"အထြန္း ပြဲခင္းထဲသြားရေအာင္ ၊ ေနာက္က်ေနေတာ့မယ္ "
"ဟုတ္"
ေက်ာ္မိုးက စက္ဘီးကို ျပန္နင္းသလို အထြန္းကလည္း ေဘးေစာင္းပင္ျပန္ထိုင္သည္။ ထိုတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ အထြန္းသည္ မရဲတရဲပင္ ေက်ာ္မိုး၏ အက်ႌစကို ကိုင္ဆြဲထားေလသည္။
********
ပြဲေဈးသည္ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားလ်က္ရွိသလို လူမ်ားလြန္းသျဖင့္ မတိုက္မိေအာင္ပင္ ေရွာင္ေနၾကရသည္။
"အထြန္း ဘာစားခ်င္လဲ"
" မသိေသးဘူး"
အထြန္းက ဟိုဟိုသည္သည္ ၾကည့္ရင္း စားစရာရွာသည္။
ပန္းသီး ဟင့္အင္း ၊ အေၾကာ္ ဟင့္အင္း ၊ ဝက္သားတုတ္ထိုး ဟင့္အင္း။
တစ္ခု စဥ္းစားၿပီးတိုင္း ေခါင္းတစ္ခါ ခါသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ အထြန္း တစ္ေယာက္ မုန႔္ေလေပြကို သြားေတြ႕သည္။
"ကိုမိုး ကိုမိုး မုန႔္ေလေပြ စားခ်င္တယ္"
အက်ႌစကို ဆြဲကာ ကေလးတစ္ေယာက္လို ေျပာေနေသာ အထြန္းကို ေက်ာ္မိုးက ၾကည့္ရင္းရယ္သည္။
"လာ သြားဝယ္ၾကမယ္"
အထြန္းက မုန႔္ေလေပြအခ်ပ္ႀကီးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ရယ္သည္။
"အထြန္း ဘာေတြ သေဘာက်ေနတာလဲ"
"မုန႔္တစ္ခုကို အထြန္းမ်က္ႏွာ ႏွစ္ဆေလာက္ရွိတယ္"
အရယ္တစ္ဝက္ျဖင့္ ေျပာလာေသာ အထြန္းကို ေက်ာ္မိုးက ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္တြင္ ကိုင္ထားေသာ မုန႔္ေလေပြကို ၾကည့္ကာ ရယ္ေတာ့သည္။
"ဟုတ္သားပဲ အထြန္းေျပာမွ သတိထားမိတယ္"
ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေသာ လမ္းတြင္ ကစားဝိုင္းမ်ားကို လည္းေတြ႕ရသည္။
"အထြန္း ေဆာ့မလား"
"ဘာကိုလဲ"
""ျမားပစ္မယ္ေလ "
"ဟင့္အင္း အထြန္းမပစ္တတ္ဘူး ရႈံးသြားလိမ့္မယ္"
"ရပါတယ္ အထြန္းရဲ႕ စမ္းၾကည့္ၾကတာေပါ့"
ျမား ပစ္သည့္ေနရာေရာက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ ေက်ာ္မိုးက ပိုက္ဆံထုတ္သည္။ အထြန္းကေတာ့ ေဘးမွသာ လိုက္ၾကည့္သည္။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
Part 35 ( Zawgyi )
Start from the beginning
