ေနြၪီးအသံကိုၾကားေတာ့ မိုးပင္လယ္က ေအာ္ရယ္ရင္း...
"ဟားဟား...ေျခေထာက္က်ဥ္တာက မေသပါဘူးဗ်"
"ဖယ္ပါဗ်ာ..ခင္ဗ်ားလုပ္ေနတာက ျမင္မေကာင္းဘူး..ၿပီးေတာ့.."
"ဘာလဲ ကိုယ္ကအသက္ႀကီးတယ္လို႔ေျပာမလို႔လား"
ေနြၪီး ျပန္မေျဖဘဲ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ေနေတာ့...
"အသက္ႀကီးတာကိုေနာက္ဆံုးေတာ့ သတိထားမိသြားၿပီလား ဆာဂ်င္ခင္ဗ်"
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ဖယ္ခိုင္းေနတာေလ...ရာထူးကေတာ့ ခင္ဗ်ားထက္ႀကီးေနတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲမတက္ႏိုင္ဘူး"
မိုးပင္လယ္ရဲ့လက္ကိုအတင္းတြန္းဖယ္ၿပီးထေတာ့ လက္တစ္ဖက္က ေရႏြေးခြက္ကိုသတိထားေနရတာမို႔ မထိန္းႏိုင္ပဲ ဒူးေထာက္ကာၿပံဳးၿပံဳးႀကီးေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ မိုးပင္လယ္ေပၚကိုေနြၪီးေမွာက္ရက္က်ေတာ့တယ္။
"ဟာ!ဟာ!ေဟ့!ေနြၪီး...အင့္!"
"အား!က်စ္က်စ္"
"ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း..."
မိုးပင္လယ္ရဲ့ရယ္သံစြက္ၿပီးေမးသံ ကိုၾကားေတာ့ ေနြၪီး ျဖန္းခနဲ တစ္ကိုယ္လံုးပူတက္လာၿပီး ကုန္းထလိုက္တယ္။မိုးပင္လယ္ကေတာ့ ပက္လက္အေနအထားနဲ႔ရယ္လို႔မဆံုး။ေရႏြေးေတြလဲ ေမွာက္ကုန္ၿပီ။
ေနြၪီးရွက္သြားတာမို႔လက္ထဲကလြတ္သြားတဲ့ေရႏြေးခြက္ကို စားပြဲေပၚတင္ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ဆြယ္တာကိုမိုးပင္လယ္မ်က္ႏွာေပၚဖံုးခဲ့ၿပီးနားေနခန္းထဲကထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။
ရွက္လာတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာမလံုမလဲျဖစ္ကာ
"ဒီေန့အေအးေပါ့တယ္ေနာ္" လို႔လဲ လမ္းမွာေတြ့တဲ့ျဖဴႏွင္း နဲ႔ၾကဴၾကဴေမႊးကိုေျပာခဲ့မိေသးတယ္။
နားေနခန္းကိုမာဖလာျပန္ယူၾကတဲ့ ျဖဴႏွင္းတို႔ကသာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ၿပီးက်န္ခဲ့ၿပီး..
"ေဒါက္တာေနြၪီးက ရြဲ႔ေျပာသြားတာလားေဟ...ဒီေန့ပိုေအးတာမလား"
"ေအးေလ"
__________________________
ေနြၪီးဂ်ဳတီမရိွေပမဲ့ အိမ္မွာေနလဲဒီတိုင္းေနရမဲ့အတူတူ ေဆးရံုကိုျပန္ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ညေန ၆နာရီခြဲပဲရိွေသးေပမယ့္လဲ ပတ္ဝန္းက်င္ကေမွာင္မိုက္ေနၿပီျဖစ္တယ္။အေအးကလဲပိုသလိုလိုနဲ႔မို႔ေနြၪီး အေနြးထည္၂ထပ္နဲ႔မာဖလာပါပတ္လာရတယ္။ဒါေပမဲ့ဝတ္လာလဲ ေဆးရံုေရာက္ရင္ အလိုအေလ်ွာက္ ကြၽတ္တာပါပဲ...အလုပ္ရႈပ္ရင္ ပူတာေအးတာေတြကအေရးပါေတာ့တာမဟုတ္ဘူး။
YOU ARE READING
?Daffodils[Complete]
Romanceတောင်ပေါ်ဒေသဆေးရုံတစ်ခုမှာတာဝန်ကျကြတဲ့ခွဲစိတ်ဆရာဝန်လေး၂ယောက်ရဲ့Love story ရိုးရိုးလေးပါပဲ... ဖြေးဖြေးငြိမ့်ငြိမ့်drama ဇာတ်လမ်းလေးတွေကြိုက်သူတွေအတွက်ပိုအဆင်ပြေမှာပါ...
🍁Daffodils အပိုင္း(၄)ဒီခံစားခ်က္ကဘာလဲဆိုတာမေသခ်ာဘူး
Start from the beginning
![?Daffodils[Complete]](https://img.wattpad.com/cover/266924640-64-k177497.jpg)