❥De Opvolger van de Elven [PopPixie After Story] ✧Nederlands✧.

❥Hoofdstuk 14: Het Feest.

''Verrassing!'' klonk het toen Melina de deur van de woonkamer open deed. Om haar heen stond haar familie samen met een heleboel andere personen die ze niet kende, haar vader en moeder er middenin. Het hele huis was versierd met slingers en feestversieringen. ''Het is een feestje omdat je weer terug thuis bent'' legde Jade uit toen ze Melina verrast rond zag kijken. Melina wist niet zo goed wat ze moest zeggen daarop en knikte alleen maar. Ze was compleet overrompeld. ''Leuk... denk ik'' sprak ze uiteindelijk uit. Haar ouders hadden alle moeite gedaan om dit voor haar te organiseren en Melina wist dat ze niet ondankbaar kon lijken. ''Melina haat feestjes'' fluisterde Kaylee, die haar vriendin al langer dan vandaag kende, zacht in Donna's oor. Terwijl iedereen langzaamaan naar binnen liep kon het feest beginnen. Melina stond in een hoekje van de kamer te staren naar alle gasten. Wat moest ze doen? Ze kende zowat niemand hier. Gelukkig voor haar zette iemand anders al de eerste stap. Een vrouwelijke elf met lang, donkergroen haar kwam op haar aflopen. Ze sleepte een knappe, mannelijke elf met blond haar tot over zijn schouders achter haar aan. ''Jij bent dus Melina...'' De vrouw bestudeerde Melina van top tot teen. ''Ik weet niet of je meer op je vader of je moeder lijkt... qua uiterlijk zou ik je moeder zeggen, maar volgens mij ben je meer als je vader'' verklaarde ze. Melina had daar geen antwoord op. ''Cissa, lieverd, misschien kan je je beter eerst even voorstellen'' stelde de man naast haar voor. ''Dat arme kind heeft geen idee wie er voor haar staan''. De vrouw leek het daar mee eens te zijn en stak haar hand uit naar Melina, die hem schudde. ''Ik ben Narcissa Maeve''. Ze legde de nadruk op haar achternaam alsof ze erg trots was om die uit te spreken. Ze wees op de man naast haar. ''En dit is mijn man, Preston''. De mannelijke elf grijnsde met een arrogante, zelfvoldane blik. ''Ik ben de stiefbroer van je moeder. Mijn vader is met haar moeder getrouwd, wat ons familie maakte'' legde hij uit. ''Wij zijn dus je oom en tante''. ''Uh... aangenaam'' stamelde Melina, waarna ze ook de hand van Preston schudde. Narcissa tuurde de kamer rond. ''Nou, waar is...'' begon ze, maar haar ogen lichtten al op aangezien ze al had gevonden waar ze naar zocht. ''Floxy!'' riep ze hard uit. Floxy, die met een dienblad met drankjes rond liep, keek abrupt op toen hij Narcissa's stem zijn naam hoorde te noemen. Angstig zette hij het dienblad op tafel neer en ging er snel tussen de andere mensen in vandoor. ''Waag het niet om er vandoor te gaan!'' Narcissa zette de achtervolging in. Preston keek Melina aan en haalde onverschillig zijn schouders op. ''Het is ook altijd wat met die twee''. Met die woorden ging hij achter zijn vrouw aan.

Een vrouw met bruin haar stootte Melina aan. Ze had alles gezien en vlakbij gestaan. Naast haar stond een vrouwelijke elf met zwart haar. ''Trek je maar niets van Narcissa aan hoor. Ze is een beetje, eh...'' Ze deed haar best het goede woord te kiezen om Narcissa te omschrijven. De elf naast haar was haar al voor. ''Ingewikkeld'' antwoordde zij lachend. De bruinharige vrouw knikte en lachte nu ook. ''Ik ben Femke trouwens'' stelde ze zich voor. ''Een goede vriendin van je vader en moeder''. Femke schonk haar een vriendelijke glimlach. De elf naast haar wees met een duim op haarzelf. ''En ik ben Vee, de nicht van Floxy''. Melina voelde zich gelijk op haar gemak bij de twee. Heel anders dan wat ze eerder bij Narcissa en Preston gevoeld had. ''Ik ben Melina'' zei ze. Pas toen realiseerde ze zich dat iedereen die hier aanwezig was waarschijnlijk al wist wie ze was aangezien het feest om haar draaide. Haar gezicht werd lichtelijk rood. ''Maar dat weet iedereen natuurlijk al'' voegde ze er snel nog aan toe. Femke lachte. ''Hou je niet van feestjes?'' vroeg ze vriendelijk. Melina schudde haar hoofd op de vraag van Femke. ''Niet echt. Ik ken al die mensen hier niet eens'' antwoordde ze, waarop Vee haar aanbood om te vertellen wie wie was. Melina leerde dat het stel dat elkaar geen blik waardig gunde en elkaar vermeed Cherie en Martino waren. Martino was de tweelingbroer van Caramel, en hij was ooit getrouwd geweest met Cherie, maar ze waren kort daarna weer gescheiden. Wel hadden ze een kind samen: Lillian. De halfbloed met het zwarte haar was haar oom, Austin, ook een medium en het broertje van Sapphire, en het smoorverliefde stel dat aan de hapjestafel stond waren Amore en Robinson, die ook twee kinderen samen hadden.

