ဟင္းခ်ိဳ ခပ္ထည့္ၿပီးေသာ အခါ အထြန္းသည္ လက္ေဆးသည့္ေနရာသို႔သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရ ၊ ဆပ္ျပာ ႏွင့္ လက္သုတ္ပုဝါတို႔ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္သည္။
ပန္းကန္ေဆး၊ အိုးတိုက္ သည့္ေနရာတြင္ေတာ့ အပ်ိဳ ၊ လူပ်ိဳ အဖြဲ႕ရွိေနေသာေၾကာင့္ အထြန္းကူညီစရာမရွိ။
"အထြန္း စားၾကေတာ့မလား လာ "
"ဟုတ္"
အထြန္းက ထက္ေအာင္ေဘးတြင္ ထိုင္ၿပီးလွ်င္ ၾကက္သားတစ္တုံးကို ဦးခ်သည္။
အနည္းငယ္ ပင္ပန္းေနပုံရေသာ ကိုထက္သည္ ထမင္းစားပြဲတြင္ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ရွိေနျပန္သည္။
"ကိုထက္"
"အင္း"
"စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလို႔လားဟင္"
"မဟုတ္ပါဘူး အထြန္းရယ္ "
"အန္တီက ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္မွာပါ"
လူႀကီးေလးလို ေျပာေနေသာ အထြန္းကို ထက္ေအာင္က ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးသည္။
"အင္း ေမေမက အရမ္းေအးခ်မ္းတာ ၊ အခုလည္း ေအးခ်မ္းေနမွာပါ "
********
အစီအရီေပါက္ေနေသာ ဝါးပင္တို႔သည္ စိမ္းစိမ္းစိုစို ရွိေနသည္။ အစိမ္းရင့္ေရာင္ဝါးပင္တြင္ အစိမ္းေဖ်ာ့ေရာင္ ဝါး႐ြက္တို႔ကာ ခပ္စိပ္စိပ္။ ဝါးပင္အခ်ိဳ႕မွာ အေပၚသို႔ေထာင္မတ္ေနၾကၿပီး အခ်ိဳ႕မွာမူ အဖ်ားဆီမွ ေကြးၫြတ္ကာ ခပ္ကိုင္းကိုင္းရွိေနသည္။ ျဖန႔္က်က္ထားသကဲ့သို႔ ရွိေနေသာ ဝါး႐ြက္တို႔သည္ ေနမထိုးေအာင္ ကာကြယ္ေပးထားေသာ အမိုးအကာႏွင့္ပင္ တူေနေလသည္။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းၿခံဝန္းရွိ ဝါး႐ုံေတာကို ျဖတ္ၿပီးေသာအခါ ေစတီသို႔ သြားၾကျပန္သည္။ ဘုရားေပၚသို႔ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ေအးခ်မ္းမႈကို စတင္ခံစားရသည္။ ဆည္းလည္းသံတို႔ကလည္း ၾကည္လင္ေသာစိတ္ကို ျဖစ္ေစသည္။ ေခါင္းေလာင္းထိုးသံတို႔ကလည္း ၾကည္ႏူးေသာ စိတ္အစုံကို ျဖစ္ေစျပန္သည္။
ေက်းငွက္တို႔က ရင္ျပင္အနားတြင္ ပ်ံသန္းေနၾကသလို ဥပုသ္သည္တို႔ကလည္း တရားမွတ္ေနၾကသည္။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
Part 28 ( Zawgyi)
Start from the beginning
