"𝑴𝒚 𝑭𝒂𝒃𝒍𝒆𝒔" 3 (𝙲𝚘𝚖𝚙𝚕𝚎𝚝𝚎𝚍)

25𝚃𝙷 𝙵𝙰𝙱𝙻𝙴: 𝚃𝙰𝙶𝙰𝙻𝙾𝙶

Pero, sinabi ng saging sa kanya na pwede ulit siya magbigay ng kanyang bunga kung pupunta ulit siya doon sa kanya.

Labis nga ulit na nagpasalamat si Napigsa. Dahil dito sa kanyang saging ay lumakas siya at pwede na siyang magtayo ng kanyang bahay.

Sa kabilang banda, si Nasirib ay naghanap din ng kanyang makakain sa kagubatan.

Nakita niya ang isla na sagana ng mga prutas at gulay at marami ring mga hayop na maamo.

Habang siya ay lumalakad at nagmamasid sa kagubatan ay nagulat siya sa isang species ng ibon.

Nagulat siya dahil binigyan siya ng abuyo o isang wildchicken ng kanyang mga itlog.

Hindi tinanggap ni Nasirib ang itlog dahil gusto niyang dumami sila.

Pero ibinigay pa rin ng Abuyo ang kanyang mga itlog kay Nasirib kaya naman tinanggap nalang niya ang kanyang mga itlog.

Sinabi ng Abuyo na walang embryo ang kaniyang itlog na ibinigay sa kanya dahil ang mga may embryo na kanyang itlog ay kasalukuyang na sa kanyang pugad.

Nagpasalamat nga si Nasirib kay Abuyo dahil sa pamimigay ng kanyang itlog.

Lumabas si Nasirib sa kagubatan at pumunta sa lugar kung saan niya itatayo ang kanyang bahay.

Nang nakapunta na siya roon ay nakita na niya ang kanyang kapatid na si Napigsa na inuumpisan nang itinatayo ang kanyang bahay.

Habang nagtatayo si Napigsa ng kanyang bahay ay nagluto muna ng pinakuluang itlog si Nasirib na ibinigay ng Abuyo.

Kinuha ni Nasirib ang kaldero mula sa nasira nilang bangka at pagkatapos ay linagyan niya ang kaldero ng tubig-alat.

Tapos, sinimulan na ni Nasirib ang paggawa ng apoy gamit ang kanyang nahanap na flint at steel mula sa gubat ng Agtintinnulong.

Agad siyang nakagawa ng apoy sa pamamagitan ng dalawang batong iyon at agad niyang pinaapoy ang mga tuyong-tuyong mga kahoy na kinuha niya rin mula sa gubat.

Hindi natakot ang mga tuyong kahoy na masunog ngunit masaya pa nga sila dahil sa wakas ay mayroon na rin silang silbi.

Sa oras na iyon ay pinakuluan niya ang mga itlog at malalipas ang ilang mga minuto ay naglaho ang tubig at naging asin.

Sakto namang naluto na ang mga itlog.

Naisipan niyang kunin ang mga asin para pampalasa sa itlog.

Nasarapan nga si Nasirib sa mga itlog na may asin at siya ay nabusog.

Pero naramdaman niyang uhaw na uhaw na siya kaya naman naisipan niyang kumuha ng bunga ng makapuno para uminom ng katas nito.

Dahil mabait ang mga puno ng makapuno ay sila na mismo ang nagbigay ng kanilang bunga sa pamamagitan ng paghulog ng kanilang bunga sa pamamagitan ng paggiling.

Dahil dito ay sobrang nagpapasalamat si Nasirib dahil sa kanilang mga bunga.

Kinuha niya ang kanyang bolo sa kanilang sirang bangka at hiniwa ang bunga nito.