Driving Me Crazy [BieberStory]

2 || Driving Me Crazy

Door de douane poortjes kom ik weer binnen. Fijn wat een gezelligheid hier. Nee ik meen het, alle mensen kijken me streng aan, net of ik een of andere gevangene ben die hier niet hoor. 'Hey Guys youre right. I don't belong here!' Ik druk mijn oordopjes weer in mijn oren. 'If you really want more, scream it out louder If you're on the floor, bring out the fire And light it up, take it up higher Gonna push it to the limit, give it more.' Ongeintereseert loop ik achter mijn kar met koffers naar de aankomsthal. Stiekem ben ik toch wel benieuwd met wat voor mensen ik mee moet. En het slimme is, mijn ouders hebben me niets verteld. Nee echt slim . Naja, één ding. Er is een jongen van mijn leeftijd, ze dachten een jaar ouder. En wat is hun bedoeling hiermee? In de aankomsthal staat een grote groep met mensen. Achter me begint een of andere troela als een gek te gillen en duwt me opzij. Ik grom binnens mond. Manieren kennen ze niet in Atlanta denk ik. Ik zie een vrouw van rond de 40 met een bord staan. Faya Awshel staat er met grote letters op. Ik zucht en loop op de vrouw af. 'Be nice'  bijt ik mezelf toe. 'Eu, dat ben ik,' zeg ik en wijs naar het bordje. Ze kijkt van het bordje naar mij en lacht. 'Pattie,' stelt ze zich voor. Ergens komt die vrouw me bekend voor, maar ik kan het niet thuis brengen. 'Faya, maar dat is vast al duidelijk.' Ik tover een fake glimlach, maar Pattie lacht hartelijk terug. 'Kom, dan neem ik je mee naar huis,' zegt ze terwijl ze naast me komt lopen en samen duwen we de kar. 'Oke, wat zijn dit weer voor manieren? Atlantanen (of whatever) zijn rare mensen.'