TEMİZLİKÇİ PRENSES (SEVGİLİ OKUR SERİSİ)

Bölüm 23: Biz Temizlik Yaparız

Ne varlık yokluk, ne ölüm kalım, ne savaş barış... Her şey önemini yitirmiş gibi, ülkece herkes aklını kaçırmış gibi gündemin tek başlığı "Temizlikçi Prenses" olmuştu Sevgili Okur. Dünyanın tüm işleri bitmiş, endişeleri tasaları tükenmiş, çözülecek son problem olarak kala kala "Temizlikçi Prenses" kalmıştı sanki.  

O gün bir hışım Kaya'nın yanından çıktıklarında Holding binasının önünde aniden gazeteciler sarmıştı etraflarını. Yağmur gibi yağan sorular karşısında neye uğradığını şaşıran genç kadın:

"İşimiz bu," demişti art niyetle sorulduğu belli bir tanesine cevaben. "Biz temizlik yaparız."

Neyse ki  Aziz'le İpar daha fazla hırpalanmasına fırsat vermeden buldozer gibi yardıkları kalabalığın arasından çekip çıkarmışlardı onu. İşte talihli ya da talihsiz şekilde sarf ettiği bu sözler meseleyi iyice gündemin zirvesine taşımıştı.  O an itibarıyla, genç kadının mütevazı, olgun ve kompleksiz tavrına dair görüntüleri tüm medyada aralıksız dönmeye; sanal, sosyal ne kadar medya türü varsa hepsi "Temizlikçi Prensesçilerle" dolmaya, onun için klipler, videolar yapılmaya yayınlanmaya, bloglar, sayfalar açılmaya başlamıştı.

O vakit bu vakit herkesin dilinde bir "Temizlikçi Prenses", herkesin dilinde bir "işimiz bu, biz temizlik yaparız" şarkı gibi söylenip durmaktaydı.  Başkası için müthiş eğlenceli, keyifli olabilecek, akla hayale gelmeyecek fırsatlara kapı açabilecek, büyük kazançlar getirebilecek bu durum İpek açısından sıkıntıdan başka anlam taşımamaktaydı. Bu yüzden de varlığını koruma güdüsü baskın çıkmış, içine kapanmıştı. Üç haftadan fazladır kimseyle görüşmüyordu, ailesiyle bile neredeyse hiç konuşmuyordu. O kadar sevdiği temizlik şirketine uğramaz olmuştu, gittiği tek yer İpar'la Diyar'ın işlettiği catering firmasıydı (ki onun da adı "Prenses Yemek Şirketi"ydi Sevgili Okur). Sabahları doğrudan kendisine tahsis edilmiş odasına geliyor,  geç saatlere kadar başını kaldırmadan çalışıyor, sonra evine dönüyordu. Ağzından yaşananlara dair tek kelime dökülmese de, teselliyi iki büyük kardeşinde bulduğu öyle açıktı ki; ablası ile abisi adeta üzerine titriyor, gözlerinden bile sakınıyorlardı onu. Tüm tasaları ortamı onun için güvenli ve huzurlu tutmaktan ibaret olmuştu.   

***

Kaya ise bin beter durumdaydı Sevgili Okur. Ancak onun içine kapanma, her şeyden elini eteğini çekme lüksü yoktu, o niyette de değildi zaten. Bir tazı gibi komployu kuranların peşine düşmüş, geçen üç haftada epey yol kat etmişti. Devam etmesini sağlayan aslında bu azmi, İpek'in kırılan gururu ile parçalara ayrılmış kalbini onarma ihtimaliydi. 

An itibariyle onu o lüks restorantta güzelden ziyade işveli ve oynak bir kadınla görenler  romantik ya da en azından flörtöz bir randevuda olduğunu sanabilirlerdi. Ah ama dış görünüş çoğunlukla yanıltıcıdır öyle değil mi?

Öğle vakti başlayıp uzata uzata sonrasındaki saatlere sarkıttığı yemeğin bitmesine az kala, masaya getirilen acı kahvesinden bir yudum aldı genç adam. Elâ gözleri korlanmış, günlerdir öğrendiği her detayla içinde biriken öfkesi iyice harlanmış, delip geçmek istercesine göğsünü zorlar hâle gelmişti.

Karşısında oturan kadına gelince; o halinden ziyadesiyle memnundu. Zira keskin gözleri masaya oturdukları dakikada ondaki ateşli hali tespit etmişti. Ne ki bambaşka şeylere yormuştu. Bu nedenle de derinlere gömdüğünü, hatta söndürdüğünü sandığı tüm umutları teker teker canlanmıştı yemek boyunca ağzına attığı her lokmayla, içtiği her damlayla. Beklentileri başını iyice döndürmeye başlamıştı ki, Kaya'nın elini cebine attığını gördü ve yüreği "hop" etti: Yoksa bir teklifin habercisi miydi bu? Ama bu kadar çabuk olabilir miydi, bu kadar erken? Belki de bir hediyeydi? Evet, evet. Bir hediye olmalıydı, paha biçilmez, kıymetli. Hediye ya da teklif, hepsi kabulüydü. Bilseydi ki böyle kolay olacak, daha önce patlatmaz mıydı o skandalı. Neyse, neyse. Geç ama güç değil... Bunlara benzer düzinelerce bölük pörçük düşünce hızla geçerken zihninden heyecanın parlattığı yüzünü karşısındaki yakışıklı yüze çevirmişti, gözleri pırıl pırıldı.