"ေက်ာ္မိုးတို႔ အိမ္ကလို႔ ေျပာတာပဲ ၊ ငါလည္း အသံအရမ္းက်ယ္လာမွ သတိထားမိတာ ၊ မရင္ေမ ကို ေျပာဆိုသြားလိုက္ၾကတာ"
ကိုမိုးအိမ္က ေရာက္လာတာတဲ့လား ။ ဒါဆို အေမ့ကို ရန္ေတြ႕သြားၾကတာေပါ့။
"ငါလည္း သိသိခ်င္း ေျပးလာတာပါပဲ ၊ ဟိုဘက္က မရင္ေမကို ဆဲဆိုေနၾကတာ ၊ သူတို႔ အိမ္က သားကို ဖ်က္ဆီးတယ္ ဆိုလား ၊ ငါလည္း မေနႏိုင္လို႔ ဝင္ေျပာရင္း ရန္ျဖစ္မိတယ္"
"........"
"နင္ကလည္း အိမ္မွာ မရွိဘူး ၊ သူတို႔သားကိုလည္း ရွာမေတြ႕ဘူး ဆိုေတာ့ အိမ္ကို လိုက္လာၾကတာထင္တယ္ ၊မထုတ္ေပးရင္ တရားစြဲမယ္ ဆိုၿပီး ေအာ္ႀကီး ဟစ္က်ယ္ေတြ ျဖစ္ၾကေသးတာ "
"......."
"သူတို႔ ျပန္သြားေတာ့ မရင္ေမ လဲက်သြားတာပဲ ၊ ဘယ္လိုေခၚေခၚ ႏိုးမလာေတာ့ဘူး"
အထြန္း စကားပင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၿငိမ္ေနမိသည္။
ဒါဆို အေမက အထြန္းေၾကာင့္ ။
အထြန္းက ခ်က္ခ်င္းပင္ ထကာ အိမ္ေပၚသို႔ ေျပးျပန္သည္။
"အေမ အထြန္းေလ"
"ဟဲ့ ဖယ္စမ္း"
ႀကီးျမက တြန္းလႊတ္သည္ ။
"ဖယ္စမ္း မေအကို ျပန္သတ္တဲ့သား ၊ နင္ ဟိုဘဝက ဝဋ္ေႂကြးေတာင္ မေက်ေသးဘူး အခု အေမကို ထပ္သတ္ျပန္ၿပီ ၊ နင့္ေၾကာင့္ သူေသရတာဟဲ့ "
ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္းပင္ ထိုင္ခ်ကာ ငိုေနေသာ ႀကီးျမကို ဘႀကီးက ဆြဲထူကာ တြဲေခၚသည္။
"ျမေမ ေတာ္ေတာ့ "
ဘႀကီးက အထြန္းကို ျမင္ေသာ္လည္း စကားမေျပာဘဲ ႀကီးျမကိုသာ ေခၚသြားသည္။
အထြန္းသည္ အေမ့ အနားသို႔ ကပ္ရင္း ငိုသည္။
"အထြန္းမိုက္တာပါ အေမရယ္ "
"အေမ အထြန္းေလ ကိုမိုးနဲ႔ မေတြ႕ေတာ့ဘူးေနာ္ "
"အေမ ထပါဦး အေမရယ္ "
ေအးစက္ေနေသာ လက္ကို ကိုင္ကာ အထြန္းက တဖြဖြ ေျပာရင္း ငိုျပန္သည္။
"အထြန္း အိမ္ျပင္ဖို႔ ပိုက္ဆံ စုထားတာ ျပည့္ေနၿပီေလ"
" အေမ့ ကို ကန္ေတာ့ဖို႔ နားကပ္လည္း ၾကည့္ခဲ့ၿပီးၿပီေလ "
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
Part 36 - Final ( Zawgyi)
Start from the beginning
