ÇUKUR

BÖLÜM-4

Eveeettt... Nasılsınız canlarrr. Yepyeni bir bölümle geldim. İnşallah beğenirsiniz. Eğer hata yaptıysam ve beğenmediğiniz yer olursa sınıfları aşmadan her türlü eleştiriye açığım.

     Bölüm aralarında buluşalım🙈. Yıldızı da patlatmayı unutmayın olur mu🤭. İyi okumalar görüşürüz✋✨☺️

      Oturduğum yerden hala devam etmekte olan kahkahamla doğruldum. Yine yanılmadim. Buraya gelerek en doğru kararı verdiğimi kurduğum plan bir kez daha doğruladı. Ellerimi eşofmanımın cebine koyup neşeli zamanlarımda çaldığım gibi ıslıkla bir melodi tutturdum. Kazlar ördekler az öncekine nazaran daha çok bağırıyor, kuşlar şen cıvıltısıyla adeta bana eşlik ediyorlar. Yol boyu eksik etmediğim gülümsememi eve yaklaşınca geçici süreliğine soldurdum.

      Kapıya geldiğimde aynı anda açılan kapı beraberinde beklemediğim yüz beni karşıladı. Gergin yüz hatlarından bir şeylere sinirlendiği pekâlâ anlaşılabiliyor. Her ne kadar ne olduğunu sorup eskiden olduğu gibi destek çıkmak istesem de babamın tarafına geçtiğinden dolayı affedemiyorum. Çok kızmıştım ona. Birlikte bu tek bir ışığı kalmamış karanlık dünyadan ışığın bol olduğu yere gidip yeni bir düzen kuracaktık. Biz ışığı seçmiştik. Karanlık bize göre değildi. Ama Doruk beklediğimden de erken pes etti. Daha yolun başında umutsuzluğa kapılıp saf değiştirdi. Lakin tüm bunlara rağmen hiç beklemediğim bir anda karşımda beliren bu eski dostumu çok özlediğimi fark ettim.

     Bizim dostluğumuz çocukluğumuza dayanırdı. İkimizin de birbirimizden başka hiç arkadaşı olmamıştı. Bu dostluğu anneme ve Doruk'un annesi Asrın teyzeye borçluyduk. Onların dostluğunu yıllar eskitememişti. Ta ki Asrın teyze bizlere çok erken veda edene kadar.  Annesinin ardından Doruk bir hayli yıkılmıştı. O küçük çocuk bir yıkıntının altından çıkıp bu günlere gelebildi. Annem ve ben ise bu durumda en  büyük rolü üstlenenlerdik. Şimdi ise karşımda duran eski dostumun hangi ara bu adamlara benzediğini fark edemediğime üzülüyorum
    
      Anlık bir bakış atıp yanımdan geçip gitti. Bir şeyler sakladığıni düşünsem de bunu o isteyene kadar öğrenemeyeceğimi bildiğimden bende hızla eve girdim. Mutfaktan bir şeyler atıştırıp kısa bir duş aldım. Odamdaki masama geçtim. Telefonumdan bir şarkı açtım. Temiz bir A4 kağıdı alıp özenle yazmaya başladım.

      Mutluluğum,
      Bugün şirkete gittim. Biliyorum ne için gittin diyeceksin. Ama bu oyunları bozmak için gittim. Onca çocuğun hayatını alt üst ediyor babam. Buna göz göre göre izin veremezdim. Artık kendini çok aştı. Kirli ellerini bulaştırmadığı yer kalmadı. Bende yeni kararlar aldım. Hani anlatmıştım ya geçen yıl ki mektubumda. O gölete gittim. Çok huzurlu bir yer. Sen gelince seni oraya götüreceğim. Belki piknik yaparız. Ama yeterki gel...
       Bugün Doruk bizim eve gelmiş. Kapıda karşılaştık. Senin gözün gibi baktığın Doruk çok değişti annem. Babasıyla birlikte kirli işleri yürütüyor. Yüzüme bile bakmıyor. Bu o değil inanmak istemiyorum. Ama öyle olmadığını kanıtlayacak hiç bir delilim de yok. Farkedemedim annem özür dilerim. Onun hangi ara öyle biri olduğunu anlayamadım.
       Annem, mis kokulum. Seni çok özledim. Özlem yüreğimi kasıp kavuruyor. Kaç yıl oldu benden gideli? Kaç yıl oldu şefkatle bakan gözlerine bakmayalı? Beni sarıp sarmaladığında kokunu doya doya içime çekmeyeli? Hasret neden bu kadar ağır geliyor yüreğime? Bu hep böyle mi olacak? Ben bu ağırlığı kaldırabilecek miyim yoksa altında ezilecek miyim?  Annem, kokunu unutuyorum. Bu çok acı veriyor. Özür dilerim. Kokunu niye unutuyorum anne? Neden beni yalnız bırakıyorsun? Bari bende kokun kalsaydı.
      Şimdi bir şarkı açtım. Dinliyorum. Karşımda seninle son çekildiğimiz çerçevelettiğim fotoğrafımıza bakıp  sana bu mektubu yazıyorum. Şarkıları sadece senin için dinliyorum annem. Belki kasıp kavuran bu yüreğime bir yudum su olur diye... Bak ne diyor şarkıda;
      Nerdesin
      Şimdi nerdesin, söyle.
      Bazı şarkılar sonmuş gibi
      Bazı şarkılar oymuş gibi
      Bir denizcinin evine dönmesi kırlangıçların umrunda olmaz
      Şimdi kuş vuran sapan kadar merhametsiz sensizlik
      Ait olmadığım denizin tam ortasındayım
      Yüzücem, sana varana kadar kulaçlarım
     
     
      Bazı şarkılar senmişsin gibi annem. Sensizlik kuş vuran sapan kadar merhametsiz. Ait olmadığım denizin tam ortasındayım. Yüzücem annem. Yüzücem. Sana varana kadar kulaçlarım...