Coastline From The Sky- (COMPLETED)

Simula

Simula

Promise

I glared irritatingly Arshed when he smirked at me after I park my car in the QIAʼs parking space exclusive only for airlineʼs employees. Hindi ako umuwi sa condo ko dahil alam kong doon ako hahanapin ni Jardine.

I get out on my Lamborghini. Padabog kong sinara ang pinto at nangangalaiti sa galit na tiningnan si Arshed.

"Howʼs the date?" salubong nito sa akin. Halata na alam na naman nito ang nangyari!

I glared at him again. Naiinis pa rin ako sa nakita at naabutan ko kanina sa restaurant!

"You see? Iʼm telling you the truth, Captain."

Halata sa boses ni Arshed ang pang-iinis nito sa akin na mas lalong ikinasama ng templa ng mood ko.

"Will you shut up, Arshed!? I am not in the mood!" naiiritang asik ko. "Kapa çeneni, tamam mı? Kapamak. Yukarı!" (Shut up, okay? Shut. Up.)

Arshedʼs laughs roared in the parking lot. Gusto kong sapakin ito at magwala dahil sa inis at galit na nararamdaman ko ngayon.

"Tss! Ikaw na nga 'yong tinulungan ei..." I heard him murmured pero inis akong nagmartsa palayo sa kotse.

"Sus!" (Hush!) I clenched my jaw.

Nanggigigil kong pinindot ang elevator button. Doon ko binuhos ang inis at galit na nararamdaman ko kay Jardine. Ang lalaking 'yon!

Agad hinarang ni Arshed ang kamay nang papasara na ang elevator. Seryoso na ito ngayon at mataman nang nakatitig sa akin.

I rolled my eyes and looked away.

I remained silent as the elevator going up. Ganoon din si Arshed na ipinagpasalamat ko. Ayaw kong marinig ang sasabihin nito. Ayaw kong ipinapamukha niya sa akin na tama ito at ako ang mali. Nakakainis!

The elevator stopped at where Arshed and my unit was located. Nauna akong lumabas kay Arshed at naramdaman ko naman itong sumunod.

I heard him blow a loud breath before I opened my room and went inside. Pagkasara ko pa lang sa pintoan ay agad na bumuhos ang luha kong kanina ko pang pinipigilan.

The scenarios I saw earlier stuck in my mind. It keeps on replaying like a broken tape. It gaves more pain to me.

I sobbed even more when I remember what Jardine said.

'Iʼll marry you. In the right place at the right time. I love you so much. Youʼre the only woman I wanted to marry. Nothing else. I promise.ʼ

Mapait akong ngumiti. That promise!

Kahit kailan ay hinding-hindi na ako maniniwala sa mga pangakong lahat naman napapako!

Ilang pangako pa ba ang dapat kong paniwalaan para mapatunayan sa sariling lahat ng iyon ay mapapako lang din naman?

I cried even more.

Kinabukasan ay mugto ang mga mata ko nang pumunta ako sa alley. Pinagtitinginan pa ako ng ibang cabin crews dahil halata na magdamag akong umiyak.

I wore my sunglasses before I climb up the plane. Naramdaman ko kaagad ang presensiya ni Arshed sa likuran pagpasok ko pa lang sa flight deck.

I blew a loud breath. Ipinikit ko ang mga mata bago huminga ulit ng malalim.

I tried my best to calm myself. I need it now. I need to calm my mind. I don't want my job will get affected.

"Letʼs settle things down before we take off, Captain. I donʼt want you to maneuver the plane with a heavy heart."