ផ្ទៃមេឃប្រែជាចុះងងឹតបន្តិចម្ដងៗ ព្រះអាទិត្យប្រែជាពណ៌លឿងទឹកក្រូច រៀបនឹងអស្តង្គត មិនបានប៉ុន្មានម៉ោងផងផ្ទៃលំហក៏ត្រូវជំនួសមកវិញនូវពន្លឺព្រះចន្ទដ៏សែនមូលក្រឡង់អមជាមួយនឹងហ្វូងពន្លឺផ្កាយតូចៗដែលនៅរះកំដរមីដេដាស ។
នៅក្នុងភូមិគ្រឹះនៃសាលទទួលភ្ញៀវ នាយសង្ហារជុងហ្គុកក្នុងឈុតគ្រ័រហ្សែរនៅឡើយកំពុងតែអង្គុយនៅសាឡុងផ្ទៀងនាឡិកាមើលម៉ោងក្នុងមួយនាទីម្ដង ដោយនៅក្នុងចិត្តហាក់ស្លន់ស្លោរខឹងមួម៉ៅក្ដៅក្រហល់ក្រហាយនឹងថេយ៉ុង ព្រមនិងមនុស្សជំនិតរបស់ខ្លួនជាខ្លាំង នាយខំផ្ទៀងម៉ោងទាំងចិត្តអន្ទះអន្ទែង ព្រោះពួកគេទាំងពីរ យប់ថ្មើនេះហើយនៅមិនទាន់មកវិញទៀង អោយទៅត្រឹមមន្ទីរពេទ្យសោះ មិនដឹងជាខ្ជាយដល់ណាខ្លះទេ នេះយប់ហើយខលទៅក៏មិនលើកទៀត ធ្វើអោយនាយដែលកំពុងនឹងសាឡុងអង្គុយសឹងមិនជាប់ ក្នុងចិត្តក្ដៅលើសដើម ។
~ងុឺត~~ ឡានត្រូវបានចតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ចេនក៏ចុះចេញពីឡាន ដើរទៅបើកទ្វារអោយនាយតូចចៅហ្វាយខ្លួនដែលកំពុងតែគេងលង់លក់
« ហាមប៉ះពាល់គេដាច់ខាត!! » សម្លេងធំក្រលរក៏មកដល់មុនម្ចាស់ ចេនក្រោយឮសំនៀងស្រែកបញ្ជាររបស់ចៅហ្វាយខ្លួនភ្លាម ដៃដែលបម្រុងថានឹងលើកត្រកងថេយ៉ុងក៏ត្រូវទម្លាក់ចុះ មុននឹងថយជំហានចេញពីគេយ៉ាងរហ័ស
« ឯងនាំគេទៅណាខ្លះ??!! » ដោយមិនទាន់បានបកស្រាយនិយាយអ្វីអោយស្រួលបួលផង ជុងហ្គុកស៊កដៃទាំងគូទៅខ្ញាំក៏អាវចេនទាញមកជិតខ្លួន សឹមនិយាយទាំងកំហឹង នឹងការបារម្ភហួងហែង មិនដឹងយកគេទៅណាខ្លះទេ ហើយនៅទៅតែពីរនាក់ទៀត យប់ជ្រៅទើបនឹងចូលផ្ទះ
« លោកប្រុស!! »
« ហ្អឹម » សម្លេងក្រហឹមរបស់ថេយ៉ុងក៏បន្លឺឡើង
« យើងនឹងមកជម្រះបញ្ជីជាមួយឯងនៅលើកក្រោយ ដែលហ៊ានយកគេទៅណាដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីយើង » ជុងហ្គុកលែងដៃចេញពីការខ្ញាំ មុននឹងដើរទៅក្បែរអ្នកដែលកំពុងតែគេង រួចបីកាយគេដើរចេញពីទីនេះទៅភូមិគ្រឹះសម្ដៅទៅបន្ទប់ជាន់ខាងលើ ។
