IN ONOTHER WORLD

ikalimang kabanata

Ngayon ay pakinggan naman natin ang salaysay ni himire magmula nung magkahiwalay sila ni mia.

(MULING PAGBABALIK)
Salaysay ayon kay himire.

Magmula nung makuha na si mia nang kidlat ay nagsimula na kaming maghanap nang paraan para makausap si mia para ipaalala sa kanya na tinutugis sya ni ama.
Tinulungan naman ako ni jonathan at nagsuot ako nang kakaibang kasuotan.
Maputi ang aking damit(white t-shirt), ang aking suot naman sa baba ay may nakahati sa gitna o(pantalon).
Nakakailang sa una pero nasasanay na naman ako na isuot yon. Nanirahan kami sa bahay ni jonathan na parang palasyo ang laki.

"Diko ako nakatira kasama ang mga gwardya ko(kawal) at mga katulong (alipin). Magisa lang akong nagtaguyod sa aking buhay at walang ibang tumulong sakin dahil wala naman akong kakilala dito sa kakaibang mundo. Tinuruan ako nang mga tao kung paano mag salita nang kanilang lenguahe. Kaya natuto ako at nasanay narin." Sabi nya sakin at tumingala sa langit at napasabi nalang nalang nang ganito:

Kamusta na kaya si mia

Napatingala rin ako at nakita ko ang mukha ni mia sa mga ulap, nakangiti, at napakaputi, napaluha ako dahil sa aking kalungkutan ngunit tinibayan ko nalang ang aking loob.

'Sa mga bituwin, ang mukha moy nakaukit,
Sa mga ulap ikaw nakangiti,
Napaluha ako nang ikay makita,
Ang mukha moy parang sampaguita'

Mga kata sa ulap,
Nakasulat ang iyong ngalan,
Sa mga karwahe ikay nakasakay,
Prinsesa ko ikay aking minamahal

(Isinulat ito ni himire noong enero 9 taong 1733)
Ang katang ito ay hango sa pagibig na kanyang nadarama.

PUMAPASOK kami noon ni jonatham sa loob nang kanyang bahay at tinuro ang aking silid. Napakaganda nito at napakalambot rin nang kama. Habang nagsusulat ako nang kata ay isang alipin ang pumasok nagsalita
"Paumanhin ngunit gusto kang makausap nang amo namin" sabi nya sakin at sinara na ang pinto.

Nagtaka ako kung ano ang gusto nyang ipahiwatig sakin pero di ko maintindihan. Sinara ko ang libro at pumunta kay jonathan na ngayon ay nakatitig sa kakaibang bagay na hugis rektanggulo na may nagpuputukan sa loob. Nagtago ako sa likod nang upuan at sumigaw
"Umalis ka diyan jonathan!!mapanganib dyan" sigaw ko sa kanyan pero napatitig lang sila sakin at tumawa.
"Ito ay tv lamang. Kagamitan sa mundong ito" saad nya sakin sabay tawa. Napatawa narin ako dahil parang bawil na atta ako. Lumapit sakin si jonathan at sinabi:

'Maghanda ka'

Hindi ko kantindihan?maghanda daw ako?bigla ko nalang syang hinila pabalik sa akin sabay bulong.
"Sasalakay ba tayo?" Tanong ko nang pabulong at bigla syang tumawa nang malakas.
"Ikaw ba ay nagbibiro?" Sagot nya sakin at patuloy pa nya
"Tayo lamang ay kakain" sabay tawa🙄🙄sakin.
Napatingin ako sa paligid at napatitig sa mga sahig. Napakakinang sa loob na para bang sa palasyo mo lang makikita. Ang haba nang bahay . parang sa silid ko sa palasyo.

Habang kumakain kami ay nagmamadali ang isang alipin na pumunta sa tabi ni jonathan at may binulong.
"Ako lamang ay aalis at may aasikasuhin" sabi nya sakin at agad na nagmadali papuntang silid at may kinuhang kakaibang bagay. Natapos ns ako sa pagkain at nilibot ang bahay. Napukaw ang aking atensyon nang may isang pinto na nakalagay na
'No people allowed" at dahil ako marunong magbasa nang lenguwahe nilaa ay hinayaan ko nalang. Pumunta ako sa silid at nagbasa basa nang mga aklat na naroon nagsulat-sulat narin sa aking libro na binigay ni jonathan. Itim na pinta lang ang aking gamit dahil di ko alm gamitin ang sinasabi nilang ballpen dito sa mundong ito.

Makalipas nang ilang araw ay nakahanap na kami nang manghuhula at sinabi nyang walang paraan para makabalik ngunit may isang paraan upang makausap si mia. Napakasaya ko noon at parang wala nang bukas ang aking kagalakan.
Sinimulan ma nang matanda ang orasyon at tinawag ang pangalan ni mia. Habang tinatawag nya ay nakita ko ang mukha ni mia. Di ako makapagsalita noon dahil sa galak.
"Wag nyong hayaang maluha dahil sa oras na pumatak ang luha ay may mangyayaring di maganda kay mia" sabi nya. Hindi ko inintindi ang sinabi nya dahil sa sabik na makita ko si mia. Habang papalapit si mia ay tumatalon sa tuwa ang aking puso

O binibini, ikay aking minamahal,
Ang mga mata mo ay parang krystal,
Sa mukha mo ay parang araw,
Kumikinang, kahit bwan ay iyong naakit.

"Wag nyong hayaang mahawakan ni mia ang tubig dahil sa sandaling mahawakan nya ito ay mawawalang bisa ang orasyon"sabi samin nang matanda.
Napansin namin na mukang hahawakan ni mia ang tubig kaya dali dali kaming nagsalita
" wag mong hawakaaann!!"sigaw namin at mukang narinig naman nya. Habang nakatitig kami sa isat isa at magsasalita na sana ako kaso biglang may pumatak sa tubig.
Nabigla ako at napatingin kay jonathan, nagulat ako dahil tumutulo na ang luha nya.
"Ano sa tingin mo ang iyong ginagawa!" Sigaw ko sa kanya ta hinawakan ang kanyang suot.
"Patawad" sabi nya sakin pero para sakin ay walang kapatawaran iyon dahil nanganganib na ngayon si mia
"Tanda!! May paraan paba para mabali ang orasyon?" Tanong ko sa kanya sabay hawak sa mga libro na hawak ko ngayon.
"May paraan pa" sabi nya. Napatingin kaming dalawa sa matanda at sabay na nagsalita

"Ano iyonnn!!!"sabi namin sa kanya
" maaring makawala sya roon kung may isang tatalon sa inyo upang hilain ang kahoy na itinusok ko kanina sa ilalim nang tubig"sagot nya naman. Nagtaka kami dahil di naman namin sya nakita na lumangoy kanina sa ilog at may itinusok.

"Wierd? Di naman kita nakita na tumalon sa ilog kanina ahh?" Patanong ni jonathan sa kanya.
Habang nagiisip kami kung sino ang tatalon ay nagsalita ulit ang matanda
"Bilis!!wala nang oras" sabi nya samin.

"Di ako marunong lumangoy" sabi ni jonathan
"Ako den" sabi ko naman sa kanilang dalawa.

"Kung gayon sino?" Sabi nang matanda samin at nagkatitigan kami ni jonathan. Hinawakan nya ang kamay ko at-

Yan lang muna sa ngayon😗😗💥
Lub u all
Sana magustuhan nyo.paki vote narin po