γρηγορη ματια στον καθρέφτη , ξαφνικά δεν ένιωθα πόνο, ένα χάος στο μυαλό μου,κι ένα τέλεια ζωγραφισμένο χαμόγελο  στα χείλη μου. .