ផឹប** នាយបោះកាយតូចដែលកំពុងគេងជ្រុបមុខនឹងប្រអប់ទ្រូងទៅលើពូកទន់ល្មើយខ្លាំងៗ រហូតដល់គេត្រូវកម្រើកត្របកភ្នែកភ្ញាក់ឡើងសម្លឹងមើលទៅពីដានបន្ទប់មឹសៗ មុននឹងក្រោកងើបឡើង គេមកបន្ទប់យ៉ាងមិចបាន ក្រែងចាំថាគេងក្នុងឡានមិនចឹង គេរេភ្នែកបន្តិចក៏ឃើញនាយសង្ហារកំពុងតែឈរសម្លឹងមកគេ
« លោក »
« ទៅណាខ្លះជាមួយចេន ទើបយប់ថ្មើរនេះទើបមកផ្ទះ?? »
« គឺខ្ញុំទៅលេងយូជុន »
« ហេតុអីមិនខលមកប្រាប់ ឯងកុហកខ្ញុំទេដឹង??! »
« ខ្ញុំមិនបានកុហកទេ កាលដែលមិនខលទៅ ព្រោះទូរស័ព្ទអស់ថ្ម »
« រកលេសបានប៉ុណ្នឹងទេឬយ៉ាងមិច?? ទូរស័ព្ទអស់ថ្ម ឬកំពុងតែនៅជាមួយប្រុសទេដឹង??! »
« លោកយល់ច្រលំហើយ ខ្ញុំមិនបានទៅជួបប្រុសដូចដែរលោកនិយាយទេ »
« យល់ច្រឡំហ្អេស?? »
« អួយ៎...!! លោកលែងដៃទៅ ខ្ញុំឈឺណាស់ »
« គ្រាន់តែកាន់ដៃប៉ុណ្នឹងសោះ ឯងរំអួយយ៉ាងនេះឬ?? អរ៎... ភ្លេចទៅ មកពីឯងរំអួយយ៉ាងនេះហើយ ទើបបានជាបានយើងធ្វើប្ដីនោះ!!! »
« ហ្អឹកៗហ្អឹក មិនមែនចឹងទេ »
« បើមិនចឹងយ៉ាងមិច យើងនៅមិនទាន់ជម្រះជញ្ជីជាមួយឯងទេ រឿងដែលឯងបោកយើងនោះ »
« ខ្ញុំមិនបានបោកលោកទេ »
« អរ៎ យើងយល់ហើយ មិនបានចង់បោកយើងទេ តែចង់បោកប្រុសអ្នកមានជាងយើង ពិតទេ »
« ហ្អឹកៗហ្អឹក ខ្ញុំឈប់និយាយជាមួយលោកហើយ »
« បើអញ្ចឹងក៏ឈប់និយាយរហូតទៅ »
~គ្រាំង~~ សម្លេងបិទទ្វារក៏លាន់ឡើងខ្លាំងៗអោយរងំពេញត្រចៀក ថេយ៉ុងដែលឈរសម្រក់ទឹកភ្នែកក៏ប្រែជាទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយនៅចុងគ្រែទាំងមិនយល់ថាគេខឹងខ្លួនរឿងអីទេ ក្រែងប្រាប់ហើយតើស៎ថាទៅលេងយូជុន នៅមិនជឿគេទៀត ហើយថែមទាំងថាគេបោកខ្លួនចង់បាននាយជាប្ដីស្អីមិនដឹងទៀតផង ។
———————
រងចាំភាគបន្ត...........
YOU ARE READING
អេតាសុីវិលលក្ខខណ្ឌ( ចប់ )
Fanfictionស្នេហាដែលកើតឡើងដោយការរៀបចំ ! ពួកគេសុទ្ធតែមិនដឹងខ្លួនដូចគ្នា ។ « កូនត្រូវតែរៀបការជាមួយក្មេងម្នាក់នោះ ព្រោះគេមានចៅរបស់ម៉ាក់ » #ការរងចាំមនុស្សដែលខ្លួនឯងស្រលាញ់ត្រឡប់មកវិញ ទាំងដែលមិនគិតថាគេស្រលាញ់ខ្លួនវិញ 02 / 05 ~ 16 / 07 / 2021 #អេត ម៉ារីរដ្ឋា(ថេ-ថ...
P 32: ខ្ញុំមិនបានបោកលោកទេ
Start from the beginning
