[✓] ᴍɪᴅᴅʟᴇ ɴɪɢʜᴛ ʟᴏᴠᴇ » 𝘪𝘵𝘢𝘧𝘶𝘴𝘩𝘪

Two|The Night We Met

Yuji, yemekte sürekli gördüğü çocukla ilgili sorular sormuştu. Fakat "yeni gelen komşular" dışında bir cevap alamıyordu ne kadar denese de. Nedendir bilinmez kim olduğunu çok öğrenmek istemişti. Sonuç olarak dip dibe yaşadıklarını ve Satoru gibi bir komşuları olduğunu -çünkü her zaman komşuların birbirleriyle kaynaşması için aktiviteler düzenlerdi- hatırlayıp eninde sonunda onunla tanışabileceğini düşündü.

Sofrayı toparlayıp bulaşıklara yardım ettikten sonra hep birlikte bahçeye çıkmışlardı. Belki o çocuk tekrar çıkar diye dürekli karşıdaki eve bakıyordu ama perdeleri çekilmiş kapının arkasında en ufak bir kıpırdanma bile olmuyordu.

Gece, Satoru ve nişanlısın gençleri eğlendirmesi ve bu yaz yapmayı planladıkları şeyleri anlatmalarıyla geçmişti. Satoru, bay Nanami' yi kolundan sürükleyip dışarıya çıkarmaya çalışmış olsa da huysuz adam hepsine lanet okuduktan sonra evine dönmüş ve kapıyı arkasından çarparak her sabahki ritüeline hazırlanmak için uyumaya çekilmişti.

Saat bire kadar dönen türlü türlü muhabbetler ve yiyilip içilmiş onca şeyden sonra herkes evlerine çekilmişti. Tabii Yuji' nin çok da tatlı olmayan akşam üzeri uykusundan sonra hâlâ cin gibi açıktı gözleri. Odasına girip balkonuna çıktı ve yavaşça yudumladığı limonatasıyla birlikte denizi izlemeye koyuldu.

Sahille bitişik olan minik yazlıkları, Yuji' nin en büyük huzur kaynağıydı. Annesinden ve sıkıcı üniversite derslerinden uzak bir yerde geçirdiği bu iki üç ay, kendini yeninden doğmuş gibi hissetmesini sağlıyordu. Dersleri fazla salmıyordu tabii. Ara ara çalışmak her zaman önemliydi. Ama burada rahatlayıp eğlenirken saçma okul kitaplarına pek yan gözle baktığını söyleyemeyiz.

Saat ikiye yaklaştığında hâlâ uyuyamadığı için akşam üzeri almış olduğu uykusuna sövüp birkaç sayfa kitap okudu. İyice serinleşen hava tüylerini diken diken ederken üşümüş olduğunu anlayıp üzerine hırka giymek için içeriye girmişti. Fermuarını kapatırken tekrar dışarıya çıktığında, sahil kenarında oturan köpekli oğlanı görmesi şaşırmasına neden olmuştu. Bir süre orada onu izledi. Oğlan eline aldığı taşları denize sinirle fırlatıp duruyor, daha sonra taşların üzerine oturup kafasını dizlerinin içine gömüyordu.

Yuji gördüğü görüntüden çok rahatsız olmuştu. Üzgün ve sinirli komşusunun yanına gitmek istemişti. Yavaşça araladığı odasının kapısını sessizce kapadıktan sonra merdivenlerden inip dış kapıyı açtı. Terliklerini ayağına geçirip sahile doğru yürüdü. Tanışmak için garip bir zaman olabilirdi. Ama sıcak kanlı ve dost canlısı İtadori Yuji için garip değildi bu. İnsanlara her yerde, her şekilde muhabbet açabilirdi. Kimseden de utanmaz, çekinmezdi zaten.

Terlikleri kumlara değmeye başladığı zaman yavaşça sinirli gözüken oğlana yaklaştı. Hâlâ aralarında bayağı bir mesafe vardı ve oğlan onu fark etmemişti. Biraz daha yaklaştıktan sonra durup seslenmeye karar verdi. "Hey! Selam, yanına oturabilir miyim?"