Uiteindelijk waren Femke en Vee bijna alle gasten voor haar langs gegaan. Melina zou al die namen nooit kunnen onthouden maar ze vond het fijn dat ze in ieder geval een beetje een globaal beeld van de gasten op het feest kreeg. Ondertussen probeerde Floxy nog steeds van Narcissa weg te komen. Ze had hem nog steeds niet te pakken gekregen. Femke en Vee wisselden een blik met elkaar. ''Laten we Flox maar eens gaan redden van Narcissa'' stelde Femke voor. Vee knikte instemmend. ''Als jij links gaat, ga ik rechts'' viel ze Femke bij in haar plan. ''Bedankt nog'' bedankte Melina de twee met een glimlach. Het had haar wel geholpen wat te kunnen relaxen. Beide Femke en Vee glimlachten terug naar haar en gingen toen op weg om Floxy te helpen. Melina zag Leo tegen de muur verderop aan staan en besloot maar naar hem toe te gaan. Ze zag zo gauw niemand anders waar ze bij kon gaan staan. ''Vermaak je je?'' vroeg ze hem. Leo keek op toen hij haar stem hoorde. Er verscheen een soort van grijns op zijn gezicht. ''Nu wel, nu jij er bent. En jij?'' Melina besloot zijn flirtopmerking te negeren. Ze knikte. ''Ja, best wel''. ''Mooi''. Leo glimlachte en stak een hand naar haar uit. ''Wil je dansen?'' Melina schudde haar hoofd. ''Ik kan niet dansen''. ''Tuurlijk wel!'' bracht Leo daar tegen in. ''En anders leer ik het je wel. Ik kan heel goed dansen'' probeerde hij haar over te halen. ''Ik heb jarenlang op dansles gezeten''. Aarzelend probeerde Melina een excuus te verzinnen. Ze voelde dat ze aangekeken werd, en keek op om te zien dat Seans blik op haar rustte. Haastig keek ze weer terug naar Leo. Ze wist nog steeds niet zo goed wat ze nou van Sean moest vinden. Hij kon dan wel bewezen hebben dat hij aan hun kant stond, maar dat nam nog niet weg dat hij de elven mee had geholpen haar ouders vast te binden. Voorlopig wilde ze hem daarom liever mijden. In ieder geval tot ze haar gedachten op een rijtje had gezet. Leo wachtte nog steeds op antwoord. ''Nou?'' vroeg hij. ''Goed dan...'' liet ze zich uiteindelijk toch over halen. Waarom kon ze nou nooit eens gewoon nee zeggen?

