BARUT KOKAN ADAMLAR SERİSİ
"Bu saatten sonra " diye bir zaman dilimi var..
Sonuna ne koyarsan koy, yarım kalmıştır.
Ve bazı hikayeler, tam olarak yarım kalmışlığı anlatır..
Yüzbaşı Devrim Ali Kozcu .
Saye Karayel .
19.02
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ruhumdan kopup gelen Yankı Bu kitap yalnızca senin için..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🍂 Kabuk bağlamış yaralar Ve Geçmişin geçmeyen izi
. Bölümü okurken oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim. Sizin bir tanecik yorumunuzun beni ne kadar teşvik ettiğini anlatamam ❤️🔥
Derler ki, büyük ruhlar ızdıraplara sessizce katlanır.
Yirmi üç yaşımı soldururken, sırtlandığım bütün acımı ruhumdan sıyırıp atıyordum. Zira sığamıyordum artık bu cihana. Ruhumun büyüklüğünden değildi katiyen. Yalnızca sırtlandığım acı öyle büyüktü ki sığacağı daha büyük bir evren yoktu. Hiçbir evren bu kadar kanamıyordu.
Fırtınalı bir kasım gecesi, bir adamın kolları arasında acıları ruhumdan sıyırıp atmıştım. Orada, yağan karın altında, yelkovan kaç tur devirdi bilmiyorum ama en sonunda soğuktan hissizleşmeye başladığım vakit, Devrim Ali beni hafif bir yükmüşüm gibi kucağına almış ve arabaya bindirmişti.
Arabanın koruduğu sıcaklığı, hislerimi çözerken akıp giden yolu izledim. Yağan kar oldukça şiddetliydi bu yüzden oldukça yavaş gidiyorduk. Kars'a haftanın başından beri beklenen yağış sonunda gelmişti.
Bakışlarım Devrim Ali'ye kaydı. Aramızda yaşanılanların kesif ağırlığı, ne o konuşuyordu ne ben. Konuşacak bir şeyim de yoktu zaten. Kendimden çok büyük parçayı ona koşulsuzca sunmuştum. Bakışlarım traşlı yüzünden sık kirpiklerinin çevrelediği harelerine tırmandı. Bakışları yoldaydı. Garip hissediyordum. Bakışlarında saklı bir şey vardı, bir his. Bana baktığı zaman bana derin derin nefes aldıran, ruhumun en derinliklerine kadar soyup önüne serecek kadar sarsan bir his.
Devrim Ali'nin yanındaki Saye ben olamazdım. Saye, acılarını kimsenin yanında açık etmez, sarsılmaz dururdu. Bense, Devrim Ali'nin yanında bir şekilde günün sonunda kendimi zırhlarımı indirmiş buluyordum, sanki beni kuşatmasını istermiş gibi.
