Race for Love (Hacienda Sevida Series 4)

KABANATA 9

Kung si Edgar ang tatanongin ay nalilito pa din siya sa nararamdaman niya. Now that she's back, he doesn't know what to do, what to think, and what to feel,

"eh kamusta naman kayo sa bahay? nag-uusap ba kayo? o di kaya naman ay nagpapansinan?" 

"I don't know, we haven't spoken yet. Lalo na nung...alam mo na" pagtutukoy nito sa pagbalik nung babaeng pareho nilang minahal,

"but, kapag nasa hapag kami or nag-uusap bilang pamilya...it's like...nothing happened, we're normal"

"oo nga eh, Erlane was once again distracted" malungkot na tugon ni Dianne, napakunot naman ang noo niya nang mabasa ang lungkot at pait sa pananalita nito,

Mukhang napansin naman ni Dianne ang pagtataka niya dahil agad itong nag-angat ng tingin saka pumeke ng tawa,

"n-nag-aalala ako sa kaniya syempre...best friend ko siya diba kaya syempre, ayoko siyang masaktan ulit" agad na sabi nito, napatango naman siya saka napangiti,

"of course, why else would you feel so sad?" ani niya saka hinila ang swivel chair, tumango naman si Dianne saka sila sabay na napalingon sa may pinto nang biglang pumasok ang malaki ang ngiti na si Daisy,

"tara na Dianne, male-late tayo sa dinner natin kasama ang band mates"  ani ni Daisy, agad naman tumango si Dianne saka agad na tumingin sa kaniya,

"Alis na kami kuya Edgar" paalam ni Dianne, tumango naman siya saka mataimitim na tiningnan ang kambal,

"Alright, I'll tell Jomar to send you off" ani niya, umiling naman agad si Dianne,

"Nako, naka rouser kami kuya Edgar" anito, tumango naman agad siya,

"Alright, take care then" ani niya saka tumayo,

"Ihahatid ko na kayo hanggang sa elevator" ani niya saka inayos ang sarili, tumango naman ang dalawa saka agad silang nagsi-alisan sa opisinang iyon, pasekreto naman siyang nailing dahil sa napansin,

KINABUKASAN, nang magising si Samantha ay napatitig pa siya sa kesame saka inisip ang nangyari kagabi at ang itsura ng Sevida noong tumingala ito habang tumatawa,

Ang paggalaw ng adams apple nito at ang paglabas ng usok mula sa bibig, lahat ng iyon naalala niya,

Nakauwi nalang siya kagabi at hindi pa nawala sa isip niya ang mga iyon. Agad siyang napatabon sa kumot niya at doon sumigaw dahil sa pagkalito sa nararamdaman,

Narinig naman niyang bumukas ang pinto ng kwarto niya kaya tinanggal niya ang pagkakatalukbong ng kumot sa kaniy saka agad na tumingin sa kung sino mang pumasok sa pinto,

Napanguso naman siya nang makita si Nilda na may dalang tray na puno ng pagkain.

"Kain na senyora" bati nito, lalo namang humaba ang nguso niya saka siya bumangon at umupo sa kama,

Napansin naman ni Nilda ang pag-simangot niya kung kaya't agad itong umayos ng upo saka siya tinanong,

"ayos ka lang ba?" tanong sa kaniya ni Nilda. Napailing naman siya saka malungkot na tiningnan ang pagkain,

"aba, bakit naman?" tanong na naman nito, bumuntong hininga siya saka tumingin kay Nilda,

Sa lahat ng tao, bukod kay Zoe at Rebecca. Si Nilda ang kaniyang nalalapitan tuwing may problema siya, si Nilda nga minsan ang nasa tabi niya kapag umiiyak siya,

"I'm nalilito kasi..." malungkot na bulalas niya, agad naman kinuha ni Nilda ang tray na nilapag nito sa harap niya saka ito nilipat sa study table niya,