Sean staarde naar Melina en Leo. Wat moest ze toch van die gast? Hoe langer hij naar Leo keek, hoe geïrriteerder hij van hem werd. Hij pakte een glas drinken op van het dienblad dat Floxy had achtergelaten en hield het in een van zijn handen. Nog steeds kon hij zijn blik niet van hen loslaten. Al helemaal niet nu Leo Melina de dansvloer op nam. Hij staarde even naar het glas drinken dat hij in zijn handen had en kreeg plots een idee. Met het glas in zijn handen liep hij op Leo af en gooide de inhoud ervan over hem heen. Iedereen stopte abrupt met dansen door de geschrokken schreeuw van Leo en de aandacht van iedereen om hen heen werd op hem gericht. ''Sorry, ik had je niet gezien'' zei Sean, overduidelijk gelogen. Met een vies gezicht staarde Leo naar zijn kleren. Alles was zeiknat. ''Echt niet! Dat deed je expres!'' riep Leo uit. Hij keek even naar Melina, die naast hen stond. ''En ik kan al raden waarom. Kan je het soms niet hebben dat ze liever bij mij is dan bij jou?'' Met een boze maar uitdagende blik staarde hij naar Sean, die zijn best deed om zich in te houden. Hij had enorme zin om die vervelende pixie een bloedneus te slaan voor alles wat hij de afgelopen dagen gedaan had. ''Misschien had je meer kans gehad als je geen smerige, stelende elf geweest was'' voegde Leo er met een zelfvoldane grijns aan toe toen Sean geen antwoord gaf. Dat ging te ver. Met zijn vuist verkocht Sean Leo een harde klap in zijn gezicht. Leo viel op de grond terwijl hij met pijnlijk gekreun naar een van zijn ogen greep. Sean moest hem flink geraakt hebben. Al snel sprong Leo weer op van de grond en vloog met een luid gegrom Sean aan, waarna de twee in gevecht raakten. Geschrokken stonden de andere gasten om hen heen te kijken. Het duurde niet lang voordat Rex en Floxy naar hen toe waren gekomen en hen uit elkaar getrokken hadden. Uiteindelijk had iemand geroepen dat Sean begonnen was met vechten en hadden ze hem eruit gezet. Hij had nog geprobeerd om Melina te bereiken, maar ze reageerde nergens meer op, ook de anderen niet. De dag erna leerde hij dat het groepje was vertrokken, op zoek naar de tweede wijze, zonder hem. Leo had eindelijk zijn zin gekregen.

....Nee, hij besloot het niet te doen. Voor even staarde Sean naar het glas drinken dat hij in zijn handen had, en toen naar Melina en Leo die op de dansvloer stonden, maar zette toen het glas weer neer. Ondanks dat hij het glas maar al te graag over Leo heen had willen gooien leek het hem een beter idee om het niet te doen. Hij had een vreemd soort voorgevoel dat het tot een totale, onomkeerbare ramp zou uitlopen. Hij liep naar buiten, hopende dat de frisse lucht ervoor zou zorgen dat hij wat zou afkoelen. Er was verder niemand in de tuin. Diep zuchtend ging hij bij het zwembad zitten.

Vanuit het huis zag Donna Sean in zijn eentje buiten zitten. Ergens diep van binnen voelde ze toch wel een beetje met hem mee. Leo had hem continu overal van beschuldigd, en zelf had ze ook niet al te aardig tegen hem gedaan. ''Wacht hier, ik ben zo terug'' zei ze tegen Estaban, die naast haar stond, waarna ze naar buiten liep. ''Maar we zouden toch dansen?'' riep Estaban verbaasd uit, maar Donna hoorde hem al niet meer. Eenmaal buiten nam ze zwijgend naast Sean plaats bij het zwembad. Hij sprak ook geen woord tegen haar en keek niet eens op toen ze naast hem kwam zitten. ''...Gaat het?'' vroeg Donna uiteindelijk maar om de stilte te verbreken. ''Fantastisch. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld'' antwoordde Sean sarcastisch. Donna staarde naar haar voeten die boven het water van het zwembad hingen. ''...Sorry'' mompelde ze zonder Sean aan te kijken. ''Ik bedoelde het niet zo...'' ''NATUURLIJK bedoelden jullie het niet zo''. Sean geloofde er helemaal niets van. Donna had hem er vanaf dag een al niet bij willen hebben. Het kon haast niet minder duidelijk blijken dat ze een hekel aan hem had. 'Volgens mij kan ik maar beter gewoon weggaan' was wat hij wou zeggen, maar hij slikte de woorden in. Natuurlijk kon hij niet zomaar weggaan, al zou hij het nog zo graag willen. Hij vertrouwde Leo voor geen meter, zeker niet na de dreiging die hij van hem had gekregen, en als hij inderdaad gelijk had liepen Melina en de anderen gevaar. Wie weet wat Leo hen aan zou doen als hij er niet bij zou zijn, en hij was misschien de enige die hen... of in ieder geval Melina, zou kunnen helpen. Sean stond op om weer terug naar binnen te gaan. Donna's aanwezigheid liet hem alleen maar slechter voelen.