စိတ္ဝင္စားသလိုေလးေမးလာေတာ့ၿပံဳးမိေသး။
"မျဖစ္ပါဘူး...ကိုယ့္ကနိုင္ငံျခားမွသြားတတ္ရတာေလ...တစ္ေယာက္တည္းပဲ...သူငယ္ခ်င္းလဲသိပ္မထားပါဘူး...တစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေဆေဆးေနတတ္ေတာ့"
"ထင္သားပဲ...ဦးဈာန္ကေအးစက္စက္ႀကီး..."
နွာေခါင္းေလးရွံု႔ကာဆိုသူေလးအားသူအသဲယားမိသည္။ ပါးေလးအားဖြဖြဖ်စ္လိုက္ေတာ့မ်က္ေစာင္းေလးကဒိုင္းခနဲ႔။
"ေက်ာင္းတတ္ရင္ဦးဈာန္လိုက္ပို႔မွာလား"
"ဒါေပါ့....ကိုယ္ပဲမင္းကိုပို႔မွာ..ေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္းႀကိဳကိုအားလံုးကိုယ္ပဲလုပ္ေပးမယ္"
သူေျပာလုိက္ေတာ့သေဘာက်သြားပံုရသည္။ မ်က္နွာေလးကၿပံဳး႐ႊင္လို႔။ ေစာနက မႈိင္ေနသလိုေလးမဟုတ္ေတာ့။
"ဟုတ္ၿပီ...ဦးဈာန္ကသေဘာေကာင္းသလိုခ်စ္ဖို႔လဲေကာင္းတယ္"
တခစ္ခစ္ရယ္ရင္းသူ႔အားလာဖက္ျပန္သည္။ေႏြးေႏြးအိအိဘဲေပါက္ေလးအား သူျပန္လည္ဖက္ထားလိုက္သည္။
ရင္ခြင္ထဲကဘဲေပါက္ကေလးက သူ႔အားသေဘာတက်ဖက္ထား၏။
--------------------
"ဦးဈာန္"
မိုမိုေခါင္းအံုးေလးနွင့္ဘဲရုပ္ကေလးအားပိုက္ကာအခန္းထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္။ ညတိုင္းလိုလိုဦးဈာန္နဲ႔အိပ္တာဆိုေတာ့ အၿမဲတမ္းသူလာသည္။
အခန္းတံခါးဖြင့္ထားတာမို႔သူ ဝင္လာခဲ့သည္။ အလုပ္စားပြဲမွာလဲဦးဈာန္ကရွိမေန။ မိုမိုအခန္းတံခါးေလးကိုျပန္ပိတ္ၿပီးအခန္းထဲေလ်ာက္လာခဲ့သည္။
ေမြ့ရာေပၚသြားကာဘဲရုပ္ေလးကိုတင္လိုက္ၿပီး အခန္းထဲေလ်ာက္ပတ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။သူဦးဈာန္နဲ႔တစ္ခန္းတည္းအတူတူေနတာၾကာလွၿပီ။
ဒီအိမ္ႀကီးကိုစေရာက္ကတည္းက။ ဦးဈာန္ကကိုယ္အခန္းကိုယ္ျပန္အိပ္ဖို႔မေျပာသလို သူလဲမျပန္ေပ။
ေဂ်ာက္!
တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာသည့္ဦးဈာန္။ ခါးတြင္တဘက္အျဖဴကိုခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ပတ္ထားၿပီးလက္တစ္ဖက္ကေခါင္းကိုသုတ္ေနသည္။
Part_8
Start from the beginning
